ΓΙΟΡΤΗ με πολλαπλά μηνύματα η της (42ης) επετείου της αποκατάστασης της δημοκρατίας (24-7-16). Με μια μακροχρόνια Μεταπολίτευση που είχε τις καλές στιγμές της, αλλά και τις κακές. Με ένα πολιτικό σύστημα –ουσιαστικά δικομματικό- με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Με επιτυχίες και αποτυχίες στην εξωτερική πολιτική κ.λπ.
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ πολίτευμα δίνει τον λόγο σε όλους, παρέχει ελευθερία κινήσεων και δράσης, ανέχεται όλους, αλλά δεν μπορεί να προβλέψει ούτε να θέσει εκείνες τις ασφαλιστικές δικλίδες που θα απέτρεπαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή πολιτικών ανδρών καθώς και την ολίσθηση του πολιτεύματος σε ολοκληρωτισμούς.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ μάλιστα όσα γίνονται γύρω μας, ειδικά στην Τουρκία του Ερντογάν, οφείλουμε να είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση, αφού είναι σύνηθες φαινόμενο για τη γείτονα χώρα, όταν έχει οξύτατα εσωτερικά προβλήματα, να εξάγει την κρίση της προς τα έξω!
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας καθόλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης (1974-2016) δεν έμεινε αλώβητη. Περισσότερο σήμερα με την οικονομική κρίση: αυτονόητα ατομικά δικαιώματα καταπατήθηκαν, περιορίστηκαν οι οικονομικές δυνατότητες επιβίωσής μας, έμεινε ατιμώρητη η διαφθορά δεκαετιών, η ανεργία εγκαταστάθηκε για τα καλά στα σπίτια μας, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μετανάστευσαν, ενώ και εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν.
ΜΠΟΡΕΙ ο κ. πρωθυπουργός να επισημαίνει μεταξύ πολλών άλλων στο επετειακό του μήνυμα ότι «το ιστορικό μας χρέος απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους (που αντιστάθηκαν κατά τη δικτατορίας υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ελευθερία) είναι η διαρκής διεύρυνση και εμπέδωση της δημοκρατίας στη χώρα μας», το θέμα όμως είναι πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στην κρίσιμη κατάσταση που βρισκόμαστε; Ας ξαναποκτήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα που μας παρέχει η δημοκρατία κι έπειτα μιλάμε για «διεύρυνσή» της!
