Επί πτερύγων Αγγέλων, φερομένη…

Η Παντάνασσα, η Πλατυτέρα, η Νικοποιός και Εικοσιφοίνισσα…
Η Μεσίτρια, Γοργοεπήκοος, Πορταΐτισσα, Σουμελά και Κανάλα…
Η Παναγία η Θεογεννήτορα, πανέμορφη με την πορφυρή εσθήτα Της, έτοιμη να “τυλίξει” την ανάγκη των παιδιών Της, στην «Παρήγορη μέταξα», της καλοσύνης Της!..
Τα φτερά των αγγέλων, την έφεραν στους μεγαλοπρεπείς ναούς της Ορθοδοξίας, με τα μαρμάρινα σκαλοπάτια, που οδηγούν στη μαρμάρινη επίσης Αγιοτράπεζα, της «Ευλαβικής λευκότητας», αλλά και σε «Αγιόβραχους» με εκκλησίτσα σαν μια φούχτα, εκατοντάδες στα νησιά μας, ή σε «πάλλευκες εσωχές», μικρά ιερά, δυσπρόσιτα σε ύψη απόκρημνα, μαγικής ωραιότητας και αδιάψευστης Αγιοσύνης!
Οπουδήποτε, το «Αγιοτραπεζίσιο μανδήλιον», θα στρωθεί για την τελετουργία της γιορτής του “Πάσχα” του λαού μας, του Αυγουστιάτικου.
Μια κοίμηση δίχως θλίψη…, αφού κλείνει τους μεγάλους, ωραίους οφθαλμούς Της, η Μάνα του Κόσμου, για να ανέλθει, και ν’ απαντηθεί με τον Υιό Της!!
Και μαζί, να φωτίσουν τα ουράνια, με την “Άχραντη Συνάντησή” Τους!!
Ωστόσο, η Εορτάζουσα Μαρία, ονοματισμένη με το γλυκύ, το σεπτό, το καθαγιασμένο “προσφωνητικό κάλλος”, στη “Λαϊκή Οικειότητα”, ΗΡΘΕ!!
Για να δεχτεί το πολυπληθές επισκεπτήριό Της, με την κατάθεση των αιτημάτων του, παρηγοριά κι ελπίδα και λύτρωση, και προσδοκία…
Τα “σεμνά διαπιστευτήρια” της Πίστης, της Λατρείας και της “Εμπιστοσύνης” τους, με τάματα μαλαματένια…, ανθούς προσκυνήματα, και “φάλτσους ψαλμούς” μπροστά στο λαμπύρισμα των αμέτρητων κεριών…
Που σιγολιώνουν,
που σιγοφέγγουν και
που σιγοψιθυρίζουν κι αυτά, με
φωτερή γλυκύτητα…
«…Μητρώαν έχουσα προς τον Θεόν την ισχύν, και τοις καθ’ υπεροχήν αμαρτάνουσι καθ’ υπερβολήν την συγχώρησιν εξανύει».
Χρόνια Πολλά, Καλή Παναγιά, να ξημερώσει με λίγη αισιοδοξία στη φετινή παραδοξότητα, που επιμένει στο γκρίζο…