Παράδοση στην Κρήτη αποτελεί η φιλοξενία και το ενδιαφέρον για τον διπλανό µας, όχι οι κούπες και οι πυροβολισµοί. Αυτό τονίστηκε σε εκδήλωση, χθες βράδυ, στη µικρή σκηνή του Φεστιβάλ Γης – Άνθρωποι και Προϊόντα, όπου η συγγραφέας Joelle Lopinot (Ζοέλ Λοπινό) και ο ηθοποιός Μιχάλης Αεράκης, µε συντονίστρια τη δηµοσιογράφο, Ελια Κουµή, µίλησαν για την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των Κρητικών και το πώς αυτή διαµορφώθηκε στο πέρασµα των αιώνων, το πόσο επηρεάστηκε από την πολυτάραχη ιστορία του νησιού και ποιες πτυχές της εντοπίζονται στη σύγχρονη κρητική κοινωνία.
Μιλώντας στα “Χ.ν.”, ο κ. Αεράκης, σηµείωσε, µεταξύ άλλων, ότι «η Κρήτη έχει µια παράδοση χιλιάδων χρόνων που µας χαρακτηρίζει η φιλοξενία, η ντοµπροσύνη, η αγάπη, το νοιάξιµο για τον διπλανό άνθρωπο. Αυτά τα οποία γίνονται σήµερα, δηλαδή οι κούπες, οι πυροβολισµοί, οι άσκοποι πυροβολισµοί, είναι στοιχεία έξω και πέρα από αυτό που λέµε παράδοση της Κρήτης».
Ο ίδιος υπογράµµισε:
«Είχα ρωτήσει πριν από πολλά χρόνια ένα φίλο µου, τον Σήφη ο οποίος είχε τεράστια οικονοµική και κοινωνική επιφάνεια στην Κρήτη, τι σηµαίνει για εκείνον αντρειά. Και απάντησε ότι αντρειά δεν είναι να έχεις ένα κουµπούρι στη µέση σου και να κατεβάσεις κούπες. Αντρειά είναι να κάνεις ένα λάθος, µικρό ή µεγάλο, δεν έχει σηµασία, να το παραδεχτείς και να πας να ζητήσεις συγγνώµη. Αυτό είναι αντρειά για εµένα. Αυτά τα λόγια τα άκουσα πριν από 30 χρόνια. Με συγκλόνισαν και τότε που τα άκουσα, αλλά είναι και η προσωπική καθοδήγηση για µένα γιατί δεν µπορούσα να µαζέψω τόσο συµπυκνωµένα τι σηµαίνει να είσαι κρητικός. Κουβαλάµε πολλά πράγµατα, έχουµε πολλά καλά, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και αυτά. Το µπούλινγκ, οι κούπες, οι πυροβολισµοί, αποτρέπουν κόσµο να έρθει να κάνει διακοπές στην Κρήτη. Αυτά τα µεµονωµένα περιστατικά, για τα ΜΜΕ είναι βούτυρο στο ψωµάκι µε την έννοια ότι ένα τέτοιο περιστατικό µπορεί να µεγεθυνθεί τόσο πολύ ούτως ώστε να αποτρέψει κάποιον να έρθει σε αυτό το µέρος. ∆εν είναι έτσι όλοι οι Κρητικοί. Η Κρήτη είναι ένα νησί µε περήφανους ανθρώπους. Είµαστε µια περήφανοι ράτσα που έλεγε και ο Καζαντζάκης. Ετσι τη βλέπω».
Η Ζοέλ Λοπινό γεννήθηκε στην Γκρενόµπλ της Γαλλίας. Έχει ελληνικές ρίζες από την πλευρά της µητέρας της και η Kρητική γιαγιά της, η οποία ήταν από τα Σφακιά, καλλιέργησε τη µεγάλη αγάπη της για την Ελλάδα.
Μιλώντας στα “Χ.ν.”, η κα Λοπινό, η οποία ζει εδώ και 12 χρόνια στα Χανιά, υπογράµµισε:
«Μεγάλωσα µε γιαγιά κρητικιά. Οπότε είχα µια µικρή άποψη για την Κρήτη. Ερχόµενη εδώ συνάντησα την αλήθεια. Τα πρώτα χρόνια ήµουν πάρα πολύ ενθουσιασµένη. Τώρα αρχίζω και έχω κάποιους ενδοιασµούς. Αλλάζει πολύ ο κρητικός λαός. Χάνει τις όµορφες ιδιότητες που είχε. Οµως, παραµένει η Κρήτη µας το αγαπηµένο µας νησί και δεν φεύγουµε από εδώ».
«Στα χωριά βλέπω ότι έχει πολύ αλλοιωθεί ο κόσµος και αυτό πολύ µε στενοχωρεί. Ωστόσο, δεν είναι όλοι έτσι».
Ακόµα τόνισε: «Γράφοντας το βιβλίο: “Νετλέτι”, µελέτησα σε τόσο βάθος την ιστορία του τόπουΠολλά από τα αρνητικά που κατάλαβα ότι πολλά από τα αρνητικά που µπορεί να έχει ο Κρητικός αυτή τη στιγµή, προέρχονται από την ιστορία του τόπου, από τη βαρβαρότητα που έχει υποστεί, από όλη την σκληρή ιστορία του. Οπότε έτσι το συγχωρούµε».
Η δηµοσιογράφος Ελια Κουµή τόνισε ότι ήταν «µια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση και µια αφορµή να αναλογιστούµε λίγο, τι είναι αυτό που κάνει τους Κρητικούς ξεχωριστούς. Ποια είναι η ψυχοσύνθεσή τους, πώς διαµορφώθηκε στο πέρασµα των αιώνων και πως επηρεάστηκε από τα διάφορα ιστορικά γεγονότα,. Η κα Λοπινό είναι Γαλλίδα µε καταγωγή από την Κρήτη, οπότε βλέπει τα πράγµατα από µία άλλη µατιά, ο Μιχάλης Αεράκης βέρος Κρητικός Ανωγειανός, ένας άνθρωπος που ασχολείται πάρα πολύ µε τον πολιτισµό και βέβαια όλος ο κόσµος τον έχει αγαπήσει µέσα από τον “Σασµό”».
