Επικοινωνιακές παροχές

Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι καμία κυβέρνηση δεν γύρισε το κλίμα υπέρ της με παροχές, παραμονές εκλογών. Επαιζε προεκλογικά επικοινωνιακό παιχνίδι με την εξαγγελία “πακέτο κοινωνικών παροχών”. Οταν ακούει κανείς τη φράση των τριών λέξεων, περιμένει από την πρώτη, “πακέτο”, πολλά πράγματα, από τη δεύτερη, “κοινωνικών”, βλέπει ότι υπάρχει ενδιαφέρον σοσιαλιστικού ρεαλισμού και με την τρίτη, “παροχές” αισθάνεται ευφορία, περιμένοντας δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πριν τις εκλογές του 1989, μιλώντας σε συγκέντρωση στο Περιστέρι, εξεθείαζε τον επί χρόνια πολλά υπουργό του επί των Οικονομικών. Ακούγοντας τον κόσμο να φωνάζει υπέρ του Τσοβόλα, είπε το αμίμητο “Τσοβόλα δώστα όλα”. Τα έδωσε και με το παραπάνω, μα έχασε τις εκλογές.
Ο κ. Κ. Σημίτης, που δεν κάθησε να πέσει σαν ώριμο φρούτο, εξήγγειλε πακέτο παροχών ύψους 8% του Π/Υ. Επεχείρησε να εξαγοράσει συνειδήσεις, ψηφοθηρώντας, κυρίως των αγροτών και των χαμηλοσυνταξιούχων, αφού στο ΠΑΣΟΚ πολλοί ήλπιζαν να κερδίσουν τις εκλογές του 2004. Και τις έχασαν. Υπενθυμίζεται, ότι οι Νεοδημοκράτες χαρακτήρισαν τα μέτρα “φιλοδωρήματα με δανεικά” και αντιγραφή του προγράμματός τους!!
Η κυβέρνηση “πρώτη φορά αριστερά”, δεν απέφυγε τα ειωθότα, αυτό που επαναλαμβάνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις. Επιχειρεί αλίευση ψήφων, για να μην χαθεί η εξουσία. Το ζητούμενο για τον κ. Τσίπρα με το κοινωνικό πακέτο, που εξήγγειλε στο Ζάππειο και στη Βουλή επ’ ευκαιρία της μετατροπής της πρότασης μομφής κατά του κ. Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης, δεν είναι ότι κινήθηκε από αλτρουιστικές ανησυχίες για τα χαμηλά στρώματα, αλλά αν με τα μέτρα θα καταφέρει, να ανατρέψει την πτώση του κόμματός του.
Πολλοί πιστεύουν στο κόμμα, ότι τίποτα δεν τελείωσε και ότι μέχρι τον Οκτώβριο ο πρωθυπουργός θα παίξει κι άλλες παρτίδες πόκερ. Δεν θα πέσει αμαχητί. Στην Κουμουνδούρου εγκρίνουν την ψηφοθηρία αν και έχουν συνειδητοποιήσει, ότι οι πολίτες δεν τρώνε πια κουτόχορτο. Δύσκολα εξαγοράζονται. Είναι δύσπιστοι, θεωρώντας απαράδεκτη τη διατήρηση ή την απόκτηση της εξουσίας ανορθόδοξα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογούνται ενδομύχως, ότι η κάθε κυβέρνηση, που θα βρισκόταν στην ίδια θέση, το ίδιο θα ’κανε. Το πακέτο προεκλογικών παροχών, κατά την κρίση τους, δείχνει ότι δεν τους λείπει κοινωνική ευαισθησία, θέλουν ν’ αναστρέψουν το κλίμα της λαϊκής δυσφορίας και με τις μικροελαφρύνσεις να απαλύνουν την πολύχρονη λιτότητα του μέσου πολίτη, που έχασε δέκα και παίρνει ένα. Με όλ’ αυτά και άλλα, ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να ενταχθεί στην κανονικότητα και να επιβιώσει με κάθε τρόπο, γιατί αντιλαμβάνεται ότι έρχεται απ’ το 3% και ανησυχεί μήπως επιστρέψει εκεί.
Η επιχείρηση ψηφοθηρία έχει πολιτικό και οικονομικό κόστος. Το τελευταίο δεν το πληρώνει εκείνος, που στήνει την επιχείρηση, είτε κερδίσει, είτε χάσει, αλλά εξ ίσου οι έχοντες και μη έχοντες. Αλίμονο στους μη έχοντες, διότι οι έχοντες θα πληρώσουν ψίχουλα. Οι ισχυροί με χίλιους τρόπους ξεγλιστρούν και διασώζονται με ανταλλάγματα και κουκουλώματα. Η εξουσία με διακριτική σεμνοτυφία, χωρίς αναστολές, θυσιάζει τον ισχυρό, προσωρινά, για να σώσει οριστικά τους υπόλοιπους. Μπορεί προοδευτικά να ηρωοποιήσει τον παραβάτη, αφού πολλοί τον θαυμάζουν για την προκλητικότητά του, που δεν τηρεί τους κανόνες του παιχνιδιού και θα ’θελαν να του μοιάσουν, αλλά δεν μπορούν.
Οποιος υποτιμά τον καιροσκοπισμό του κ. Τσίπρα, δεν βλέπει, ότι πίσω απ’ την παροχολογία κρύβεται ο ρόλος του ήρωα, που πάει να δημιουργήσει σχέσεις σύζευξης με τη νέα τάξη. Αν χάσει, θα είναι επανάληψη της ιστορίας όχι – ως τραγωδία, ή ως φάρσα, αλλά ως κακός οιωνός. Αν κερδίσει χαλάλι του!