Οι µέρες των Πανελληνίων εξετάσεων κυλούν. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος χιλιάδες Ελληνόπουλα καλούνται να διαγωνιστούν για να δρασκελήσουν το κατώφλι της επιτυχίας που θα τους επιτρέψει, αν πετύχουν, να ατενίσουν µε περισσότερη αισιοδοξία το µέλλον της ζωής τους. Καλή επιτυχία λοιπόν νέοι και νέες µαχητές και µαχήτριες!
Έφτασε λοιπόν ο καιρός να γευτούν τα παιδιά τους καρπούς των προσπαθειών τους, αλλά και οι γονείς την προσδοκώµενη ικανοποίησή τους. Ήρθε η ώρα που οι νέοι µας πρέπει να αποδείξουν, πρώτα στον εαυτό τους και µετά στους υπόλοιπους, ότι αυτό που προσπάθησαν επί σειρά ετών να πετύχουν το πέτυχαν.
Όµως τώρα είναι η πιο κρίσιµη στιγµή που οι διαγωνιζόµενοι χρειάζονται την βοήθειά µας όσο ποτέ άλλοτε. Τώρα πρέπει να σταθούµε πλάι τους, στηρίζοντας τους περισσότερο ψυχολογικά από ποτέ άλλοτε. Πρέπει να τους δώσουµε θάρρος και να ξεχάσουµε τα δικά µας ‘’θέλω’’. Αυτές οι πολύ σηµαντικές στιγµές για την σταδιοδροµία τους ανήκουν στους διαγωνιζόµενους και µόνο σ’ αυτούς και πρέπει να τους κάνουµε να πιστέψουν στις δικές τους δυνάµεις ώστε εισερχόµενοι στην αίθουσα του διαγωνισµού να έχουν την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά.
Τώρα είναι η στιγµή που δεν πρέπει, νέοι και νέες, να σας κυριεύσει το άγχος της πιθανής αποτυχίας, γιατί το άγχος είναι ο χειρότερος εχθρός της επιτυχίας σε όλους τους τοµείς της ζωής, ενώ η θέληση και η αυτοπεποίθηση είναι σύµµαχοι της επιτυχίας και ο εχθρός της αποτυχίας κι αυτό να µην το ξεχάσετε, κι όχι µόνο τώρα, στην ερχόµενη δύσκολη δοκιµασία σας βέβαια, αλλά και σε όλη σας τη ζωή. Όλα τα προβλήµατα έχουν την λύση τους και ψάχνοντας µε ηρεµία θα τη βρείτε και η αποτυχία θα πάρει το µερίδιο που της ανήκει. Εσείς όµως να µην τα σκέφτεστε ποτέ. Άλλωστε στο µέτωπο του πολέµου δεν κερδίζονται όλες οι µάχες. Ο στρατηγός όµως δεν απογοητεύεται και πολύ περισσότερο δεν απογοητεύει τους µαχητές του. Τους δίνει θάρρος για να νικήσουν στην επόµενη µάχη. Ο πόλεµος δεν χάνεται αν χάσουµε µια µάχη. Οι µάχιµοι προχωράνε µπροστά. Έτσι πρέπει να κάνουν για την τιµή της πατρίδας τους και για τα ωραία ιδανικά.
Και η µάχη των διαγωνιζόµενων ελάχιστη διαφορά έχει από τη µάχη στο µέτωπο του πολέµου. Πρέπει να µην εγκαταλείψετε τον αγώνα σας, επιβάλετε να πολεµήσετε για τα δικά σας ιδανικά και για την παραπέρα πορεία της ζωής σας.
Βέβαια, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι γονείς που επειδή έχουν ξοδέψει πολλά χρήµατα για το παιδί τους σε φροντιστήρια, σε ιδιαίτερα µαθήµατα κ.τ.λ. έχουν την απαίτηση να πετύχει πάση θυσία στις Πανελλήνιες. Αυτή η απαίτηση και η πίεση που δέχονται από τους γονείς τους τα παιδιά και χωρίς να το θέλουν και µόνο στη σκέψη ότι µπορεί να αποτύχουν τροµάζουν ώστε πολλές φορές αρνούνται να διαγωνιστούν µε ότι σηµαίνει η επιλογή τους αυτή.
Άλλοι πάλι γονείς, όταν το παιδί τους, παρόλες τις προσπάθειες του, αποτύχει, αντί να το αγκαλιάσουν και να το ενθαρρύνουν να βγει από το γκρίζο µονοπάτι της αποτυχίας το απογοητεύουν περισσότερο. ∆εν σκέφτονται την αποτυχία του παιδιού τους και σε ποια ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται, ιδίως τις πρώτες µέρες, αλλά σκέφτονται τα χρήµατα που έχουν ξοδέψει στα φροντιστήρια κ.α. λέγοντάς τους διάφορα ταπεινωτικά λόγια όπως ‘’είπα κι εγώ γιε µου ότι θα µε βγάλεις ασπροπρόσωπο αλλά εσύ µε την αποτυχία σου µου µαύρισες την ψυχή…’’ κ.α.
