Τούτηνα την ολόχαρη μέρα απου οβγορολόγουνα αξημέρωτα από τη γωνιά του καφενέ, τα ένα γύρω, εξεστόμισα τα λόγια του προφήτη γι’ άλλη μια φορά: «Πάντα εν σοφία εποίησας».
Γιατί επιτέλους! Ο κυρίαρχος του ουράνιου θόλου, ο Ήλιος, ξεκίνησε τη σημερνή του πορεία χωρίς τα εμπόδια από τα χειμωνιάτικα νέφαλα, γη τα κουζουλά νεφαλάκια, απου δεν αφήνανε εδά και καιρό τσοι ζωογόνες ακτίνες του ν’ αποφτάξουνε ως εμάς.
Και σήμερο, ολόλαμπρος μασε χαμογελά ανοιξιάτικα και μασε χαϊδεύουνε με ιδιαίτερη θαλπωρή και ζεστεράδα απού μας τσ’ είχανε στερημένες, εδά και καιρό τα κατακαίρια, κι ο βαφτισιμιός τση μετεωρολογίας, ο Φίλιππας, απού η γι αλήθεια του Θεού μας έκαμε και τουρτουρίσαμε από τη κρυγιότη. Που αν δεν είχαμε αναζητήξει προστασία από την ευλοημένη ξυλόσομπα τα χάλια μας θαν’ ήτανε κακά. Γιατί η ξεκάθαρη αλήθεια είναι πως τα δημιουργήματα του αθρώπου δεν έχουν εμπιστοσύνη, όπως και τσ’ ίδιους τσ’ αθρώπους.
Κι ύστερα από τουτεσάς τσοι χειμωνιάτικες δυσκολίες και ταραχές, σοντηρώ τα πεσκέσια του καλού, ήπιου και ευγενικού Φίλιππα, και καμαρώνω τ’ αστραφταλίσματα του χιονιού, τση παραχιονισμένης Μαδάρας, με μεγάλη ευχαρίστηση. Και την ίδια ώρα, εντείνω τη φαντασία μου κι αποφτάνω ως εκειά και γροικώ από κοντά το κελάρυσμα του γάργαρου νερού, απου αναβλύζει από τσοι πηγές του βουνού και το μουρμουρητό τση ροής του. Που απου περνά «ποτίζει δέντρα και κλαδιά, λεμονιές και κυπαρίσσια…», όπως έλεγε κι ένα τραγουδάκι απου ετραγουδούσαμε μια φορά κι ένα καιρό στα νιάτα μας. Μα και τα στοιβαγμένα χιόνια στα κάτασπρα Λευκά Όρη με γεμίζουνε από αισιοδοξία. Γιατί ύστερα και από το μεγαλόπνοο έργο του Ο.Α.ΔΥ.Κ. και την αξιοποίηση του υδάτινου χανιώτικου πλούτου, αποφτάνει τούτονα το θεϊκό δώρο κι έπαε στα κατωμέρια απου για αιώνες το λέγαμε “νεράκι” και πρασινίζουνε τα καλοκαίρια τα κηπαλάκια μας και ζιούμε κι εμείς σα τσ’ αθρώπους. Κι ασυγκράτητος ετούτηνε την ώρα, απευθύνω φωνή διαμαρτυρίας με έντονο ύφος προς τσοι δυνατούς τση γης.
Να ποια είναι τα έργα του Ανθρωπισμού τσ’ Ειρήνης και τση Προόδου! Κι όι οι πολέμοι απού φέρνουνε μόνο καταστροφές, θανάτους, ορφάνια και απανθρωπιά. Γιατί έτσα πράττουνε και στσοι πολέμους, όπως τ’ άγρια θηρία τση ζούγκλας απού κατένε μόνο να σκοτώνουνε, να κουτουλούνε και να τσινούνε. Γιατί ο Θεός δεν των έδωκε το θεϊκό δώρο του νου, να ξεχωρίζουνε το καλό από το κακό.
