∆υο εξελίξεις διαδραµατίζουν ρόλο για τη συνέχιση ύπαρξης της ΕΕ αυτήν την εποχή. Η µια εξέλιξη αφορά στη συντριπτική νίκη του Τραµπ στις ΗΠΑ, που ανατρέπει τους σχεδιασµούς των µέτριων ηγετών της ΕΕ. Και η άλλη εξέλιξη αφορά στις ακροάσεις των υπό εκκόλαψη επιτρόπων που στηρίζονται σε προσωπικές επιστολές της προέδρου της Κοµισιόν φον ντερ Λάϊεν για το τι περιµένει από καθένα αξιωµατούχο. Μόνο που πρόκειται για ασυζητητί «εντολές», που δεν επιδέχονται κουβέντας, αλλά µόνο εφαρµογής. Οι αντιδράσεις έντονες και το µόνο που περιµένουµε είναι η αντίδραση των κυβερνήσεων εκτός γαλλογερµανικού άξονα και αρκετών από τις πρώην ανατολικές χώρες. ∆ύσκολο εγχείρηµα, αλλά πρέπει να το υποστούµε, διαφορετικά δεν αυγατίζει το µέλλον της ΕΕ.
Την Παρασκευή 8/11/24 είναι σε εξέλιξη στη Βουδαπέστη µια σηµαντική συνάντηση κορυφής, αφού η Ουγγαρία ασκεί την προεδρία της ΕΕ αυτό το εξάµηνο. Σηµαντική σύνοδος κορυφής, αν αναλογιστεί κανείς ότι έλαβε χώρα την επαύριο της νίκης του προέδρου των ΗΠΑ Τραµπ, που θα εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο µετά από περίπου 2 µήνες. Ενός προέδρου που είναι γνωστό ότι το σλόγκαν «Πρώτα η Αµερική» δεν προοιωνίζει τίποτα το θετικό στην Ευρώπη. Και η συγκυρία – την οποία δεν πρέπει να ξεχνούµε µας διδάσκει ότι, η έκθεση του πρώην κεντρικού τραπεζίτη και πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, κάνει λόγο για άµεσες επενδύσεις για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, περίπου 800 δις € το χρόνο. Μια βελτίωση παραγωγικότητας που αφορά τους παραγωγικούς τοµείς όπως η βιοµηχανία και η γεωργία. Και µια ανταγωνιστικότητα που στηρίζεται σε εξειδικευµένους κανόνες και δεν επιτρέπεται να εισάγονται για παράδειγµα, αγροτικά προϊόντα στην ΕΕ που δεν υπόκεινται σε κανόνες που ισχύουν για τους Ευρωπαίους αγρότες.
∆υο παρατηρήσεις πρέπει να γίνουν άµεσα κατανοητές για το θέµα αυτό:
Η µια παρατήρηση αφορά στο ότι την εποχή που η Ευρώπη καλείται να επενδύσει 800 δις € το χρόνο, οι ΗΠΑ επενδύουν κατά διψήφιο αριθµό τρισεκατοµµυρίων €, διευρύνοντας το χάσµα παραγωγικότητας, για να αντιµετωπίσουν την κινεζική προοπτική. Στο προηγούµενο σηµείωµά µας θίξαµε ακριβώς το σηµείο αυτό.
Η άλλη παρατήρηση αφορά στο ότι η πρόεδρος της Κοµισιόν, προφανώς κατ επιταγή του άξονα Παρίσι-Βερολίνο, στρεβλώνουν για µια φορά ακόµη τον κανόνα και εννοούν ότι η αύξηση της παραγωγικότητας µπορεί να γίνει µόνο µε τη βιοµηχανική ανάπτυξη του κλάδου της πολεµικής βιοµηχανίας, για να αντιµετωπίσουν την αρκούδα που ακούει στο όνοµα της Ρωσίας.
Σε αυτόν τον καµβά καλούµαστε να αναπτύξουµε τι µέλει γενέσθαι, και όµως µε τη συµπλήρωση µιας έντονης πολιτικής και υπαρξιακής ευρωπαϊκής κρίσης, που φαίνεται πλέον ανοικτά ολοένα και περισσότερο. Ο άξονας Παρίσι – Βερολίνο καταρρέει και µετά το φιάσκο των πρόωρων εκλογών Μακρόν έρχεται τώρα η γερµανική κατάρρευση που βέβαια εδώ µάλλον δε θα ξανακούσουµε νεώτερα για τον καγκελάριο Σόλτζ.
