Η Ατζέντα των Ηνωµένων Εθνών για το 2030, που είναι ελάχιστα πια χρόνια µακριά µας, δίνει έµφαση «σ’ έναν κόσµο χωρίς φτώχεια, πείνα και αρρώστια».
Οι 17 της παγκόσµιοι στόχοι φαντάζουν ευσεβείς πόθοι, ανάλογοι µε αυτούς που εκφράζονταν κάποτε από τις φιναλίστ των διαγωνισµών οµορφιάς. Ο φόβος είναι ότι αν τα κράτη συνεχίσουν στη λογική της χαλαρής δέσµευσης για την κατάκτησή τους, το χάσµα διαρκώς θα διευρύνεται. Αντίθετα, όσο περισσότερο κοινωνούνται οι στόχοι βιώσιµης ανάπτυξης, τόσο περισσότεροι οι κυβερνήσεις θα είναι υπόλογες και θα διασφαλίζουν την εφαρµογή τους.
Η «µαύρος κύκνος» της πανδηµίας της Covid-19, που λειτούργησε µεταξύ άλλων ως επιταχυντής των εξελίξεων, ανέδειξε µε τον πλέον κατηγορηµατικό τρόπο τη σηµασία αφενός της επιτάχυνσης των προσπαθειών για την κατάκτηση των στόχων για τη βιώσιµη ανάπτυξη και αφετέρου της προσθήκης, όπως ήδη συζητείται (Yusha’u, 2021), ενός ακόµη στόχου. Αυτού µε τον αριθµό 18 που είναι επικοινωνία για όλους. Ένα σηµαντικό µάθηµα που προέκυψε από την πανδηµία ήταν ο ρόλος της επικοινωνίας στην παροχή στήριξης για την επιβίωση της παγκόσµιας οικονοµίας και της κοινωνίας στο σύνολό της.
Η ψηφιακή συνιστώσα της επικοινωνίας αποδείχθηκε κρίσιµης σηµασίας για να συνεχίσει η οικονοµία να αναπτύσσεται, αλλά και να αντιµετωπιστούν τα υγειονοµικά ζητήµατα. Η παγκόσµια κοινότητα συνδέθηκε περισσότερο µε τα παλαιά και τα νέα µέσα, προκειµένου να κατανοήσει τη φύση του ιού, το πώς εξαπλώνεται και τα µέτρα που απαιτούνται για τον περιορισµό της εξάπλωσης. Ταυτόχρονα, έφερε µε πολύ έντονο τρόπο στο προσκήνιο το πρόβληµα του ψηφιακού χάσµατος στις περιπτώσεις των αναπτυσσόµενων χωρών που δεν διέθεταν την ψηφιακή υποδοµή για να προχωρήσουν σε οργάνωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ή του συστήµατος προτεραιοποίησης του εµβολιασµού.
Η επικοινωνία για όλους γίνεται µια ανάγκη, ζωτικής σηµασίας και για την επιβίωση της φιλελεύθερης δηµοκρατίας, η οποία ούτως ή άλλως αντιµετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, όπως αυτή της αυτονοµίας των συστηµάτων της Τεχνητής Νοηµοσύνης. Την ώρα που κάθε πτυχή της ζωής µας γίνεται όλο και πιο εικονική και βασίζεται όλο και περισσότερο στην τεχνολογία, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η συνθήκη της επικοινωνίας για όλους µε την έννοια της πιο άµεσης συµµετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αλλά και µε την έννοια της ανάπτυξης νέων µορφών διακυβέρνησης, στις οποίες οι πολίτες και όχι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα έχουν τον έλεγχο των δεδοµένων τους (Zarkadakis, 2020).
