Μέσα σε ένα ορυµαγδό γεγονότων και εξελίξεων που επηρεάζουν αµεσότατα τις ζωές µας, κινούνται όλοι οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων. Ακραία φαινόµενα, όχι µόνο καιρικών γεγονότων και αλλαγών, αλλά πρωτίστως φαινοµένων αλαλούµ των πολιτικών κοντεύουν να περιλάβουν και τους πλέον σώφρονες και σοβαρούς πολιτικούς, τους λίγους που έχουν αποµείνει. Για το λόγο αυτό έχουµε χρέος να καταθέτουµε ότι υπεισέρχεται σε γνώση µας και διαδραµατίζει ρόλο για την αυριανή εξέλιξη της ζωής µας.
Θύµα προφανές η βελτίωση της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών
Στους τριγµούς που παρατηρούνται πλέον σε καθηµερινό επίπεδο στην ΕΕ εντάσσουµε και µια ακατανόητη προσπάθεια της προέδρου της Κοµισιόν να συγκεντρώσει το σύνολο της ισχύος της κεντρικής διαχείρισης της ΕΕ στα χέρια της. Η πρόεδρος λοιπόν, βρήκε πρόσφορο έδαφος µε την ευκαιρία της ονοµασίας των νέων επιτρόπων που θα πλαισιώσουν τις διαχειριστικές προσπάθειες τις οποίες καλείται να εφαρµόσει η πρόεδρος της Κοµισιόν, κατ επιταγή των Συνθηκών, µετά και την εντολή ανανέωσης για τη διοίκησης της εκτελεστικής εξουσίας, από το Συµβούλιο, µόνο υπεύθυνο να χορηγεί τις εντολές θητείας του προέδρου της Κοµισιόν.
Όµως διαπιστώνεται εύκολα ότι µερικά πειράµατα του πρόσφατου παρελθόντος, τα οποία έχουµε καταγγείλει, η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών αφού πειραµατίστηκε αθόρυβα, έρχεται πλέον θορυβωδώς να ασκήσει εξουσία πολύ πέραν των προβλεποµένων στις Συνθήκες, δηλαδή στο Σύνταγµα της ΕΕ.
Σήµερα θα ανακεφαλαιώσουµε τι προβλέπει να πράξει η κυρία πρόεδρος της Κοµισιόν για λογαριασµό των Ευρωπαίων εκεί όπου κανείς δεν της έδωσε το δικαίωµα, τουλάχιστον, µέχρις διαψεύσεως του εναντίον.
Σύµφωνα λοιπόν µε το δηµόσιο έγγραφο της επιστολής ανάθεσης στον Πολωνό προαλειφόµενο επίτροπο για τον προϋπολογισµό, κύριο Πιότρ Σεραφίν (Piotr Serafin), και στηριζόµενη στο ότι ο ευρωπαϊκός προϋπολογισµός είναι κεντρικός για τη βελτίωση της ζωής των Ευρωπαίων και την υλοποίηση των προτεραιοτήτων θέτει ως νέο όρο να υπολογίζουµε περισσότερη αξία για κάθε ευρώ που επενδύουµε, και όχι να συνεχίσουµε τη βελτίωση της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Έτσι λοιπόν του αναθέτει µια σειρά εργασίες που αντιβαίνουν ξεκάθαρα στο δίκαιο της ΕΕ και στην εφαρµογή των Συνθηκών, ακόµη και µε τις ατέλειες που έχουν επισηµανθεί στα υπάρχοντα θεσµικά κείµενα της ΕΕ.
Ότι ισχύει σήµερα περικλείεται από ένα σφιχτό θεσµικό πλαίσιο ρυθµίσεων, στο οποίο η πρόεδρος της Κοµισιόν επιθυµεί να βάλει χέρι µε τη µέθοδο της απορρύθµισης, ώστε να επιτύχει άλλα από εκείνα που οδήγησαν τους ταγούς της Ευρώπης, όταν διατράνωναν την αταλάντευτη θέλησή τους να µην επαναλάβουν τα λάθη των δυο παγκόσµιων πολέµων που έλαβαν χώρα στο έδαφος της Ευρώπης.
Εργαλείο η απορρύθµιση των ευρωπαϊκών προγραµµάτων
Σε αντίθεση, η πρόεδρος της Κοµισιόν λοιπόν, αναθέτει στον νέο επίτροπο για τον προϋπολογισµό:
1. την προετοιµασία του επόµενου µακροπρόθεσµου προϋπολογισµού, δηλαδή του επόµενου Πολυετούς ∆ηµοσιονοµικού Πλαισίου (Π∆Π), µε όραµα να γίνει η Κοµισιόν «Επιτροπή Επενδύσεων», και όχι για τη βελτίωση της ευηµερίας των πολιτών της ΕΕ.
