Με πρωτοβουλία της Κουμουνδούρου παραβρέθηκε η αξιωματική αντιπολίτευση στη Γ. Συνέλευση του Σ.Ε.Β. Ισως για να δημιουργηθούν γέφυρες επικοινωνίας, να γίνει μεθοδικά προσέγγιση, κυρίως να ερμηνευθούν οι τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να ανταλλαγούν απόψεις, ύστερα και από την πρόσκληση του κ. Τσίπρα στην ιταλική Λέσχη τύπου Μπίλντεμπεργκ στη λίμνη Κόμο. Εκεί η ομιλία του κ. Τσίπρα περιεστράφη στον “Συσχετισμό Δυνάμεων σε μια Νέα Ευρώπη” και οι διοργανωτές του Φόρουμ βλέπουν ότι οι μετοχές του έχουν αυξηθεί για πρωθυπουργός, ο ίδιος δε ανοίγει διαύλους επικοινωνίας με κέντρα που αναγνωρίζουν σοβαρά τις απόψεις του.
Βλέπουμε ότι ο κ. Τσίπρας σιγά – σιγά προσπαθεί να προσαρμοσθεί με τη γενική κατάσταση και να συμβιβασθεί με τις συνθήκες που επικρατούν πέντε χρόνια μετά την κρίση. Παρουσιάζεται διαλλακτικός με το να λέει ότι απαιτείται “εθνικό σχέδιο συναίνεσης”, άρα δέχεται την ύπαρξη “διακομματικής σύγκλισης”. Δικαιολογείται δε ότι δεν συμμετέχει από τώρα επειδή “είμαστε επιφυλακτικοί” καθ’ όσον “δεν ξέρουμε πού το πάνε”.
Απόδειξη της συμβιβαστικότητος, από την οποία εμφορείται ο κ. Τσίπρας έναντι του οικονομικού κατεστημένου, είναι το ότι όχι μόνο αυτός ούτε άλλος από τους συνεργάτες του Γ. Δραγασάκης, Γ. Σταθάκης και Γ. Μηλιός ανεφέρθησαν, όσον αφορά το τραπεζικό σύστημα, για το οποίο ομιλούσαν κατά κόρον στο παρελθόν περί “κρατικοποίησης” των τραπεζών. Μεταξύ δε των άλλων θεμάτων, που ετέθησαν στη Γ. Συνέλευση του Σ.Ε.Β. ήταν και η ανάγκη να γίνει σύνδεση της ηλεκτροδότησης της Κρήτης με την ηπειρωτική χώρα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης μπορεί να καλυφθεί από κονδύλια του Ε.Σ.Π.Α.
Με τούτα και με άλλα είναι εμφανής η στροφή που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας ως θεσμικός περισσότερο από άλλοτε επιδιώκοντας να θεμελιώσει συστηματικά την “κυβερνησιμότητά” του. Εξ όσων δε διεφάνη οι βιομήχανοι έμειναν με την εντύπωση ότι “δεν θα άκουγαν κάτι διαφορετικό από τον Σαμαρά” απ’ όσα είπε ο κ. Τσίπρας και οι επικεφαλής του οικονομικού του επιτελείου.
Η γενική εκτίμηση που καλλιεργείται είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ξεπερνά το πρόβλημα της “αυτοδυναμίας” και δεν θα ήταν αναπόφευκτος ο σχηματισμός κυβέρνησης με ψήφο ανοχής της Βουλής, εφ’ όσον το εκλογικό σώμα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα ή ακόμη και τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Γι’ αυτό επιχειρείται απ’ την Κουμουνδούρου να αμβλυνθούν φόβοι και ανησυχίες και να σταλούν μηνύματα εντός και εκτός Ελλάδος, σύνθετα βέβαια, αλλά να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει εγγυητής της σταθερότητος παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορίες εναντίον του.
Ισως να βολεύει τον κ. Τσίπρα η “συγκυβέρνηση”, αν έρθει πρώτο το κόμμα του και να πρωθυπουργεύσει με ανάληψη υποχρεώσεων υπό δέσμευσιν, για να υπεραμύνεται, ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει τις εξαγγελίες του, επειδή “δεν θα είναι μόνος του”. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει σήμερα με τον κ. Σαμαρά, που επηρεάζεται και εξαρτάται από τον συγκυβερνήτη του; Στρατηγικές τακτικές προσαρμογής στην πραγματικότητα!
