Επικίνδυνος για την παγκόσμια ισορροπία

Υπάρχουν δύο ατραποί που μπορεί να ακολουθήσει η ανθρωπότητα σ’ αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι που διανύει. Η μια είναι η ατραπός του έντονου ανταγωνισμού μεταξύ κρατών για ηγεμονική παγκόσμια κυριαρχία, υποκινούμενα από τη φιλοδοξία των ηγετών τους και κάποιας υπεροχής δυνάμεων που τυγχάνουν να διαθέτουν. Με άλλα λόγια, με αντιπαράθεση δυνάμεων που μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση για την επικράτηση του ισχυρότερου, με τις γνωστές συνέπειες απώλειας αμέτρητων ανθρώπινων ζωών και περιβαλλοντικών καταστροφών.
H άλλη είναι η ατραπός της παγκόσμιας ειρήνης, που θα σέβεται κάθε λαός, στον οποίο θα είναι εμβολιασμένη ως άγραφος νόμος η ειρηνική συνύπαρξη και αλληλεγγύη, χωρίς να στερείται της ευγενούς άμιλλας και ανταγωνισμού, που δεν παύουν να αποτελούν ζωογόνα στοιχεία για την ανθρώπινη πρόοδο. Η ατραπός αυτή προϋποθέτει μια οικουμενική προπαίδεια, μέρος μιας νέας παγκόσμιας συνειδητότητας η οποία θα έχει διαμορφωθεί κατόπιν συστηματικής και ενδελεχούς μελέτης της ανθρώπινης φύσης και του βαθμιαίου εξανθρωπισμού της. Η δημιουργία δηλαδή ενός πραγματικά επιθυμητού homo universalis που θα καταργήσει και εν καιρω θα εξαφανίσει τα αρνητικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Μια ατραπός βαθιάς εσωτερικής ανάπτυξης του ανθρωπίνου γένους, όπου θα τελείται μια άμιλλα προς το Φως.
Στην πραγματικότητα η ατραπός που διανύουμε είναι η πρώτη που αναφέραμε παραπάνω και μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε ολοσχερή καταστροφή. Όπως ένας ιός, εάν δεν λαμβάνονται οι απαραίτητες προφυλάξεις και δεν τηρούνται τα αναγκαία μέτρα, μπορεί να οδηγήσει λαούς σε μαζικούς θανάτους. Σε περίπτωση φιλόδοξων ηγετών ισχυρών ή φαινομενικά ισχυρών κρατών, οι οποιεσδήποτε παράλογες, κακόβουλες και επικίνδυνες για τη παγκόσμια ισορροπία αποφάσεις και πράξεις ηγεμονισμού και κυριαρχίας, στις οποίες τους επιτρέπει η εξουσία που κατέχουν να προβαίνουν, μπορεί να διαταράξει ανεπανόρθωτα τον ρου της εξελισσόμενης πορείας των λαών προς σύγκλιση, συναίνεση και συνύπαρξη, ως πρώτο στάδιο οικοδόμησης του Νέου Κόσμου, που θα οδηγήσει στην πολυπόθητη δεύτερη ατραπό.
Η καλλιέργεια του εδάφους αυτής της ατραπού μπορεί να γίνει μόνο με αγάπη, ειρηνική προδιάθεση, διαλογισμό και κατάργηση προκαταλήψεων, εμμονών, ιδεοληψιών και φανατισμού. Μια ολική πνευματική κάθαρση, ώστε να εξαπλωθεί μια παγκόσμια θετική ενέργεια, που να πνίγει κάθε φορά την αρνητική ενέργεια ανθρώπινης παραφροσύνης, μεγαλομανίας και ακραίας ιδιοτέλειας
Η ματαιοδοξία ηγέτη που κρατά στα χέρια του σκήπτρα απόλυτης εξουσίας και τον οδηγεί σε φαντασιώσεις και οπτασίες μπορεί να παρασύρει ένα ολόκληρο λαό, ακόμα και λαούς, σε καταστροφικές εξελίξεις. Εάν η φαντασίωση που διακατέχει τον ματαιόδοξο ηγέτη ενός φαινομενικα ή πραγματικά ισχυρού κράτους, αναφέρεται σε μεγαλεία παρελθόντος, με στόχο την επιστροφή στη λαμπρότητα και την ισχύ μιας παρελθούσας εποχής , αυτό από μόνο του αποτελεί μια νοσηρή επέμβαση στην Ιστορία. Οποιαδήποτε προσπάθεια επαναφοράς ενός καθεστώτος του παρελθόντος, που κρίθηκε και αξιολογήθηκε στον καιρό του, θα είναι εκτός τόπου και χρόνου, επιφέροντας αναστάτωση και αποπροσανατολισμό. Επιβραδύνοντας, πάνω απ’ όλα, την προοδευτική εξέλιξη του ανθρώπου στην δεύτερη ατραπό.
Η μετατροπή  Προέδρου ενός κράτους Δημοκρατίας σε Σουλτάνο παλαιότερης Αυτοκρατορίας και συγχρόνως Θρησκευτικό Ηγέτη μιας παγκόσμιας θρησκείας, αποτελεί μια βιαία οπισθοδρόμηση της Ιστορίας και του Πολιτισμού , που κινητοποιεί η ματαιοδοξία ενός ηγέτη. Γιατί με την ίδια λογική μπορεί ένας να διανοηθεί την αναγέννηση αυτοκρατοριών, όπως της Ρωσικής, της Αυστροουγγρικής, της Βυζαντινής, της Ρωμαϊκής, της Περσικής , μέχρι τα απολυταρχικά και θεοκρατικά πολιτεύματα του απώτερου παρελθόντος.
Ο εν λόγω ηγέτης, κινούμενος στο δικό του φαντασιακό κόσμο, στον οποίο παίζει καθημερινά τη πολιτική του σκακιέρα με το alter ego του, θέλει ν’ αφήσει το στίγμα του ως ο πραγματικά εμβληματικός ηγέτης της χώρας του των νεωτέρων χρόνων, που ανέτρεψε τα πάντα, προκειμένου να επαναφέρει τη λάμψη και το μεγαλείο της Αυτοκρατορίας, που η χώρα του κάποτε υπήρξε. Καταργώντας ακόμα και τη πραγματικά εμβληματική μορφή προκατόχου του, που είχε τον οραματισμό και τη πολιτική ευφυϊα να εκδημοκρατήσει τη χώρα του και να την κατευθύνει στον εξευρωπαϊσμό, συνειδητοποιώντας ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι η επικρατέστερη επιλογή  παγκόσμιας επικοινωνίας.

Αντιθέτως, ο σημερινός ηγέτης φροντίζει να επιδεικνύει τις δυνάμεις του με ένα προκλητικό και αυθαίρετο τρόπο κατά τη διάρκεια μιας  καταστρατηγημένης, αδιάλειπτης προκλητικότητας, προσπαθώντας να προσδώσει κύρος, δύναμη και σπουδαιότητα στο πρόσωπό του, δημιουργώντας συγχρόνως ένα κλίμα απειλής, ανασφάλειας και πολιτικών διλημμάτων, διχασμών και αδιεξόδων.
Υπάρχουν διεθνείς γραπτοί Νόμοι, αλλά εκείνοι που έχουν ουσιαστική αξία και μπορούν να διαμορφώσουν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και να τον προετοιμάσουν για τη δεύτερη ατραπό, την ατραπό της ειρηνικής συνύπαρξης λαών, είναι οι Άγραφοι.