Στη σύνοδο κορυφής των δυο ηµερών στη Βουδαπέστη οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων κατέβαλαν προσπάθειες να δείξουν ότι συµφωνούν για µια παραγωγικότητα ωραιοποιηµένη, χωρίς περιεχόµενο ή µε περιορισµένη προοπτική, όπως αναφέρει το EURACTIV
Σχετικά µε το «Ευρωπαϊκό Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ στη Βουδαπέστη την Παρασκευή (8 Νοεµβρίου), αναµένεται ένα αποδυναµωµένο «µέλει γενέσθαι», πράγµα που αντικαθρεπτίζει την πραγµατική κρίση στο εσωτερικό της ΕΕ. Έτσι, µάλλον πρέπει να αναµείνουµε ένα ανακοινωθέν που απλά καλεί τα κράτη µέλη να λάβουν «αποφασιστικά βήµατα» – τα οποία δεν είναι λεπτοµερή – προς µεγαλύτερη ολοκλήρωση των κεφαλαιαγορών και των τραπεζών έως το 2026. Και πρέπει να σηµειώσουµε ότι παρά τις διαφορές που γνωρίζουµε για τον Ούγγρο πρόεδρο, Όρµπαν, λόγω των ειδικών σχέσεών του µε τον Πούτιν, φαίνεται ότι η διπλωµατία του έθεσε ως βασική προτεραιότητα την επίτευξη µιας «συµφωνίας ανταγωνιστικότητας», όµως αυτό οδήγησε τις προσπάθειες των κρατών µελών να µετριάσουν το αρχικό κείµενο σε κάτι πιο πολιτικά εφικτό.
Έτσι µπορούµε να καταλάβουµε ότι οδεύουµε προς δυσκολίες και δυσχέρειες, ανυπολόγιστης αξίας, δεδοµένου ότι εδώ πληρώνονται τα λάθη που διαπράττουν οι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία.
Την περίοδο αυτή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οργανώνει ακροάσεις των νέων επιτρόπων, προκειµένου να δώσουν το πράσινο φως στους νέους αξιωµατούχους, εφ όσον θα πείσουν το ακροατήριό τους ότι ξέρουν τι τους γίνεται. Και ο καθένας αναλαµβάνει το ρόλο του.
Η διαδικασία, καθ όλα άψογη και επιβεβληµένη κατά τα ειωθότα, σε κάθε δηµοκρατική σκηνή, στη δική µας περίπτωση πρόκειται για έναν εµπαιγµό από τους πιο σπάνιους που συναντά κανείς στη διερεύνηση του δηµοκρατικού πολιτεύµατος που αφορά!
Έναν εµπαιγµό που δείχνει ελάχιστο σεβασµό στους σκεπτόµενους δηµοκράτες της Ευρώπης, αφού το περιεχόµενο της δουλειάς του κάθε επιτρόπου είναι προκαθορισµένο µέχρι και την τελεία του κειµένου που θα υπογράψει. Πρόκειται για καλοπληρωµένους ευνουχισµένους αξιωµατούχους, οι οποίοι παίρνουν ποµπώδες ύφος και διαλαλούν τα όσα τους έχει επιτρέψει να µάθουν οι προσωπικές επιστολές ανάθεσης καθηκόντων. ∆ιότι ο κάθε υποψήφιος έχει λάβει από τις 17 Σεπτεµβρίου µια επιστολή ως «ανάθεση καθηκόντων» και ούτε λίγο ούτε πολύ του υπαγορεύει τι θα κάνει τις πρώτες 100 µέρες της επιτροπικής θητείας του και τι θα αναπτύξει και σε συνεργασία µε ποιους τα υπόλοιπα χρόνια της νέας του θητείας. Και αυτό θα µπορούσε να είναι κατανοητό, µέχρις ένα βαθµό, εκείνο που δεν µπορώ να χωνέψω είναι ότι διαβάζοντας διεξοδικά τις 7σέλιδες προσωπικές επιστολές (δηµόσια έγγραφα είναι) κατέληξα σε ένα δυστυχώς προφανές συµπέρασµα: αν δεν αντιδράσουν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων µπαίνουν τίτλοι τέλους στην ΕΕ, τουλάχιστον όπως την είδαµε και τη γνωρίσαµε εµείς οι Έλληνες τα τελευταία 45 χρόνια. Πρόκειται για την πλέον προηγµένη και οριστική «απορρύθµιση» ενός στέρεου συστήµατος πάνω στο οποίο στηρίχθηκε οι Ρόµπερτ Σούµαν και Ζαν Μονέ όταν διακήρυτταν την έναρξη της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης µε τη Συνθήκη άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερµανίας υπό µια ενιαία δοµή. Που ακολούθησε ως γνωστόν την ίδρυση της Κοινής Αγοράς που µετά από σειρά γεγονότων και προωθηµένων µετονοµασιών κατέληξαν στη σηµερινή µορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα χέρια µας είναι να µην πούµε «Καληνύχτα Ευρωπαϊκή Ένωση».