Τα αποτελέσµατα δε της απαράδεκτης αυτής συµπεριφοράς των γονιών όλοι γνωρίζουµε ότι πολλές φορές έχουν φέρει φριχτά αποτελέσµατα ή αποτελέσµατα µη αναστρέψιµα. Είναι όµως πολλά παιδιά στην πατρίδα µας άριστοι µαθητές που ενώ θέλουν να σπουδάσουν, το κατώφλι της αίθουσας των εξετάσεων φαντάζει για κείνα απόρθητο κάστρο κι αυτό γιατί δεν έχουν οι γονείς τους την οικονοµική ευχέρεια.
‘’Πως να σε στηρίξω παιδί µου να διαγωνιστείς στις πανελλήνιες…» του λέει µε µάτια βουρκωµένα ο φτωχός γονιός, ‘’µε τι χρήµατα; Βλέπεις ότι ο µισθός που παίρνω δεν φτάνει µήτε για τα καθηµερινά µας έξοδα κι άλλους οικονοµικούς πόρους δεν έχουµε’’.
Αυτά τα λόγια το παιδί τα έχει διαβάσει πολλές φορές και πριν από χρόνια στις σελίδες της σκέψης των γονιών του και συµβιβάζεται µε το να ακολουθήσει την τέχνη του πατέρα του, π.χ. να γίνει επιπλοποιός, γιατί δεν του δίνεται η ευκαιρία να αποδείξει έµπρακτα τι µπορεί να κάνει. Αυτό το παιδί όµως αισθάνεται πολύ τυχερό που µπορεί να βρει αποκούµπι στην ‘’επιχείρηση’’ του πατέρα του. ∆εν µπαίνουν ποτέ στην διαδικασία µήτε να το σκεφτούν ότι ίσως µπορέσουν να σπουδάσουν, ειδικότερα τα παιδιά στα αποµακρυσµένα χωριά της χώρας µας. Εκείνα, τα περισσότερα, ακολουθούν το επάγγελµα του κτηνοτρόφου ή εργάζονται για να βγάλουν τα προς το ζην σε δουλειές του ποδαριού, αφού τη δωρεάν παιδία την πήρε το ποτάµι ρίχνοντάς την στα απύθµενα βύθια της αδιαφορίας των εκάστοτε κυβερνώντων της χώρας.
Όλοι διαµαρτυρόµαστε γιατί φεύγουν τα νιάτα µας για το εξωτερικό, είτε για να σπουδάσουν είτε για να βρουν δουλειά. Εκείνο όµως που δεν λέµε είναι, για να σπουδάσουν στο εξωτερικό πηγαίνουν µόνο τα παιδιά των πλουσίων γιατί έχουν την οικονοµική άνεση και όχι των φτωχών ή ακόµα και της µεσαίας τάξης. Τα άλλα παιδιά παίρνουν των οµµατιών τους και φεύγουν από την Ελλάδα µας, σπουδαγµένα ή όχι, για να ζήσουν µια ζωή µε αξιοπρέπεια κι όχι µε την πενιχρή σύνταξη των γονιών τους και το γράφω αυτό γιατί στα χωριά αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγµατικότητα κύριοι κι αν κάνω λάθος διαψεύστε µε, µε επιχειρήµατα όµως.
Έτσι ακριβώς γινότανε και στην γενιά τη δικιά µου στην δεκαετία του ’50, µετά την απελευθέρωση της πατρίδας µας από τους βάρβαρους κατακτητές τους Γερµανούς και το τέλος του εµφυλίου σπαραγµού. Τότε π.χ. αν είχε τρία παιδιά µια οικογένεια το ένα ίσως και να µπορούσε να σπουδάσει δουλεύοντας όµως οι άλλοι για κείνον. Γι’ αυτό γέµισαν τα πέρατα της γης από Ελληνόπουλα. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σήµερα. Των πλουσίων τα παιδιά προετοιµασµένα µε περισσότερα εφόδια πηγαίνουν στις Πανελλήνιες εξετάσεις και άλλα πηγαίνουν για να σπουδάσουν στο εξωτερικό γιατί έχουν την οικονοµική ευχέρεια. Των φτωχών όµως τα παιδιά που δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε σε φροντιστήρια για να πλουτίσουν τις γνώσεις του γιατί τους κλείνεται την πόρτα κύριοι; Πως να αποδείξουν όσο ικανά είναι και πόσο καλοί µαχητές είναι στην αρένα της ζωής; Αφήστε τα να µπαίνουν χωρίς εξετάσεις στο Πανεπιστήµιο κι αν δεν είναι άξια τότε να µην προχωρήσουν, αλλά µην τους κόβετε σύριζα τα φτερά. Αφήστε τα να πετάξουν κι αν είναι σταυραετοί θα ανεβούν στα σύννεφα ψηλά αν δεν είναι… από µόνα τους θα διπλώσουν τα φτερά τους και θα παραµείνουν στα χαµηλά να πλέξουν την φωλιά τους.
*Ο ∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής, µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως
Ελλήνων Λογοτεχνών, µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
