Σαν η αγάπη ξαπλωθεί, στον Κόσμ’ απ’ άκρη σ’ άκρη
και η συγγνώμη καταστεί, θεσμός εις τον Πλανήτη,
θα σταματήσει να κυλά, της απονιάς το δάκρυ
και σ’ όλη την Υφήλιο, δεν θα ανοίγει… μύτη.
Όλ’ οι λαοί πάνω στη Γη, θα ζουν αδελφωμένοι,
πόλεμοι δεν θα γίνονται, που χάνονται ανθρώποι,
Ειρήνη θα επικρατεί, δαφνοστεφανωμένη
και δεν θα πέφτει τουφεκιά, στο Θείο βοσκοτόπι.
Οι Κυβερνήσεις των λαών, σε όλες τις Ηπείρους,
θα υπακούν ευλαβικά, εις του Χριστού τις ρήσεις
και στα μηνύματα αυτού, που ΄ναι υψίστου κύρους
και θα εναρμονίζονται, με δίχως αντιρρήσεις.
Μακάρι να ΄ρθει σύντομα, η Άγια τούτη μέρα,
που οι πολεμικές κραυγές, θα έχουνε σιγήσει
και της Ειρήνης οι λαοί, θα ΄χουν φορέσει βέρα,
σε όλη την Υφήλιο, Ανατολή και Δύση.
Ο νέος χρόνος να γενεί, αναφοράς σημείον
και η μεγάλη αλλαγή, που σίγουρα θα γίνει,
σε τούτον να συντελεστεί, να κλείσει το ταμείον
και να επικρατήσει πια, το «Επί Γης Ειρήνη».