Κύριε διευθυντά,
θα περιγράψω τρόπους επίλυσης του στις δυτικές χώρες, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, αλλά και στην Ελβετία και Ιταλία όπου είχα προσωπική εµπειρία,
Προέχει όµως πρώτα µια αφρικανική χώρα (ΟΥΓΚΑΝΤΑ) µε πληθυσµό 45 εκατοµµυρίων όπου τα 20 εκατοµµύρια είναι παιδιά όλων των ηλικιών που έως το 2019 είχε µόλις 6 παιδοχειρουργούς και 5 ειδικευόµενους σε παιδιατρικά νοσοκοµεία των ΗΠΑ.
Σε αυτήν την χώρα τις περισσότερες παιδοχειρουργικές επεµβάσεις αναλάµβαναν γενικοί χειρουργοί.
Σε µια µελέτη σε 2 περιφερειακά νοσοκοµεία τους, 2016-2019 γενικοί χειρουργοί παρείχαν περισσότερες από 300 παιδοχειρουργικές επεµβάσεις στο κάθε ένα, ετησίως.
Η θνησιµότητα ήταν 2,4% στο Soroti και 1% Lacor της Uganda.
Αυτή η έρευνα δείχνει ότι οι παιδιατρικές επεµβάσεις που σώζουν ζωές εκτελούνται µε ασφάλεια από γενικούς χειρουργούς στην Ουγκάντα.
Φυσικά δεν αντιµετώπισαν όλες τις χειρουργικές παθήσεις της νεογνικής, βρεφικής, παιδικής και εφηβικής ηλικίας και την χειρουργική εµβρύου.
Αλλά νοµίζω ότι ούτε και στην Κρήτη αντιµετωπιζονται όλες οι παθολογίες.
Π.χ. Ατρησία οισοφάγου σε νεογνό των Χανίων αντιµετωπιστηκε στο Hôpital Necker – Enfants Malades στο Παρίσι.
Γνωρίζω καλά το περιστατικό διότι είχα αναλάβει µετεγχειρητικά την αλλαγή του τραχειοσωλήνα και του σωλήνα γαστροστοµίας καθώς και την επίβλεψη του παιδικού αναπνευστήρα.
Αλλά ούτε στην Κρήτη ανέλαβαν ασθενή µε σύνδροµο µετάγγισης δίδυµου σε δίδυµο (TTTS), γνωστό και ως σύνδροµο εµβρυϊκής µετάγγισης (FFTS), όπου η θεραπεία πραγµατοποιήθηκε στο παιδιατρικό νοσοκοµείο του Μιλάνου Vittore Buzzi (να είναι καλά ο ελληνοκύπριος ιατρός Κυπριανός Νικολαΐδης βρετανικής υπηκοότητας, Καθηγητής Εµβρυϊκής Ιατρικής στο King’s College Hospital του Λονδίνου που τους τα εδίδαξε).
Ελλείψεις σε παιδοχειρουργούς υπάρχουν σε πολλές δυτικές χώρες ιδίως σε αγροτικές αλλά και σε αστικές περιοχές.
Τόσο που οι πρόσφατες παγκόσµιες οδηγίες παιδικής χειρουργικής προτείνουν εκπαίδευση και υποστήριξη γενικών χειρουργών σε αγροτικά περιφερειακά νοσοκοµεία ως µια αποτελεσµατική προσέγγιση για την αύξηση της παιδοχειρουργικής ικανότητας.
Η Βρετανική Μικτή Επιτροπή για την Ανώτατη Χειρουργική Κατάρτιση συνέστησε στους γενικούς χειρουργούς που σκοπεύουν να αναλάβουν τη φροντίδα παιδιατρικών ασθενών ως µέρος της πρακτικής τους θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον έξι µήνες εκπαίδευσης σε ένα εξειδικευµένο παιδοχειρουργικό κέντρo
Οι πιο συνηθισµένες χειρουργικές επεµβάσεις της παιδικής ηλικίας (µη συµπεριλαµβανοµένης της περιτοµής) είναι αυτές που σχετίζονται µε το αυτί, τη µύτη και το λαιµό:
αµυγδαλεκτοµές, αδενοειδεκτοµές και τοποθέτηση σωλήνα τυµπανοστοµίας, που συνήθως εκτελούνται στα ελβετικά νοσοκοµεία όπου εργαζόµουν από ωτορινολαρυγγολόγους (δηλ. ΩΡΛ ιατρούς).
Η επόµενη πιο κοινή χειρουργική επέµβαση είναι η σκωληκοειδεκτοµή, που πάντοτε ήταν οι γενικοί χειρουργοί που τις πραγµατοποιούσαν.
Αυτές οι παθολογίας µοιράζονται ορισµένα κοινά χαρακτηριστικά.
Σπάνια χρειάζεται να εκτελεστούν ως επείγουσες.
Επείγουσες παιδοχειρουργικές παθήσεις όπως «η συστροφή του ορχι η παραφίµωση και η συστροφή της υδατίδος του Morgani πάντοτε (στην Ελβετία όπου εργαζόµουν) πραγµατοποιούνταν από χειρουργούς ουρολόγους.
Τέλος ενθυµούµαι µια από τις πρώτες αναισθησίες µου σε νεογέννητο ασθενή ήταν «η πυλωρική στένωση» που την επέµβαση έκανε γενικός χειρουργός.
Αλλά και στο νοσοκοµείο µας πριν την εµφάνιση των παιδοχειρουργών οι περισσότερες παιδοχειρουργικές επεµβάσεις εγένοντο από όλες τις χειρουργικές ειδικότητες του νοσοκοµείου µας.
Η νευροχειρουργική κλινική πραγµατοποίησε επείγουσα επέµβαση σε βρέφος και η ΜΕΘ µας ανέλαβε τις πρώτες 2 µετεγχειρητικές ηµέρες νοσηλείας.
Συµπέρασµα: µπορούν οι χειρουργικές ειδικότητες του κάθε νοσοκοµείου ιδιαίτερα οι γενικοί χειρουργοί να αναλάβουν κάποιες εφηµερίες
(εννοείται µε κάποια πριµοδότηση, αµοιβή εξτρά) των παιδοχειρουργών χωρίς να διακυβεύεται η ποιότητα της περίθαλψης έως ότου καλυφθούν οι κενές θέσεις των ιατρών.
Μαραγκάκης Ιωάννης
πρώην διευθυντής
ΜΕΘ Νοσ. Χανίων
