Και η ιστορία της ενδιαφέρουσας αρχής της αλληλογραφίας τους… Το παρόν είναι το τρίτο και τελευταίο κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη του πανεπιστημιακού Εμμανουήλ Κριαρά ο οποίος κηδεύεται σήμερα το απόγευμα στις Στέρνες Ακρωτηρίου. Η αλληλογραφία μεταξύ του αείμνηστου συνεργάτη των “Χ.Ν.” Μ. Γρηγοράκη και του Εμμ. Κριαρά ξεκίνησε στις αρχές του 1982 με αφορμή την αποστολή ενός φωτοαντίγραφου – παλιού κειμένου του Κριαρά που ο Μιχ. Γρηγοράκης είχε ανασύρει από «αρχείο που φυλάσσεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη» Χανίων. Ο Κριαράς τότε έστειλε μια επιστολή προς τον… διευθυντή της Δημ. Βιβλιοθήκης Χανίων αναφέροντας ότι του είχε αποσταλεί από συνεργάτη της Βιβλιοθήκης το συγκεκριμένο φωτοαντίγραφο αλλά επειδή ήταν δυσανάγνωστο παρακαλούσε να του ξανασταλεί. Ο… λόγος όμως που είχε απευθυνθεί στον διευθυντή της Δημ. Βιβλιοθήκης ήταν ότι στον φάκελο που είχε λάβει, δεν ήταν ευανάγνωστο το όνομα του αποστολέα (σ.σ. Μ. Γρηγοράκης) αλλά μόνο του παραλήπτη (σ.σ. Εμμ. Κριαράς) Ετσι, παρακαλούσε τον διευθυντή να δώσει στον «συνεργάτη της βιβλιοθήκης» ένα εσώκλειστο φάκελο στον οποίο υπήρχε το πρώτο σημείωμά του προς τον Γρηγοράκη. Σε αυτό ο Κριαράς εξηγεί όλη αυτή τη διαδικασία που ακολούθησε για να τον βρει και του ζητά «με έξοδά μου να μου στέλνατε ό,τι άλλο υπάρχει στη Βιβλιοθήκη σχετικό μ’ εμένα[…]». Μέσα από τις επιστολές του Εμμ. Κριαρά αντλούμε μεταξύ άλλων και πληροφορίες για την ιδιωτική ζωή του όπως π.χ. την επίσκεψη (Μάης 1984) αυτού και της συζύγου του στην πόλη μας και τη συγκίνησή του για την επιστροφή του στην «πολιτεία όπου έζησα σημαντικά χρόνια της παιδικής και νεανικής μου ζωής».
Συγκεκριμένα, στη με ημερομηνία 9 Ιουνίου 1984 επιστολή διαβάζουμε: «Αγαπητέ κύριε Γρηγοράκη, γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη ύστερα από ολιγοήμερη παραμονή στην Αθήνα. Θέλομε η γυναίκα μου και εγώ θερμά να σας ευχαριστήσουμε για τις τόσες φροντίδες κατά την παραμονή μας στα Χανιά. Περάσαμε με τη δική σας συντροφιά και με τη συντροφιά των άλλων καλών φίλων εξαιρετικά ευχάριστες μέρες[…] Χάρηκα μάλιστα ιδιαίτερα που βρήκα μια πολιτεία προοδευμένη σε όλους τους τομείς που ελάχιστα στο σύνολό της θυμίζει εκείνη που εγώ άφησα[…]». Αξιος αναφοράς και ο επίλογος της συγκεκριμένης επιστολής: «Γράφω σήμερα και στους άλλους φίλους που γνώρισα στα Χανιά με την ευκαιρία του ταξειδιού μας», σημειώνει ο Εμμ. Κριαράς. Ανάμεσα στις χειρόγραφες ξεχωρίζει και μία δακτυλογραφημένη επιστολή με ημερομηνία 10.9.1983 στην οποία ο Κριαράς σημειώνει «[…]Ελαβα πριν από αρκετό καιρό[…] και το φωτοαντίγραφο άρθρου μου για τον Ψυχάρη του 1925 και θέλω θερμά να σας ευχαριστήσω[…]. Το άρθρο μου, που δε θυμόμουνα καθόλου το χαρακτήρα του, είναι αληθινά γραμμένο από παιδί 18 χρονών –μόνο που από τότε χρονολογείται ο θαυμασμός μου στο έργο του Ψυχάρη».
