Επίπλαστη ευημερία & κανονιστική ζωή

Με τόσα που συμβαίνουν καθημερινά στην χώρα αυτή, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως η κατάσταση θα αλλάξει, με κάποια μέτρα που υποτίθεται πως θα ανακουφίσουν τους πολίτες. Eχουν δε οι τελευταίοι συνηθίσει τις στερήσεις και την λιτότητα, σε σημείο που να θεωρούν πως επειδή ακριβώς έχουν ακόμη την υγειά τους υπάρχει ελπίδα για το αύριο.
Αλήθεια πόσους δεν έχετε ακούσει να προφέρουν το περίφημο «την υγειά μας να έχουμε… και τίποτε άλλο…», να δοξάζουν τον μεγαλοδύναμο που τους διατηρεί ακόμη εν ζωή, ξεχνώντας ότι η ζωή δεν είναι μόνο καλή υγεία αλλά ελευθερία, ανεξαρτησία και σε κάθε περίπτωση μη δουλικότητα.
Έχουν λησμονήσει εν ολίγοις οι πολίτες πως το βασικότερο δεν είναι η υγεία, αλλά το να μπορεί κανείς να ζει τη ζωή του ελεύθερα και δημιουργικά, φροντίζοντας βέβαια παράλληλα και την υγεία του. Και όταν μιλάμε για υγεία, εννοούμε βασικά κυρίως την σωματική, γιατί σε ότι έχει σχέση με την ψυχολογία, αυτό δεν συζητιέται καν.
Ψευδαισθήσεις λοιπόν και επίπλαστη ευημερία από τη μια, ατομισμός και αδιαφορία για τον άλλο, και από την άλλη πλασματικές υποσχέσεις για οικονομικά θαύματα, την στιγμή που άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο και ψάχνουν στα σκουπίδια.
Το σήμερα στην Ελλάδα σε όλο του το μεγαλείο.