Στην πρόθεσή μου δεν είναι να παρουσιάσω ούτε στο ελάχιστο την πλούσια ιστορία της Δωδώνης.
Εγώ, ένα απλό οδοιπορικό γράφω και πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις αναφέρομαι λίαν περιληπτικώς στην ιστορία του κάθε τόπου που επισκέπτομαι, για να παίρνει ο τυχόν αναγνώστης των γραπτών μου μια αμυδρά ιδέα των τόπων που αναφέρομαι.
Επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Δωδώνη στις 30-8-2008, και είδα να γίνεται ένα μεγάλο ανασκαπτικό έργο, δεκάδες επιστήμονες και εργάτες εργάζονται για να συντηρήσουν τα παλιά και να φέρουν στην επιφάνεια καινούρια ευρήματα. Κάθομαι μόνος μου και σκέπτομαι πόσο αλλάζουν οι εποχές, οι άνθρωποι, οι τόποι.
Ο απομονωμένος και κάπως παράμερος σήμερα τόπος και χώρος της Δωδώνης τι ακμή και δόξα γνώρισε στην εποχή του! Την ιστορία όμως και τις ρίζες μας σε τέτοιους τόπους πρέπει να την αναζητούμε.
Οι σημερινές πόλεις όλες σχεδόν ίδιες είναι. Δε διαφέρει πολύ η Αλεξανδρούπολη από τη Σπάρτη, την Αθήνα, τα Χανιά. Οι πολυκατοικίες μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, εκτός εάν ανάμεσά τους υπάρχουν ερείπια παλιά που πάνω στο καθένα είναι γραμμένη και λίγη ιστορία.
Την άλλη μέρα Κυριακή βρεθήκαμε όλοι μαζί στη Βούρμπιανη Κονίτσης πάνω στο Γράμμο όπου χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέου, πολλών ιερέων και πλήθος κόσμου τελέσθηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως ψυχών των φονευθέντων.
