Πολλά άκαιρα και απροσδόκητα γεγονότα µας περιστοιχίζουν τελευταίως, ενώ σε όλα σχεδόν τα εξωτερικά θέµατα έχουµε ανοιχτά προβλήµατα.
Μετά τις επεκτατικές δηλώσεις Ερντογάν, τις προκλητικές συµπεριφορές του, τη µετατροπή της Μονής της χώρας σε τζαµί και την αµφισβήτηση της δηµιουργίας θαλάσσιων πάρκων, την επίσκεψη Ράµα και τις εκλογές της Β. Μακεδονίας µε τη νίκη του VMR, η κατάσταση γίνεται και πιο θολή.
Η ορκωµοσία της νέας προέδρου στα Σκόπια στο όνοµα “Μακεδονία” και όχι ως “Βόρεια Μακεδονία” κρίνει την τύχη της Συµφωνίας των Πρεσπών.
Τι προβλεπόταν ν’ αλλάξει µε την επίσηµη επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα; Από διήµερη που είχε προγραµµατιστεί έγινε τετράωρη. Αν ακυρωνόταν θα δηµιουργούσε διπλωµατικά προβλήµατα. Τίποτα δεν έγινε, αν αναλογιστούµε τη δήλωση Ερντογάν µια ηµέρα πριν την επίσκεψη ότι «προσπαθούµε να αυξήσουµε τους φίλους µας. ∆εν έχουµε κανένα πρόβληµα που δεν µπορούµε να λύσουµε µε τις χώρες της περιοχής µας».
∆είχνει αυτοπεποίθηση προϊδεάζοντας τον συνοµιλητή του ότι «εγώ έτσι σκέπτοµαι και δεν σκοπεύω να αλλάξω θέση», δηλαδή οι στόχοι που θα τεθούν πρέπει να επιτευχθούν.
Οι τελευταίες δηλώσεις του Ερντογάν ότι «ο Αττίλας ήταν ειρηνική επιχείρηση» και ότι «ίσως αν είχαµε πιέσει προς Νότο, η Κύπρος θα ήταν εντελώς δική µας» δεν σχολιάστηκαν καθόλου. Ωστόσο η συνάντηση χαρακτηρίστηκε χαµηλής πολιτικής, αλλά υψηλού συµβολισµού, τα αποτελέσµατα της οποίας θα φανούν αργότερα.
Ενώ, λοιπόν, τα προβλήµατα µε την Τουρκία είναι υπαρξιακά και ο πόλεµος στη γειτονιά µας έχει ανάψει, έγινε αυτή η συνάντηση του Ερντογάν, προστάτη των Αράβων, µε τον Μητσοτάκη ουραγό της ∆ύσης στην περιοχή. Απέφυγαν τις κακοτοπιές και διατήρησαν ήρεµα νερά. Όµως, ας µην έχουµε την ψευδαίσθηση ότι κάτι άλλαξε. Ο Ερντογάν δεν έχει κάνει βήµα πίσω. Προς το παρόν δεν ρίχνει λάδι στη φωτιά, δηµιουργεί καλό κλίµα, το οποίο παραβιάζει όποτε θέλει.
Ο Τούρκος πρόεδρος που έχει χαρακτηριστεί “ταραξίας της περιοχής”, όταν επιθυµεί, τα βρίσκει µε τους γείτονες. Κάθε φορά που πρόκειται να συναντηθεί µε Έλληνες οµολόγους του, βάζει δικούς του να ανοίξουν τη βεντάλια, όχι συζητήσεων, αλλά διαπραγµατεύσεων, για θέµατα κυρίως που συνεχώς διεκδικεί.
Όλες τις διαπραγµατεύσεις της η Τουρκία τις έχει πάνω στο τραπέζι. Εµείς ας µην ονειρευόµαστε παραποµπή των διαφορών στη Χάγη.
Θα ‘ρθει η ώρα της υποχώρησης, ελπίζοντας ο Τούρκος λύσεις µέσω διαπραγµατεύσεων.
