Επικίνδυνα πυροτεχνήματα

Κατά τα φαινόμενα, Μέττερνιx των Βαλκανίων δεν υπάρχει πια, ούτε αερολογίες στη διεθνή σκηνή.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να προχωρά μέσα σε μια διαρκή ζύμωση με τα ίδια τα γεγονότα, αλλά και τον διεθνή παράγοντα.
Κάποτε ένας υφυπουργός Εξωτερικών μου είχε πει προσφυώς ότι η «Ελλάδα δεν ζει μόνη της στην περιοχή».
Αυτό εάν δεν γίνει αντιληπτό, δεν θα καταγάγουμε νίκες στα εθνικά θέματα. Θυμηθείτε τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Είπε κάποτε στους Κρήτες βουλευτές για τον διακαή πόθο της Ενωσης «Τώρα δεν είναι η ώρα…».
Το μόνο που δεν αντέχουν τα εθνικά θέματα, είναι τον πρόχειρο και υπό το κράτος πανικού σχεδιασμό.
Τι θέλουμε να πετύχουμε με την Αλβανία;
Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε συνδέεται με τις σχέσεις μας με την Τουρκία και πώς;
Οι τεκτονικές πλάκες μετακινούνται όλες μαζί.
Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν αντέχει τον βοναπαρτισμό των… χρημάτων του Σόρος.
Βγαίνουμε λέμε μια μπαρούφα με απρόβλεπτες συνέπειες, και μετά πάμε παρακάτω.
Πώς θα πάμε έτσι παρακάτω με την εμπρηστική ρητορική;
Ο προσωπικός μας εγωισμός δεν είναι πάνω από τα εθνικά συμφέροντα.
Πρέπει να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα. Αισθανόμαστε ότι κάτι αλλάζει στην περιοχή μας;
Εχουμε εντοπίσει ποιο είναι αυτό που αλλάζει στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο;
Εχουμε μια επίσημη ροή πληροφόρησης;
Εν ολίγοις έχουμε αίσθηση των χαρτοφυλακίων των Υπουργείων που υπηρετούμε;
Υπάρχει έστω μια υποτυπώδης συνεννόηση του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων;
Η οπτική μας μερικές φορές μοιάζει πρόχειρη και ερασιτεχνική.