Επισημάνσεις πάνω στο άρθρο του Γ. Πρασιανάκη

Κύριε διευθυντά,
διαβάζοντας το άρθρο του Γεωργίου Νικολάου Πρασιανάκη τέως βουλευτή – δικηγόρου, το οποίο είχε δημοσιευτεί στις 15-2-2020, στην έγκριτη εφημερίδα σας, ένοιωσα την ανάγκη να σχολιάσω. Δεν στέκομαι στο γεγονός στο οποίο αναφερόταν ο καλός φίλος Γιώργος Πρασιανάκης εάν ή όχι θα πρέπει να επανατοποθετηθεί ο ανδριάντας του Γεωργίου στη Σούδα, αυτού του συμβόλου της απολυταρχίας και όχι μόνο, μετά την ολοκλήρωση της ανάπλασης της πλατείας.
Κατά τη γνώμη μου μνημείο είναι ό,τι αποτυπώνεται στη μνήμη, ό,τι δηλαδή αξίζει να θυμόμαστε ή με τη μορφή και το περιεχόμενό του να μας κάνει εμάς να το θυμόμαστε. Επομένως, τα μνημεία είναι απαραίτητα, για την αυτογνωσία μας, για την εθνική μας συνείδηση και για τη θέση μας ανάμεσα στους άλλους λαούς.
Στέκομαι όμως στην οπτική γωνία από την οποία αντιλαμβάνεται το γεγονός. Η σοβαρότητα, η αξιοπιστία, η ανάπτυξη μίας ιδιαίτερης μορφής ευαισθησίας και αλλιώτικης οπτικής απέναντι στον κόσμο, στους ανθρώπους, στα αντικείμενα, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και αναλύει ο Γιώργος τα γεγονότα πηγάζουν από τις προσωπικές του εμπειρίες που σφυρηλάτησαν έναν σπάνιο άνθρωπο, με σοφία, που πάντα γοητεύει όσους έχουν την τύχη να βρίσκονται κοντά του.
Στις μέρες μας πνευματικοί άνθρωποι με τις εμπειρίες, την ευγένεια, την τόλμη να στέκεται πάντα όρθιος απέναντι σε κάθε μορφή συμβιβασμού των αρχών και των αξιών του, σαν τον Γιώργο Πρασιανάκη σπανίζουν. (Να θυμίσω ότι τα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας ήταν ο δικηγόρος πολλών αντιστασιακών όπως του Γιάννη Κλωνιζάκη, του Αλέκου Παναγούλη και πολλών πολλών άλλων.)
Χρύσα Χαριτάκη – Μακράκη