Κάθε επέτειος, από μια προσωπική γενέθλια ημερομηνία, μέχρι μια εθνική γιορτή, χρόνο με τον χρόνο μοιραία φθίνει στη συνείδηση των πολιτών. Γίνεται συνήθεια και αντιμετωπίζεται διεκπεραιωτικά από την πλειοψηφία.
Κάπως έτσι -κακά τα ψέματα- είναι και η 28η Οκτωβρίου για πολλούς από τους νέους πολίτες αυτής της χώρας. Και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς γι’ αυτό· όπως είπαμε, είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων στη σημερινή κοινωνία.
Αυτό όμως που πρέπει να καταστεί σαφές με την επέτειο αυτή, είναι ότι δεν αφορά απλά ένα εθνικό γεγονός στενά οριζόμενο. Το “ΟΧΙ” του ’40, ήταν μια πολιτική απόφαση του ελληνικού λαού να πάει κόντρα σε μια κοσμοαντίληψη, σε μια μαύρη πολιτική θεωρία, η οποία στις μέρες μας δείχνει να πλανάται ξανά πάνω από την Ευρώπη.
Το “ΟΧΙ” του ’40, ήταν η άρνηση του φασισμού, η ενστικτώδης και αυθόρμητη αντίδραση ενός δημοκρατικού λαού απέναντι στην αμφισβήτηση της εθνικής του κυριαρχίας αλλά και απέναντι στην προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ισότητας και όλων των αξιών που βρίσκονται στα θεμέλια της δημοκρατικής πολιτείας.
Ηταν ένα “ΟΧΙ” που ακούστηκε μαζικά εκείνα τα χρόνια σχεδόν σε κάθε “γωνιά” της Ευρώπης. Σήμερα, 78 χρόνια μετά, στις ίδιες “γωνιές” της Γηραιάς Ηπείρου, οι σκελετοί βγαίνουν από τις ντουλάπες και πιάνουν θέσεις στα κοινοβούλια των χωρών.
Τα πάλαι ποτέ αντιφασιστικά ένστικτα δίνουν τη θέση τους, στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Ο φασισμός περπατά ξανά στα ευρωπαϊκά μονοπάτια. Χωρίς μπότες αυτή τη φορά, αλλά με καλογυαλισμένα λουστρίνια.
Η Ευρώπη ξεχνά όσα έζησε και το μέλλον τρομάζει…
Επέτειος βαθύτατα πολιτική
2 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε, η χώρα μας δεν έχει δικαίωμα να αντιμετωπίζει τα μεγάλα της γεγονότα διεκπεραιωτικά,δεδομένου του κινδύνου της Εθνικής της Κυριαρχίας,και της αστάθιας του γεωπολιτικού περιβάλλοντος της.Επ΄αυτού δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα περαιτέρω,μια ματιά στην τρέχουσα επικαιρότητα δίνει απαντήσεις περί τούτου.Οι γονείς μας,όπως και παππούδες μας έκαναν το καθήκον τους και βροντοφώναξαν παρών στα μαρμαρώνια αλώνια της τιμής,βάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη.Αλήθεια τώρα που η σκυτάλη είναι στα χέρια μας,φροντίσαμε αντί σαχλαμαρολογίας και σουρεαλισμού να είμαστε σε θέση να πούμε:”΄Αμμες δε γ΄εσόμεθα πολλώ κάρρονες “(εμείς θα γίνουμε καλύτεροι );Η κοινωνία μας έχει την αίσθηση ευθύνης και την γνώση ότι χωρίς πατρίδα αξιοπρεπή και ελεύθερη είμαστε στο απόλυτο τίποτα;Γνωρίζουμε ότι αυτό το καθήκον δεν παραχωρείται σε κανένα ξένο άλλα “επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων”;Τα φαινόμενα που παρατηρούνται στην Ευρώπη είναι αποτέλεσμα σειράς λαθών που έγιναν από μικρούς για το μέγεθος της Ευρώπης πολιτικούς ,οι οποίοι διαχειρίστηκαν αυτό το όραμα με αδράνεια και γραφειοκρατικά,φορτώνωντας για ψηφοθηρικούς λόγους ,τα δικά τους λάθη στις Βρυξέλλες απομακρύνοντας από τα δρώμενα τους πολίτες.Πράγματι η προηγούμενη γενιά πολιτικών που είχε ζήσει τον πόλεμο είχε αυξημένα αντανακλαστικά και ανησυχίες.Για του λόγου το αληθές μια στοιχομυθία δύο κυβερνητών .΄Ενας πολιτικός ,του οποίου η χώρα μάλιστα ευθύνεται για πολλά δεινά στην ανθρωπότητα ανησυχούσε για το μέλλον της Ερώπης.Ο άλλος προσπαθούσε να τον καθησυχάσει λέγοντας του ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί ειχαν πάρει τα μαθήματα τους.Τότε ο πρώτος κουνώντας με σκέψη το κεφάλι του είπε “΄Οσο είμαστε στην εξουσία εγώ και εσείς που ζήσαμε την φρίκη του πολέμου σίγουρα,όμως επιτρέψτε μου να ανησυχώ για το αύριο”….Χρόνια Πολλά στην Πατρίδα μας.Με εκτίμηση
Μαζί με το φασισμό ΚΑΙ η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος: ο μαρξισμός/κομμουνισμός, εχει σήμερα ακόμη περισσότερα ερείσματα στην Ευρώπη που υποφέρει από τον λαϊκισμό και τους τυχοδιώκτες τύπου τσίπρα και καμμένου
Η Ελλαδα υποφέρει περισσότερο από ποτέ. Παρακμάζει μέρα με τη μέρα. ι Έλληνες που την κράτησαν ζωντανή για αιώνες, σήμερα έχουν ξεχαρβαλωθεί και νομίζουν πως ο ταδε η ο δείνα πολιτικός και οι “κοσμοθεωρίες τους” θα τους σώσουν.
Ας σταματήσουμε τα χιλιομασημένα δεξιά-αριστερά του παρελθόντος, ας κοιτάξουμε μπροστά και ο καθένας από το δικο του μετερίζι να προσπαθήσει να κάμει κάτι να βοηθήσει τον τόπο. Ούτε κομμούνια ληστοσυμμορίτες, ούτε αναχροάπλυτοι κατσαπλιάδες, ούτε αλητοχρυσαυγίτες με τρύπιο δέρμα και τατουάζ μπορούν να σώσουν κανενα, παρά τη μίζερή υπαρξή τους.