Κυριε διευθυντά,
ακούμε και διαβάζουμε συχνά πως οι άνθρωποι στις μέρες μας είναι εγωιστές και ζουν ο καθένας για τον εαυτό του, πως παλιά μάθαιναν γράμματα για να γίνουν άνθρωποι ενώ τώρα μόνο για να βρουν δουλειά.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως οι άνθρωποι και σήμερα έχουν φίλους για παρέα, με τους οποίους μοιράζονται τις χαρές της ζωής, έχουν και τις οικογένειες τους για να προσφέρουν και να δέχονται αγάπη και φροντίδα.
Οι νέοι συχνά σπουδάζουν κάτι που δεν συνδέεται άμεσα με χρηματικό κέρδος, αλλά πιο πολύ με πνευματική καλλιέργεια: Καλές τέχνες, μουσική, ψυχολογία, φιλολογία, ανθρωπολογία, αρχαιολογία, ιστορία…
Γιατί όμως πιστεύουν οι άνθρωποι πως το παρελθόν ήταν καλύτερο;
Νομίζω πως ο κύριος λόγος είναι πως θυμούνται το παρελθόν μέσα από τις προσωπικές τους εξιδανικευμένες αναμνήσεις και όχι σχετικά με τα γεγονότα που χαρακτήριζαν εκείνους τους καιρούς. Στο σήμερα όμως βιώνουν το κάθε προσωπικό πρόβλημα χωρίς να έχουν την δυνατότητα να το αγνοήσουν και στην κοινή πραγματικότητα τα ΜΜΕ τους παρουσιάζουν κυρίως το κακό, διότι μόνο μια κακιά είδηση είναι είδηση, ή από την ανάποδη: no news is good news.
Έπειτα υπάρχει και η τάση των ανθρώπων να γενικεύουν κάθε μεμονομένο κακό γεγονός για να στηρίξουν τις αρνητικές προκαταλήψεις τους.
Γιώργος Κιαγιάς
