Ξεχωριστή εμπειρία αποτελεί η επίσκεψη στην Ιερά Μονή Γουβερνέτου ή Κυρίας των Αγγέλων που προσελκύει όλο και περισσότερους προσκυνητές.
Στην προχθεσινή κυριακάτικη μετάβασή μας, σταματήσαμε πρώτα για προσκύνημα πριν το μοναστήρι στο νεόδμητο εξωκκλήσι του Αγίου Σάββα της Καλύμνου, μοναδικό στην Κρήτη, το οποίο λειτουργείται μέχρι να αποπερατωθούν οι ανακαινίσεις του Καθολικού της Ιεράς Μονής. Μετά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα, οι προσκυνητές μεταβαίνουν στο φιλόξενο αρχονταρίκι του μοναστηριού όπου προσφέρεται κέρασμα και ακολουθεί συζήτηση με τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής.
Συνεχίζοντας την πορεία μας ακολουθήσαμε το πλακοστρωμένο μονοπάτι που αρχίζει έξω από το μοναστήρι για άλλα προσκυνήματα και ιστορικούς τόπους και σπήλαια της περιοχής Γουβερνέτου με επόμενο σταθμό τον Αρκουδόσπηλιο, αφού διανύσαμε 700 μέτρα. Πρόκειται για ένα τεράστιο σπήλαιο με σταλαγμίτες και σταλακτίτες, ενώ τα εξωτερικά γκρεμισμένα κτήρια έχουν αρχίσει να νοικοκυρεύονται έστω και με την καθαριότητα για την ώρα του χώρου τους. Στο σπήλαιο μέσα -σύμφωνα με την παράδοση-ένας τεράστιος σταλαγμίτης, ο οποίος μοιάζει πράγματι με αρκούδα, έχει μαρμαρώσει και γίνει βράχος.
Συνεχίσαμε προς τον τελικό προορισμό που ήταν η θαυμάσια από αρχιτεκτονικής άποψης Μονή Καθολικού με τον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη. Οπως περπατούσαμε άρχισε να φαίνεται ακόμα καλύτερα η ομορφιά του φαραγγιού με την ονομασία “Αυλάκι”, ενώ στο πλάι του μονοπατιού συναντήσαμε ένα παλιό καμίνι σε πολύ καλή κατάσταση για παραγωγή ασβέστη. Παρακάτω, ενώ το πλακόστρωτο συνεχιζόταν για τη Μονή Καθολικού σε καλή κατάσταση, δεν συνέβαινε το ίδιο μ’ ένα άλλο μονοπάτι για όσους το ακολουθήσουν με προορισμό τον μικρό κολπίσκο, παλιό λιμάνι της περιοχής.
Για την ιστορία και τη διαχρονική αξία των μνημείων ο αρχιμανδρίτης π. Ειρηναίος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γουβερνέτου, τον οποίο συναντήσαμε στην επιστροφή, απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του θέσαμε ως εξής: «Ο τόπος αυτός, γνωστός και ως Άγιο Όρος της Κρήτης, υπήρξε για αιώνες στο παρελθόν ασκητικό κέντρο και αυτό το καταμαρτυρούν τα μονύδρια, τα σπήλαια, τα κατάσπαρτα ασκητήρια και τα πάμπολλα μετόχια της Μονής», ενώ για το σπήλαιο της Αρκουδιώτισσας, το οποίο έχει υποστεί σοβαρές φθορές, τόνισε: «Αυτό το σπήλαιο υπήρξε και προ Χριστού τόπος λατρείας αφιερωμένος στη Θεά Αρτέμιδα. Αμέσως μετά την εξάπλωση του χριστιανισμού έγινε τόπος λατρείας του αληθινού Θεού με παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού που εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου.
Οι εμφανείς διάφορες καταστροφές που έχει υποστεί όπως επίσης έχουν υποστεί και όλα τ’ άλλα συγκροτήματα που είναι διάσπαρτα στην περιοχή όπως π.χ. ο Άγιος Αντώνιος, η Σκήτη Αγίου Ιωάννου – Καθολικό κ.λπ.) οφείλονται αφενός στην απουσία πατέρων κατά το παρελθόν και αφετέρου, δυστυχώς, στην ασυδοσία η οποία επικράτησε τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα οι τόποι αυτοί της λατρείας και της άσκησης να χρησιμοποιούνται για νυκτερινά γλέντια ανάβοντας φωτιές, αφήνοντας σκουπίδια που με τα χρόνια παγιώθηκαν ως καταστάσεις τις οποίες με πολύ κόπο προσπαθήσαμε και με τη Χάρη του Θεού καταφέραμε ν’ αλλάξουμε, προσπαθώντας μέρα με τη μέρα να ξαναβρεί ο τόπος τον αρχικό ιερό προορισμό του».
Παραθέτουμε αρκετά στιγμιότυπα από τη μετάβασή μας σε αυτή την όμορφη και αγιασμένη περιοχή, η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και για θρησκευτικό τουρισμό.
