Ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών.
Η Δύση εκφράζει τις επιφυλάξεις της, ενώ ο πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι «οι Ουκρανοί δεν είναι αφελείς». Προφανώς και ο Πούτιν δεν έλαβε υπ’ όψιν του τη συναστρία. Όπως και να το κάνουμε είναι χρήσιμος ο διάλογος… επί των ερειπίων της σφαγής αμάχων. Όπως γράφει ένας αναλυτής «Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν διατάζει ποτέ τον στρατό του να πολεμήσει.
Μόνο λεπτές “επιχειρήσεις” του αναθέτει, επιβάλλοντάς του (sic) μάλιστα να σεβαστεί με κάθε κόστος όσα προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο».
Όπως με την ισοπέδωση του Γκρόσνι της Τσετσενίας, μετά από δίμηνη πολιορκία.
Ο πρόεδρος Πούτιν είναι λεπτεπίλεπτος στους χειρισμούς του, είναι τρυφερή, ευαίσθητη, καλλιτεχνική ψυχή με τακτικές αναφορές στον Τσαϊκόφσκι. Αυτό το έχουμε καταλάβει όλοι οι Ευρωπαίοι πια. Έτσι με αναφορές στον Ραχμανίνοφ επέτυχε την κατερείπωση της Μαριούπολης και άλλων πόλεων, τον εκπατρισμό 3,5 εκατομμυρίων Ουκρανών, τον θάνατο 1.119 αμάχων και τον τραυματισμό 1.790 από εκρηκτικά όπλα ευρείας διασποράς.
Ειλικρινά τον θαυμάζω για τις ευαισθησίες του που συγκλονίζουν και μερίδα συμπατριωτών μας.
