Πριν από αρκετό καιρό είχα διαβάσει στην εφημερίδα τούτη ένα δημοσίευμα για ένα βιβλίο με συγγραφέα τον γιατρό Ηλία Γαβριλάκη.
Τον Ηλία Γαβριλάκη τον ήξερα σαν ένα εξαίρετο επιστήμονα και έναν επιτυχημένο επιχειρηματία – κλινικάρχη και όχι σαν συγγραφέα.
Επειδή έχω το «ελάττωμα» να αγαπώ τα βιβλία, να συλλέγω και να διαβάζω ό,τι πέφτει στην αντίληψή μου από Κρητικούς συγγραφείς ή από ξένους με κρητικά θέματα, ζήτησα από τον Ηλία Γαβριλάκη να μου γνωρίσει που μπορώ να βρω το βιβλίο του.
Εκείνος αντί να μου γνωρίσει αυτό που ζητούσα, μου έστειλε τρία βιβλία του που είχε εκδώσει τα τελευταία χρόνια. Και ευχαριστήθηκα και παραξενεύτηκα για τη χειρονομία αυτή, γιατί δεν περίμενα κάτι τέτοιο.
Δεν τα τοποθέτησα στη βιβλιοθήκη μου που ήδη είναι υπερπλήρης, αλλά τα ξεφύλλισα, εδιάβασα τα προλεγόμενα και τα επιλεγόμενα, τα διάβασα αποσπασματικά και ύστερα συστηματικά.
Με πολύ λίγα λόγια θα παρουσιάσω τα τρία βιβλία για ενημέρωση αυτών που δεν έτυχε να τα έχουν διαβάσει.
Το πρώτο έχει τον τίτλο «Λάθος δρόμος» έκδοση 2018, σελίδες 600, σχήμα 14Χ20 εκ. και περιλαμβάνει χρονογραφήματα του συγγραφέα τα οποία είχε δημοσιεύσει σε Χανιώτικη εφημερίδα κατά το χρονικό διάστημα 1980-1984 και λίγα σε μεταγενέστερο χρόνο, με το ψευδώνυμο Γης (Γαβριλάκης Ηλίας).
Περιλαμβάνει 88 κοινωνικού περιεχομένου, 74 πολιτικού, 44 σκωπτικά και 8 προσωπικά.
Είναι ποικίλου περιεχομένου, σύντομα, περιεκτικά, ενδιαφέροντα και εύπεπτα. Είναι η πρώτη δημοσιογραφική παρουσία του συγγραφέα με μεγάλη επιτυχία αφού αναδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της Κρήτης και της Αθήνας.
Μάτι ερευνητικό, διεισδυτικό, βλέπει περιγράφει, σχολιάζει καταστάσεις και γεγονότα αλλά και προτείνει.
Ένα μικρό απόσπασμα.
«Επέλεξα σαν τίτλο του βιβλίου μου τον “Λάθος Δρόμος” για να σημειώσω ακόμη μια φορά ότι μια λάθος επιλογή είναι μέσα στους κανόνες και στα δεδομένα μιας κοινωνίας. Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι οι κοινωνίες αυτές συνειδητά ή όχι ακολουθούν πολλές φορές Λάθος δρόμο».
Το δεύτερο βιβλίο έχει τον τίτλο «Το ημερολόγιο ενός έφεδρου Λοχία 1920-1924», έκδοση 2018, σελίδες 272, σχήμα 14Χ20 εκ. Είναι το ημερολόγιο του πατέρα του Γεωργίου Γαβριλάκη στρατιώτη και ύστερα Λοχία κατά την παραπάνω περίοδο. Αρχίζει από την κατάταξή του στο έμπεδο Χανίων, περιγράφει τις μετακινήσεις της Μονάδας του από τα Χανιά μέχρι το μέτωπο στη Μικρά Ασία, τις κακουχίες, τις μάχες, την υποχώρηση, την επιστροφή στην Κρήτη, την απόλυση.
«Κατετάγην ως κληρωτός την 27η Σεπτεμβρίου 1920, εις το έμπεδον της Μεραρχίας Κρήτης…». Έτσι αρχίζει την αφήγηση. Η εκστρατεία στην Μικρά Ασία έχει αρχίσει πριν 16 μήνες (Μάιος 1919)
Χανιά – Πειραιάς – Σμύρνη – μέτωπο. Διαχείμαση εκεί
Αύγουστος 1921 προχώρηση μέχρι τον Σαγγάριο. Διαχείμαση
Αύγουστος 1922 μεγάλη τουρκική επίθεση. Υποχώρηση, διάλυση.
