Η διερεύνηση ύπαρξης µιας κοινής ταυτότητας µοντέρνας αρχιτεκτονικής για τις χώρες της Μεσογείου αλλά και οι ενδεχόµενες απαντήσεις που µπορούν να δώσουν σε σύγχρονες βιοκλιµατικές προκλήσεις εµπειρίες και παραδείγµατα του παρελθόντος βρέθηκαν, µεταξύ άλλων, στο επίκεντρο του διεθνούς συνεδρίου µε θέµα “Μοντέρνα Αρχιτεκτονική Κληρονοµιά στη Μεσόγειο: Κοινός Τόπος και Παράλληλες Ιστορίες” που ξεκίνησε το πρωί του Σαββάτου στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου – Μεγάλο Αρσενάλι στα Χανιά.
Στην έναρξη του συνεδρίου έδωσαν το “παρών” πάνω από 60 αρχιτέκτονες από τις χώρες της Μεσογείου και την ευρύτερη περιοχή, ερευνητές, ακαδηµαϊκοί και αναγνωρισµένοι επαγγελµατίες, µε στόχο να συζητήσουν για τη µοντέρνα αρχιτεκτονική κληρονοµιά της Μεσογείου και να επισηµάνουν οµοιότητες και διαφορές ανάµεσα στην αρχιτεκτονική ταυτότητα κάθε χώρας.
«Οι χώρες της λεκάνης της Μεσογείου µοιράζονται πολλά στοιχεία κουλτούρας αλλά και κοινών κλιµατολογικών συνθηκών κι αυτό είναι κάτι που αποτυπώνεται και στην αρχιτεκτονική», σηµείωσε, µιλώντας στα “Χ.ν.”, ο αναπληρωτής καθηγητής και κοσµήτορας στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης Αλέξανδρος Βαζάκας.
Συνεχίζοντας τόνισε ότι κοινά στοιχεία στην αρχιτεκτονική, όπως αυτή αναπτύχθηκε σε διαφορετικές περιοχές της Μεσογείου, µπορούν να εντοπιστούν τόσο στην αρχιτεκτονική κληρονοµιά των διαφόρων χωρών όσο και στην πιο σύγχρονη εκδοχή τους που διαµορφώθηκε µέσα από το κίνηµα του µοντερνισµού.
Θα µπορούσαµε όµως να µιλήσουµε για µια σύγχρονη µεσογειακή αρχιτεκτονική ταυτότητα; «Πιστεύω πως ναι. ∆εν είναι ωστόσο εύκολο αυτή να προσδιοριστεί. Πάντως, το συνέδριο αναζητά αυτά τα στοιχεία. Ιδίως στη σηµερινή συγκυρία µε τις πολεµικές συρράξεις που βλέπουµε στην περιοχή µας, η αναζήτηση κοινών στοιχείων είναι ένας τρόπος να βρούµε κοινά πεδία, να επικοινωνήσουµε και να έρθουµε κοντά. Άλλωστε η µοντέρνα αρχιτεκτονική προσδιορίζεται από ένα διεθνές ύφος και προσφέρει µια κοινή πλατφόρµα αρχών πάνω στις οποίες θεµελιώνονται τοπικές διαφοροποιήσεις».
Παράλληλα, ο κ. Βαζάκας υπογράµµισε ότι σε πολλές εισηγήσεις θίγεται και η διάσταση της κλιµατικής κρίσης που αγγίζει τη Μεσόγειο: «Η βιοκλιµατική διάσταση είναι εξαιρετικά σηµαντική. Είδαµε εισηγήσεις όπου αναδεικνύονται παλιές παραδοσιακές τεχνικές και φυσικά υλικά, που δεν χρησιµοποιούν τσιµέντο το οποίο αφήνει ένα ισχυρό περιβαλλοντικό αποτύπωµα, ότι θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν για να απαντήσουν σε σύγχρονες προκλήσεις. Η µεταφορά παραδοσιακών στοιχείων σε ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο και νέα κτήρια είναι µία διάσταση που θίγεται στο συνέδριο, όπως και η έννοια της κοινωνικής αειφορίας που απειλείται από τον υπερτουρισµό ο οποίος παρατηρείται σε πολλές µεσογειακές χώρες».
Το συνέδριο διοργανώθηκε στο πλαίσιο του εορτασµού των 30 χρόνων από την ίδρυση της Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεσογείου (UMAR – Union of Mediterranean Architects Architectes de la Méditerranée), σε συνεργασία µε τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων ∆ιπλωµατούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων, το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης, το Ερευνητικό Εργαστήριο CRISIS του Τµήµατος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων και το Ελληνικό Τµήµα της ∆ιεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων.
Τη διοργάνωση υποστήριξαν η Περιφέρεια Κρήτης, το Περιφερειακό Ταµείο Ανάπτυξης Κρήτης, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Χανίων, το ΤΕΕ και τα Τµήµατα του TEE ∆υτικής Κρήτης και Κεντρικής Μακεδονίας και το Ταµείο Μηχανικών Εργοληπτών ∆ηµοσίων Έργων.
