Επί ξυρού ακμής

» Σίγουρα θα ήταν άδικο για ό,τι μας συμβαίνει (ή μας συμβεί) να ρίξουμε το φταίξιμο μόνο σε μια ολιγόμηνη στην εξουσία κυβέρνηση παραβλέποντας τον όγκο των προβλημάτων που συσσώρευσαν κυβερνήσεις 40 ετών! Επιπλέον, έχοντας βιώσει τη σκληρότητα των καθαρά μνημονιακών κυβερνήσεων (2010-2014) που υπέγραψαν «ασυζητητί» τα προηγούμενα μνημόνια, είναι τουλάχιστον άδικο να δεχθεί κανείς πως για την –απευκτέα- αποτυχία των διαπραγματεύσεων θα φταίει μόνον η παρούσα κυβέρνηση.
Ουσιαστικά, για οτιδήποτε μας συμβαίνει εδώ και χρόνια, φταίμε πρωτίστως εμείς οι ψηφοφόροι που δεν μπορούμε –ακόμη και τώρα- να δούμε πέρα από το ατομικό μας συμφέρον.
Τι ψηφίζαμε; Μάλλον, καλούς ή κακούς «διαχειριστές» της εθνικής Οικονομίας μας. Που συνήθως είχαν ένα κοντό χέρι για να παρέχουν στους δικούς τους, κι ένα μακρύ χέρι για να τα παίρνουν από τους υπόλοιπους. Τό πόσο καλοί τελικά ήταν, αποδείχθηκε από τη σωρεία γνωστών σκανδάλων και φυσικά από το υπέρογκο χρέος που μας άφησαν.
Ισως, η έννοια «διαχείριση της οικονομίας» σε ομαλές περιόδους (όπως η οκταετία Σημίτη) να είχε την πραγματική της σημασία, με τον υποσχεθέντα «εκσυγχρονισμό» της χώρας. Το ζητούμενο, σήμερα, πια δεν είναι οι «διαχειριστικές» θεωρίες, αλλά η εκ θεμελίων αλλαγή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, καθώς και η αλλαγή νοοτροπίας ημών των ψηφοφόρων…
Οσο για το εάν μπορούμε σήμερα, με «αριστερή» συγκυβέρνηση, να διαπραγματευτούμε με τους εταίρους, ναι, θα το μπορούσαμε αν είχαμε συγκεντρώσει τα καλύτερα μυαλά από όλους τους χώρους, όπως κάνανε οι άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια αλλά κατάφεραν να βγουν. Πώς; Παραιτούμενοι από εμμονές και πεπαλαιωμένες «μεσσιανικές» κομματικές ιδεοληψίες, έχοντας ένα συγκεκριμένο απαρέγκλιτο κοινό εθνικό στόχο, αλλά και μια αυτοπειθαρχία απόψεων. Οφείλουμε επιτέλους να είμαστε  σοβαροί και συνεπείς σε όσα λέμε και κυρίως απαιτείται να μην υπολογίζουν σε κανένα πολιτικό κόστος οι πολιτικοί μας!
Τότε ναι, θα μπορούσαμε να βγούμε από τα μνημόνια και τα Grexit.