Σμύρνη – νησιά – Αθήνα – Κρήτη απόλυση 30 Ιανουαρίου 1924.
Αφήγηση, απλή, ανεπιτήδευτη, αληθινή.
Είναι γνωστό ότι πόλεμο δεν είναι η μάχη που κρατά λίγο χρόνο, αλλά οι κακουχίες που είναι συνεχείς. Χιόνι, βροχή, κρύο, λάσπη, ζέστη, αυπνία, πορείες, ψείρες.
Ένα μικρό απόσπασμα.
Εσκί Σεχίρ Σεπτέμβριος 1921. «Εκεί ήρχισε η παρασκευή συσσιτίου με διανομή μαύρου άρτου. Οι στρατιώτες όμως είχαν επί δυο μήνες να αλλάξουν …μετέβαινον εις τον εκεί ποταμόν βγάζοντας τα εσώρουχα πλένοντας ταύτα και μένοντας μόνο με τα εξώρουχα μέχρι να στεγνώσουν τα πλυμένα ρούχα και να τα βάλουν μα τι άλλαγμα αφού ψείρες τα εξώρουχα είχε φωλιάσει και δεν ελιγόστευε παρά τουναντίον επλήστενε».
Το τρίτο βιβλίο έχει τον τίτλο «Οι δρόμοι μου». Έχει 404 σελίδες έκδοσης 2019, σχήμα 14Χ20 εκ.
Το βιβλίο αυτό είναι αυτοβιογραφικό του συγγραφέα αλλά γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο. Ίσως από σεμνότητα αποφεύγει το πρώτο, το εγώ.
Εδώ παρακολουθούμε ένα ξεκίνημα από το μηδέν, ένα αγώνα, μια πορεία με άπειρες δυσκολίες που όμως δεν στάθηκαν ικανές να αποθαρρύνουν τον βιογραφούμενο. Το χωρίζει σε περιόδους και τόπους. Λουτράκι, οδός Αθηνάς, οδός Πανόρμου, οδός Μάρκου Μπότσαρη, το τέρμα της μακράς πορείας. Η δικαίωση των κόπων, η επιτυχία, η ικανοποίηση. Κάθε δρόμος και η ιστορία του, συναρπαστική πολλές φορές.
Ένα μικρό απόσπασμα.
«Αυτές οι μνήμες, οι πρώτες, έμειναν αναλλοίωτες χρόνια και χρόνια, ξεχασμένες στα θεμέλια της ζωής του. Πάνω σ’ αυτές χτίστηκαν αμέτρητες άλλες… που γρήγορα σβήστηκαν και χάθηκαν. Εκείνες όμως οι πρώτες κυριάρχησαν στη ζωή του. Ήταν οι ισχυρές, οι δυνατές, οι ανυπόφορες».
Οι περισσότεροι από εμάς ασχολούμεθα με το κύριο επάγγελμα το οποίο ασκούμε από υποχρέωση, ευχαρίστηση αλλά ίσως και με άχθος. Ύστερα στην πολυθρόνα να απολαμβάνουμε τα προϊόντα ή τα υποπροϊόντα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Έχω τη γνώμη ότι ο καλύτερος τρόπος ξεκούρασης δεν είναι ο καναπές, αλλά η ενασχόληση με κάτι ελαφρό, ευχάριστο, προσωπικό, όσο μικρό και αν είναι.
Ο Ηλίας τις ώρες της σχόλης του ασχολείται με το διάβασμα, την συγγραφή, προσφιλείς απασχολήσεις.
Τόσο το δύσκολο επάγγελμα του όσο και οι ευθύνες του σαν επιχειρηματίας που ως γνωστό συνεπάγεται ευθύνες και κινδύνους, δεν τον εμποδίζουν να ασχοληθεί και με κάτι άλλο κάτι προσωπικό. Μπράβο του.
Τελειώνοντας να τον ευχαριστήσω, να τον συγχαρώ και να του ευχηθώ μακρότητα ημερών, υγεία και δημιουργικότητα ώστε να μας δώσει και άλλους καρπούς των κόπων του.
Στους άλλους να βρουν, να διαβάσουν τα βιβλία του και είμαι βέβαιος ότι πολλά θα μάθουν και πολλά θα ωφεληθούν.
Υ.Γ. Εκτός από τα παραπάνω τρία βιβλία έχει γράψει και
– Γαβαλάδων 24 (κυκλοφορεί)
– Εκτός των τειχών (υπό έκδοση)
– Οι πρωταγωνιστές (υπό έκδοση)
