Επέτειος της βύθισης του Τάναϊς

Και ένας μυθιστορηματικός έρωτας ανάμεσα σε ένα Χανιώτη και μια Εβραιοπούλα που πνίγηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους
Η βύθιση του Τάναϊς στις 9-6-44, πήρε στο βυθό εκατοντάδες Εβραίους και δεκάδες Κρήτες αντιστασιακούς αλλά και Ιταλούς αντιφασίστες! Ανάμεσα σε δημοσιεύματα για το γεγονός, ξεχωρίσαμε την ιστορία ενός «φλογερού έρωτος που έσβησε εξαιτίας αυτού του ναυαγίου», της Χανιώτισσας Εβραιοπούλας Ευγενίας (Τζένης) Μινέρβου με τον Λάμπη Κ., ενός νέου ο οποίος «ζούσε από τότε με την ανάμνηση της Τζένης. Την περίμενε μέχρι που πέθανε…». Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων ο Ευτύχης Μαλεφάκης στα “Χ.Ν.” στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Οι δυο νέοι γνωρίστηκαν στα 1933. Ο Λάμπης Κ., ως «καθηγητής της μουσικής του Ωδείου Χανίων[…] σχημάτισε μια ορχήστρα από 20-30 αγόρια και κορίτσια[…]. Μεταξύ των[…] και η Τζένη Μινέρβου». Αλλες εποχές, άλλα ήθη: «αγαπιόντουσαν αλλά ποτέ δεν είχαν μιλήσει για έρωτα[…] Ο Λάμπης έλεγε πάντοτε στους φίλους και δικούς του. Τι κρίμα να είναι Εβραιοπούλα». Είχαν μάλιστα γνωριστεί και οι οικογένειές τους, κάτι που τους επέτρεπε να πηγαίνουν παντού μαζί. Και μετά «ήρθαν τα μαύρα χρόνια της κατοχής». Για να επιζήσουν έφτιαξαν ένα συγκρότημα και έπαιζαν σε ένα από τα πολλά μπαρ που είχαν ανοίξει στα Χανιά. Η σχέση τους είχε τότε προχωρήσει… Πολλά τα περιστατικά που καταγράφει ο Μαλεφάκης και… φτάνουμε στην 21η Μαΐου, που οι Γερμανοί «εφόρμησαν κατά της εβραΐκής συνοικίας και άρχισαν να ουρλιάζουν» ότι πρέπει όλοι να ετοιμαστούν για να φύγουν. «Ο Λάμπης που ζούσε στη Ν. Χώρα έφτασε ανεβαίνοντας τα τείχη της Δ. Τάφρου και είδε τις συλλήψεις». Στην Αγιά όπου τους μετέφεραν, εκείνος «τριγύριζε εκεί όλες τις ημέρες[…] μέχρι την 28 Μαΐου» οπότε τους μετέφεραν αρχικά στη Σούδα και από κει με πλοίο στο Ηράκλειο όπου «κατέφθασε και ο Λάμπης χρησιμοποιώντας πρωτόγονα μέσα μεταφοράς». Εκεί παρουσιάστηκε στον φρούραρχο Ηρακλείου και δήλωσε ότι ήταν Εβραίος και ότι κατά τη σύλληψη απουσίαζε από τα Χανιά. Αρχικά τον πίστεψαν αλλά μετά «διέταξαν ένα γιατρό να τον εξετάσει, εάν έχει κάνει περιτομή». Φυσικά τον έδιωξαν αφού πρώτα ο ίδιος ο φρούραρχος «τον ξυλοκόπησε άγρια». Την Τζένη δεν κατάφερε να τη δει πριν την επιβιβάσουν στο Τάναϊς. Εμαθε για τη βύθιση του πλοίου. Σε ημερολόγιο που τηρούσε κατά την κατοχή έγραψε: «Αγαπημένη μου Τζενούλα, πόσο σε θυμάμαι, πόσο πονεί η ψυχή μου. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ, σε περιμένω πάντα. Δεν πιστεύω τον πνιγμό σου. Οχι είσαι πάντα μαζί μου. Θα έρθω μια μέρα να σε δω».
Σημ.: Παραθέτουμε φωτ. της Τζένης Μινέρβου φωτογραφιζόμενης στις 8 Μαΐου 1938 σε μια εκδρομή στην Αγιά, (από το Λεύκωμα “Σινέ Σαντάν” του Γ. Φθενάκη).