Αυτή την περίοδο πέφτουν βρόχη επιστολές επωνύμων με συμβουλευτικά μηνύματα και καταγγελίες δημοσίων προσώπων, επισήμως ή ανεπισήμως, για τις κακές πολυεθνικές που κερδοσκοπούν κι έχουν καταστήσει τη χώρα “μπανανία”. Οι εταιρείες μεγάλων και παγκοσμίων δυνατοτήτων γράφουν υψηλά κέρδη, γιατί τα καρτέλ των ολιγοπωλίων ξέρουν ποιες κυβερνήσεις “κάνουν τα στραβά μάτια” στα υπερκέρδη εν καιρώ πληθωρισμού. Γνωρίζουν πολύ καλά, ότι υπάρχουν ανόμοιες οικονομίες από κράτος σε κράτος και το εκμεταλλεύονται.
Έχουμε λοιπόν, μια πρωθυπουργική επιστολή προς την Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, που έγινε πρόεδρος της Κομισιόν ένεκα των σχέσεων της με τη Μέρκελ, προκειμένου να μεσολαβήσει για τη μείωση της ακρίβειας(!!!) στη χώρα μας. Καταγγέλονται πολυεθνικές, που διακινούν προϊόντα με διαφορετικές τιμές εντός και εκτός της Ε.Ε. Ομιλεί για όσους απέκτησαν δύναμη, να τιμολογούν και να διαστρευλώνουν την ευρωπαϊκή αγορά, διαβρώνοντας το εισόδημα των πολιτών, μειώνοντας την αγοραστική τους ικανότητα.
Και δεύτερη πάλι επιστολή προς την ίδια επίτροπο μαζί με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλτν Τουσκ που κέρδισε τους ακροδεξιούς, για την ανάγκη δημιουργίας κοινού αμυντικού ταμείου από κοινοτικά έσοδα για την ύπαρξη ενός “σιδερένιου θόλου” πάνω απ’ την Ευρώπη για την ενίσχυση της αεράμυνάς της.
Στο παρά πέντε του κλεισίματος της Βουλής για τις Ευρωεκλογές μια εβδομάδα πριν την ώρα της, εστάλη άλλη επιστολή από την πρόεδρο Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών κα Καρυστιανού στην Π.τ. Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό και στον Π.τ. Βουλής με την οποίαν ξανάρχεται στην επικαιρότητα θορυβωδώς το έγκλημα της κυβέρνησης στο έργο της Δικαιοσύνης, γιατί αλλοιώθηκε ο τόπος των Τεμπών με την εκχωμάτωση και το τσιμέντωμα και ποιές πράξεις έχει σκοπό αυτή η αλλοίωση του χώρου, του δυστυχήματος να “κουκουλώσει” και να αποκρύψει.
Όψιμο και υποκριτικό το ενδιαφέρον, αλλά το αυτονόητο για κάθε αξιωματούχο μιας χώρας είναι να προλαμβάνει μόνος του τη μη διάβρωση των εισοδημάτων των πολιτών, να βρίσκει ένα φορολογικό σχέδιο των υπερκερδών των πολυεθνικών και να μην επικαλείται την παρέμβαση τρίτων να προκαλέσουν απαγόρευση υψηλών κερδών, που θα συντελέσουν σε αληθινή βούληση ευημερίας της ευρωπαϊκής οικογένειας.
