Tο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, κυριαραχεί ακόμη στη ζωή μας! Κυρίαρχο θέμα στην κοινωνία!
Τούτος ο ξαφνικός θάνατος μιας έφηβης νεότητας στο έμπα της Άνοιξης… ο συγκλονισμός των κυττάρων της ζωής μας!
Προσπαθώ να λειτουργήσω και σε αυτό το νέο ναυάγιο του τρελοβάπορου!
Καθόλου εύκολο· θλίψη, απόγνωση, οργή, αδυναμία, διάψευση…
Τι να ’χαν στο νου τους όλοι οι ποιητές, οι ραψωδοί, οι μεγάλοι στοχαστές τούτου του τόπου καθώς αποτύπωναν στα γραψίματά τους την ωμή δυστυχία ενός προδομένου λαού!
Τι παραπάνω θα μπορούσαν να πουν και να γράψουν πέρα από όσα έχουν ήδη αφήσει για εμάς!
…Και τούτη τη φορά και πάλι παιδιά βγήκαν στους δρόμους, γράφουν στα πλακάτ και τραγουδούν και φωνάζουν!
«Αφήστε τα παιδιά να φτιάξουν τον κόσμο τους όπως τον ονειρεύονται», σκέφτομαι κι αίφνης κατοχή κάνει στο νου η πραγματικότητα των… επιτήδειων:
«Καληνύχτα, Κεμάλ
Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα».
Βαδίζω σε τούτα εδώ τα χώματα, σέρνω τη ζωή μου στη ξένη πόλη όπως είχε περιγράψει τα Χανιά, ο σπουδαίος ποιητής της πόλης μας Γιώργης Μανουσάκης!
…Φταίνε οι καιροί, φταίνε οι συγκυρίες, φταίει η αένανη επανάληψη του κύκλου μιας ζωής που συνεχώς επαναλαμβάνεται· σε κάθε βήμα μου πια σταματώ, στέκει η ματιά μου να θωρεί τα σημεία, να θωρεί τις γνωστές εγκληματικές επεμβάσεις κατά του μέλλοντος! Στέκει και θωρεί τις ρεμούλες, τις διαψεύσεις…
Προσπαθώ να περπατήσω, κίνηση πολλή! Οδός Αμερικανικής Ευκολίας στο κέντρο της πόλης! Κώνοι και κορδέλες επί της οδού της χανιώτικης ταλαιπωρίας! Μία ακόμη ταλαιπωρία στις τόσες θα πεις! Ε και;
*Τίτλος του τελευταίου
ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη
