Επί “τον τύπον των ήλων” της φιλοζωίας

Κάπου στα νότια της Κρήτης υπάρχει πάνω από 100 χρόνια ένα χωριό λίγο πολύ «ξεχασμένο» από την Πολιτεία. Εκεί ζουν λίγες οικογένειες «ξωμάχων». Το χωριό αυτό δεν είναι καθόλου λησμονημένο όμως από το Δημιουργό. Έχει όλα κι όλα μερικά πετρόσπιτα «καρφωμένα» στα ριζά του βραχόβουνου.
Ολομεσίς θεμελιωμένη πάνω σε γρανιτένιο βράχο δεσπόζει η εκκλησιά, που κτίστηκε από δωρεές χρημάτων και οικοπέδου και προσφορά εργασίας από τους κατοίκους του. Ανατολικά δροσίζεται ασταμάτητα πολλές φορές και μέχρι τον Ιούλη από τα νερά του ποταμού. Η οργιώδης κατά μήκος του ποταμού βλάστηση σχηματίζει ένα πολύχρωμο φιδίσιο «γκιορντάνι» από σφάκες και λυγιές. Ολόγυρα θεόρατοι πλάτανοι και ευκάλυπτοι, λιόδεντρα, ξινά, αμπέλια και χαρουπιές μοιάζουν με πραγματικές «πινελιές» στο φυσικό καμβά του τοπίου. Το συχνό βοριαδάκι, έντεχνος μυρεψός, σμίγει ανάλογα με την εποχή το άρωμα του θυμαριού και της θρούμπας με εκείνο του αυτοφυόμενου στους παρακείμενους βράχους δίκταμου. Σ’ αυτό το χάρμα της ευωδίας προστίθεται και η μυρωδιά του βασιλικού, του αιγοκλήματος του γιασεμιού, του νυχτολούλουδου και της ροδαράς που πλουσιοπάροχα στολίζουν τις αυλές των σπιτιών. Ένας γαλήνιος, αξιοζήλευτος φυσικός παράδεισος, που ακόμα και η σκλόπα δεν θέλει να διαταράξει.
Οι κάτοικοί του οι περισσότεροι παλαίμαχοι της ζωής αγωνίζονται ακόμα και τώρα να κρατήσουν το μικρό παράδεισό τους. Είναι ολιγαρκείς. Δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από μια ήσυχη βραδιά για να απολησμονήσουν την κούραση και τον πόνο της ημέρας. Το κατακαλόκαιρο κοιμούνται με τα παράθυρα ανοιχτά, εξαιτίας της ανυπόφορης ζέστης, αναπνέοντας το μυροβόλο και δροσιστικό αεράκι. Τις γιορτές και τα καλοκαίρια περιμένουν με αγωνία τον ερχομό των παιδιών και των εγγονιών τους.
Εδώ και μερικά χρόνια δίπλα στο χωριό τους μερικοί «ξενομπάτες» στο όνομα της φιλοζωίας, καταπατώντας «εν γνώσει» τους υφιστάμενους στη χώρα μας νόμους και ξεχνώντας τα σοφά λόγια του Αβραάμ Λίνκολν «Είμαι υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, όπως και υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων» άνοιξαν ένα «σκυλοχωριό». Καταφύγιο ή ενδιαίτημα αδέσποτων σκυλιών το λένε. Η προσφορά γης, χωρίς καν να εξεταστεί κατά πόσο η δημιουργία του ενδιαιτήματος αυτού είναι νόμιμη ή όχι, από συντοπίτη, που μένει εκτός του χωριού. Μαζεύονται τόσα πολλά σκυλιά, που νομίζει κανείς πως στην περιοχή του Δήμου δεν υπάρχουν παρά μόνο αδέσποτα.
Οι κάτοικοι του χωριού δεν τολμούν να ανοίξουν τα πορτοπαράθυρα. Ένα ομαδικό συνεχές και υπόκωφο ουρλιαχτό έρχεται απρόσμενα με το μυροβόλο βοριαδάκι. Τα γαβγίσματα νύχτα μέρα δεν έχουν τελειωμό. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους ξέχασαν. Που να μείνουν σ’ αυτό το ηχορρυπαντικό κολαστήριο. Ολονυχτίς αλαφιάζονται.
Λένε πως το ενδιαίτημα είναι προσωρινό. Τα αδέσποτα αυτά σκυλιά, αφού δεχτούν τις απαραίτητες φροντίδες και καλοταϊστούν οδεύουν στο εξωτερικό για υιοθεσία. Βέβαια για τις υιοθεσίες αυτές πολλά γράφονται και ακούονται. Ευρωβουλευτές από Ιταλία και Ελλάδα κατάγγειλαν στο Ευρωκοινοβούλιο πως τα αδέσποτα σκυλιά γίνονται αντικείμενο εμπορίου. Ήδη παρεμποδίστηκε ως παράνομη η αποστολή από γνωστή φιλόζωη 50 σκυλιών από τα Χανιά στη Γερμανία. Μόνο από τα Χανιά οδεύουν στην Ευρωπαϊκή και κυρίως στη Γερμανική αγορά 7000 αδέσποτα σκυλιά. Ακόμα ακούγεται πως δεν υιοθετούνται όλα τα αδέσποτα σκυλιά που μεταφέρονται στο εξωτερικό. Παραδίδονται σε συνεργαζόμενες οικογένειες στο εξωτερικό από τις οποίες στη συνέχεια με χιλιάδες αγγελίες στο διαδίκτυο πωλούνται. Γίνεται ακόμα λόγος και για ανάμιξη της μαφίας. Δεν είναι τυχαίο πως ο ΟΗΕ χαρακτήρισε το παραεμπόριο των ζώων ως τρίτη μάστιγα μετά το λαθρεμπόριο όπλων και τα ναρκωτικά.
Όλα αυτά τα δημοσιεύματα σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν τους υγιείς και πρότυπους φιλοζωικούς οργανισμούς, που γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τις αρχές της φιλοζωίας. Γι’ αυτούς η φιλοζωία δεν είναι κερδοφόρο εγχείρημα. Δεν είναι φθηνή εναλλακτική μορφή φιλανθρωπίας. Αντίθετα πηγάζει απ’ αυτή, από την κοινωνική αλληλεγγύη και την ανθρώπινη πολυευσπλαχία σε κάθε θείο δημιούργημα. Η αληθινή φιλοζωία δεν είναι «υποδεκάμετρο προσωπικής ανάδειξης και αξίας». Δεν είναι φιλόζωος αυτός που φροντίζει ζώα σε ακατάλληλους χώρους, που τα υποχρεώνει να ζουν σε όλη τους τη ζωή σε βεράντες και μπαλκόνια καταπατώντας ανθρώπινες αξίες και διαταράσσοντας την ησυχία των συνανθρώπων του.
Δεν πρέπει από την άλλη μεριά να ξεχνιέται το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν είναι το μοναδικό ον στον πλανήτη. Είναι αντίθετα το μοναδικό είδος που διέπεται από ηθικούς κανόνες και πλάστηκε από το Μεγάλο Δημιουργό να προστατεύει και να αγωνίζεται για τη σωτηρία των άλλων ειδών. Η όποια παραβίαση των ηθικών αυτών κανόνων μας αποτρέπει να είμαστε φιλόζωοι και άνθρωποι και μας καθιστά απάνθρωπους και υπάνθρωπους. Και στην περίπτωση αυτή η φιλευσπλαχία του, η αγάπη του προς τα κτίσματα του Κτίστη και ο αλτρουισμός του εξαϋλώνονται και στη θέση τους μεγαλουργεί ο όλεθρος και ποδοπατείται το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας των ζώων. Τότε το κάθε ζώο γίνεται «παιχνίδι», που με το χρόνο καθίσταται «βαρετό» και πετιέται στο δρόμο. Τότε επιβιώνει το «μετακινούμενο μπουλούκι των βασανισμένων ζώων» στο τσίρκο. Τότε «φυτρώνουν» τα κυκλώματα των παράνομων υιοθεσιών. Τότε οδηγούνται σε ευθανασία χιλιάδες αδέσποτα που λόγω ηλικίας δεν πουλήθηκαν. Τότε εγκρίνονται προγράμματα έρευνας που για δέκα χρόνια θα χρειαστούν πάνω από 450.000 πειραματόζωα.
Δεν υπάρχει στη χώρα μας φιλοζωική παιδεία. Πρώτη η Πολιτεία είναι εκείνη που σφυρίζει αδιάφορα στο θέμα των αδέσποτων αλλά και δεσποζόμενων ζώων. Οι ειδικοί κανονισμοί της Ε.Ε. και οι νόμοι υπάρχουν μόνο «στα χαρτιά». Οι Δήμοι στους οποίους ανήκουν τα αδέσποτα σκυλιά και που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία καταφυγίων αφήνονται οικονομικά αβοήθητοι. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που αναδεικνύει «ικέτες φιλοζωίας» με δακρύβρεχτο και σπαραξικάρδιο λόγο, «φιλόζωους» που οργιάζουν, χυδαιολογούν και βυσσοδομούν, «κτηνάνθρωπους» που δεν διστάζουν να κρεμάσουν, να γδάρουν, να πυρπολήσουν, να κακοποιήσουν ή να καταδικάσουν σε ασιτία τα ζώα και «ξενομπάτες» που βρίσκουν ευκαιρία να δημιουργήσουν παράνομα και ακατάλληλα «σκυλοχώρια».
Είναι καιρός πια να δούμε την αλήθεια κατάματα. Οι υπεύθυνοι τήρησης των νόμων πρέπει να παρέμβουν. Η παρανομία δημιουργίας πρόχειρων και ακατάλληλων καταφυγίων πρέπει να παταχτεί. Επιτέλους θα πρέπει όποιος θέλει να έχει στην κυριότητά του κάποιο ζώο να αναλάβει και την ευθύνη της φροντίδας και της ευζωίας. Κι αν ακόμα θέλει να κρατήσει χωρίς στείρωση ζώα να έχει την ευθύνη ενημέρωσης της αρμόδιας υπηρεσίας για τα νεογέννητα. Να υπάρχει σήμανση, καταγραφή και συνεχής παρακολούθηση των δεσποζόμενων ζώων. Τα αδέσποτα ζώα θα πρέπει και αυτά όταν οδηγούνται σε νόμιμα και κατάλληλα καταλύματα να σημαίνονται και να παρακολουθείται ενδεχόμενη μεταφορά τους για υιοθεσία. Η μεταφορά τους στο εξωτερικό είναι έργο του Δήμου στον οποίο ανήκουν τα αδέσποτα ζώα. Για να αποφευχθούν ενδεχόμενα κρούσματα παραεμπορίου θα πρέπει να υπάρχει κατάλογος οικογενειών υιοθεσίας και συνεχής έλεγχος. Στην προσπάθεια αυτή η Πολιτεία με τις αρμόδιες υπηρεσίες, οι Δήμοι ,οι υγιείς φιλοζωικοί οργανισμοί και οι ενημερωμένοι πολίτες πρέπει να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η πρόσφατη είδηση συνεργασίας των φιλοζωικών οργανώσεων με τη Διεύθυνση της Αστυνομίας για το θέμα των αδέσποτων σκυλιών αποτελεί για τα Χανιά ελπιδοφόρα και υποσχετική ενέργεια. Περιμένουμε έμπρακτη ευόδωση της πολύ σημαντικής για τον τόπο μας πρωτοβουλίας.

*γεωπόνος, ερευνητής –
οικοτοξικολόγος