Κι ύστερα από τουτεσάς τσ’ απλοϊκές σκέψεις μου, απου οι συμπεριφορές τση τωρινής πολιτισμένης αθρωπότητας ταράσσουνε την ηρεμία του νου μου, αντιγαέρνω στο παράξενο κι απρόβλεπτο Μάρτη, απου απολεμά ζόφε κακό να μας επιβεβαιώσει με τσοι κακιές του συμπεριφορές πως στ’ αλήθεια είναι πεντάγνωμος και κακός παλουκοκαύτης, γη άτζεμπις Θεέ μου αποφάσισε κι εκείνος να μπει τουτηνέ τη χρονιά στο χορό τσ’ υπερβολής απου χορεύουνε τα τελευταία χρόνια οι γι αθρώπινες κοινωνίες. Απού ένας ασήματος κι αθέατος με γδυμνό μάτι ιός, εκατεδάφισε παραχρήμα ούλους τσοι Πύργους τση Βαβέλ απου εχτίζανε εδά και χρόνια οι τρανοί επιστήμονες απού εφτάξανε κι ως το φεγγάρι, απου εγώ ο ακάτεχος δε θωρώ κέρδος παρά μόνο υπεροψία και γι’ αυτό κι άξαφνα γροικάτε τη φωνή τουτουνά του ιού να δασκαλεύει με δυνατή φωνή: Αθρώποι, ξεπεζέψατε από τα καλάμια τσ’ υπερβολής και πάψετε να καμαρώνετε τσοι πρωινές σας ασκιές, γιατί εγώ είμαι αόρατος μα δυνατός, ενώ εσείς είστε ασήμαντοι κι αδύναμοι να με εξοντώσετε, γιατί τα όπλα σας σκοτώνουνε μόνο αθρώπους κι εξολοθρεύουνε κοινωνίες.
Για να ξεσπάσει άξαφνα ο πόλεμος τούτονε το καιρό, για χάρη γροικάς τσ’ απόδοσης του δίκιου, για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Κι εγώ πελαγωμένος από τα αναπάντητα ερωτήματα απου μου δημιουργούνε τα παράξενα φυσικά φαινόμενα, η ξαφνική σκληροτράχηλη κι επικίνδυνη παρουσία του θανατηφόρου ιού, για ν’ ακλουθήξει απροσδόκητα ο πόλεμος των δυνατών να επιβάλουνε, λέει, το δίκιο με τσοι νόμους όμως τση ζούγκλας. Ταπεινός κι ασήμαντος ο απατός μου, για όποιες αντιρρήσεις, αναντρανίζω τα μάθια μου όθε τον ουρανό κι απευθύνω ικετήριον ευχή στο Παντοδύναμο Θεό, Κύριε παράτεινε το έλεός Σου.
Και συνεχίζω την ανηφορική πορεία τση Σαρακοστής και περνώ από τσοι διάσπαρτες πνευματικές οάσεις απου συναντώ στο δρόμο μου απου προσφέρονται κιόλας για ανάπαυλα, περισυλλογή και προσευχή για την ενδυνάμωσή μου για ν’ αποφτάξω στον προορισμό απου η στράτα τση Σαρακοστής οδηγεί κι οι γι Άγιοι Πατέρες εθεσπίσανε για όσους θέλουνε βέβαια ν’ αγωνιστούνε τούτονα το καλό αγώνα τση νηστείας, τση προσευχής και τση μετάνοιας, ελπίζοντας πως θα φτάξομε ορθοί στο φως απου προσδοκούμε «απου φέγγει ολόλαμπρο στο Γολγοθά».
Όμως θεωρώ χρέος μου, ετούτηνε την ώρα, ν’ αντισταθώ στη μεγάλη Εθνική και Θρησκευτική Εορτή απου «ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται» κι ύστερα από αιώνες ξεσηκώνεται το σκλαβωμένο για αιώνες Έθνος μας για την ελευτεριά του, με το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος και με την ακράδαντο πίστη, πως ο Θεός υπέγραψε για τη Λευτεριά μας. Και με μεγάλο σεβασμό, να ευχαριστήσω το καλό Θεό για το μεγάλο δώρο του προς το Έθνος μας, τη Λευτεριά και να υμνήσω την υπέρμαχο Στρατηγό, την Υπεραγία Θεοτόκο «δι ης εις ύψος ήρθημε». Και να καταθέσω την ευγνωμοσύνη μου μα και να ευκηθώ για την αιωνία ανάπαψη των αγωνιστών κεινουνά του αγώνα. Και με τη συβουλή στσοι Νεοέλληνες πως το Έθνος μας ενωμένο μεγαλουργεί, με διχόνοια μετρά ήττες και καταστροφές.
Εύχομαι καλή Σαρακοσιανή πορεία με το βλέμμα στραμμένο στου Χριστού τη μορφή.
Θεέ μου βλέπε μας το νου μας.
Καλημέρα Αναγνώστριες κι Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Οβγoλογώ = Κοιτάζω από ανεμπόδιστη θέα
Κουζουλά = Τρελά
Ζεστάδα = Ζεστασιά
Κατακαίρια = Κακοκαιρίες
Κρυγιότη = Κρύο
Σοντηρώ = Κοιτάζω
Πεσκέσια = Δώρα
Κατένε = Ξέρουνε
Τσινούνε = Κλωτσούνε
Αντιγαέρνω = Γυρίζω πίσω
Απολεμά = Προσπαθεί
Άτζεμπις = Άραγε
Ασκιές = Σκιές
Απατός μου = Εγώ ο ίδιος
Αναντρανίζω = Ανασηκώνω
Όθε = Προς
Ορμήνιες = Νουθεσίες