2. Εισάγει σε δυο γραµµές, κυριολεκτικά µια νέα προσέγγιση για έναν σύγχρονο και ενισχυµένο προϋπολογισµό της ΕΕ, µεταβαίνοντας σε έναν προϋπολογισµό βασισµένο σε πολιτικές από έναν προϋπολογισµό που βασίζεται σε πρόγραµµα ,
3. Για να γίνει αυτό εισάγει το θεσµό που δεν υπάρχει, ούτε έχει συζητηθεί «Ένα πρόγραµµα (σχέδιο) για κάθε χώρα που συνδέει βασικές µεταρρυθµίσεις µε επενδύσεις που στοχεύουν εκεί όπου χρειάζεται περισσότερο η δράση της ΕΕ.
Τι σηµαίνουν ακριβώς οι νέες προτάσεις και πως καταστρατηγούνται οι ισχύουσες Συνθήκες θα αναπτύξουµε στη συνέχεια:
Σηµείο 1. Οι Συνθήκες της ΕΕ µε όλες τις νέες πολιτικές που οραµατίσθηκαν οι ταγοί της ΕΕ συνοψίζονται στην υιοθέτηση πολιτικών µε συγκεκριµένους οραµατισµούς. Θα αναφερθούµε εδώ σε ορισµένες από τις πολιτικές αυτές, όπως τις γνωρίζουµε και τις έχουµε ζήσει µέχρι σήµερα. Κοινή Γεωργική Πολιτική: Πρόκειται για µια πολιτική που έθεσε3 ως στόχο την αυτάρκεια των αγαθών και διέθεσε µέσω δράσεων – προγραµµάτων τα απαραίτητα κονδύλια. Περιφερειακή πολιτική και πολιτική συνοχής: Τα διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης των περιφερειών της ΕΕ από την εποχή των 6 αρχικών µελών της Κοινής Αγοράς, διείδαν ορθώς, ότι πρέπει να προχωρήσουν στη σύγκλιση υιοθετώντας νέα πολιτική και προικοδοτώντας την µε τα απαραίτητα κονδύλια. Η πολιτική Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων ήταν επίσης ένας ισχυρός πυλώνας που παρείχε τα απαραίτητα ποσά και τα εργαλεία για να µπει σε τάξη ένας τοµέας µε σοβαρά προβλήµατα..
Αυτοί οι τοµείς βλέπουµε να συρρικνώνονται ετησίως και µάλιστα, όπως έχουµε ήδη περιγράψει σε προηγούµενα σηµειώµατά µας, ακόµη και οι µειωµένοι πόροι, υφίστανται περαιτέρω ελαχιστοποίηση, αφού η πρόεδρος της Κοµισιόν εφηύρε ότι οι πληρωµές που πρέπει να γίνονται σε σχέση µε τις δεσµεύσεις που προβλέπουν οι κοινοτικές πολιτικές µπορεί να είναι σηµαντικά λιγότερες.
Τι σηµαίνει αυτό; Στον προϋπολογισµό της ΕΕ υπάρχουν δυο στήλες ποσών. Η µια στήλη αφορά τις «δεσµεύσεις υποχρεώσεων» και προέρχονται από την ερµηνεία των πολιτικών που αφορούν. Για παράδειγµα, µε βάση τα προγράµµατα που έχουν γνωστοποιήσει οι εθνικές διοικήσεις γνωρίζουµε µια περιοχή τι ανάγκες έχει, οι οποίες πρέπει να καλυφθούν. Έτσι, οι δράσεις των προγραµµάτων προβλέπουν κονδύλια ικανά να εκπληρώσουν τις δεσµεύσεις υποχρεώσεων που προβλέπει το θεσµικό πλαίσιο µιας πολιτικής. Αυτέ είναι οι «πληρωµές». ∆υστυχώς παρατηρήσαµε ότι ενώ πληρωµές δε διαφέρουν ουσιωδώς από τις δεσµεύσεις, τα δυο τελευταία χρόνια στην πολιτική συνοχής εξατµίζονται στο µεν προϋπολογισµό 2024 υπάρχει απόκλιση 30 δις € µεταξύ δεσµεύσεων και πληρωµών, ενώ στο τωρινό σχέδιο για το 2025 η απόκλιση αυτή ανέρχεται σε 35 δις €!
Που πάνε τα λεφτά αυτά ας µας πει η κυρία φον ντερ Λάιεν για να γνωρίζουν και οι δήµαρχοι και οι περιφερειάρχες της χώρας µας γιατί δε χρηµατοδοτούνται ώριµα σχέδια, και περιµένουµε από έναν αναιµικό εθνικό κορβανά να καλύψει την τροποποίηση των δαπανών που επιχειρεί η εκτελεστική εξουσία. Στο επόµενο θα δούµε τι ακριβώς σηµαίνει αυτό για την ανάπτυξη της χώρας µας, ποιες είναι οι αντιδράσεις στο σχεδιασµό της γραφειοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών και ποιοι είναι οι τρόποι ανάσχεσης της καταστροφής που επέρχεται πλέον µε ρυθµούς ισχυρής καταιγίδας.
