Η 20η Νοέμβριου είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Παιδιών. Ορίστηκε το 1989 όταν η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού ψηφίστηκε από τα Ηνωμένα έθνη.
Τι έγινε από τότε;
Οι παραβιάσεις της Σύμβασης είναι συχνότερες και αφορούν όλα τα άρθρα.
-Τα παιδιά συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με φιλανθρωπία.
-Πόλεμοι και κρίσεις θυματοποιούν τα παιδιά σε χώρες που φαινομενικά τις είχαν ξεπεράσει. Τον Οκτώβριο μητέρες στη Μοζαμβίκη κατήγγειλαν ότι έπρεπε να κακοποιηθούν για να πάρουν τρόφιμα που είχαν σταλεί για βοήθεια.
-Αγόρια και κορίτσια δεν έχουν πρόσβαση σε ισότιμη και ποιοτική πρωτοβάθμια και δευτερο-βάθμια εκπαίδευση.
-Ισχύει ακόμη ο παιδικός και αναγκαστικός γάμος και ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων.
-Ανθούν παντού η αναγκαστική εργασία, η δουλεία και η εμπορία ανθρώπων. Σήμερα γονείς πουλάνε τα παιδιά τους για να αποκτήσουν λαδώνοντας μια βίζα για την Ευρώπη.
-Παιδιά στρατολογούνται βίαια.
Στην Ελλάδα, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού κυρώθηκε πριν 30 χρόνια αλλά είμαστε μακριά από το στόχο.
-Παιδιά συνεχίζουν να ζουν σε πόλεις που δεν είναι φιλικές και να αντιμετωπίζονται μη φιλικά από φορείς, συγγενείς ή από την οικογένεια τους.
–Το 1/3 των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού από συμμαθητές τους.
Στα 40 χρόνια που παρακολουθώ το θέμα, έχουν γίνει πολλά βήματα. Φαίνεται πως δεν είναι αρκετά. Οι παραβάτες περπατάνε γοργότερα. Ελπίδα να δημιουργηθεί μια μαζική αντίληψη σεβασμού των δικαιωμάτων των παιδιών. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την εκπαίδευση όλων στα δικαιώματα των παιδιών.
Αν κατανοήσουμε τα δικαιώματα των παιδιών υπάρχει ελπίδα να δοθεί περισσότερη έμφαση στην πρόληψη παρά στην καταστολή των παραβιάσεων.
Ευτυχώς σήμερα υπάρχουν τα παιδαγωγικά εργαλεία, οι τεχνικές και τα μέσα επικοινωνίας για να αλλάξουν νοοτροπίες και πρακτικές.
