Κύριε διευθυντά,
στις 28 Φλεβάρη η οργή µπορεί και πρέπει να µετατραπεί σε σαρωτική δύναµη οργανωµένου αγώνα που µπορεί και πρέπει να φέρει την πραγµατική δικαίωση!
Οι εκπαιδευτικοί και στα Χανιά οργανώνουµε αυτή την περίοδο την πανεργατική απεργία της 28ης Φλεβάρη, ανοίγοντας πλατιά τη συζήτηση µέσα στον κλάδο, σχολείο το σχολείο. Εκατοντάδες συνάδελφοι καθηµερινά δηλώνουν απεργοί!
Οι µεγάλες κινητοποιήσεις του προηγούµενου διαστήµατος, όπου χιλιάδες εργαζοµένων και νεολαίας βρέθηκαν στους δρόµους, µας γεµίζουν ελπίδα, αισιοδοξία και σιγουριά ότι στις 28 Φλεβάρη οι εκπαιδευτικοί, µαζί µε όλους τους εργαζόµενους, τους γονείς και τους µαθητές οργανωµένα και ακόµα πιο αποφασιστικά θα βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.
∆ε θα επιτρέψουν η οργή και η αγανάκτηση που ξεχειλίζει πια από µια πολιτική που αντιµετωπίζει τη ζωή, τη µόρφωση, τη δουλειά ως κόστος που πρέπει να θυσιαστεί στο βωµό του κέρδους, να ‘‘ξοδευτεί’’ σε ακίνδυνα για το σύστηµα κανάλια κοινοβουλευτικών αυταπατών και θεσµικών αλλαγών.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν πια πλούσια πείρα. Έρχονται καθηµερινά αντιµέτωποι µε µια απέραντη ‘‘Κοιλάδα των Τεµπών’’ σε σχολικά κτήρια γερασµένα και ασυντήρητα.
Η πτώση σοβάδων και άλλων καθηµερινών ατυχηµάτων τείνουν να γίνουν κανόνας µέσα στις σχολικές αίθουσες όλης της χώρας.
Κι εδώ στα Χανιά αντίστοιχα έχουµε παραδείγµατα νηπιαγωγείων που στεγάζονται σε ενοικιαζόµενα µαγαζιά ή αποθήκες χωρίς αύλειους χώρους, κοντέινερς που τσακίζουν κάθε έννοια εκπαιδευτικής διαδικασίας, ‘‘µεταφερόµενα τµήµατα’’, σχολεία χτισµένα τη δεκαετία του ’30, µάθηµα κάτω από σκάλες ή σε διαδρόµους στο 4ο ειδικό ∆.Σ., στο Μουσικό σχολείο και αλλού, µαθητές στο Καστέλι που περιµένουν 5,5 χρόνια τα νέα τους κτήρια και ωστόσο στοιβάζουν τις µορφωτικές τους ανάγκες σε µικροσκοπικά κλουβιά.
Όλο και περισσότεροι συνάδελφοί µας λένε ότι δεν µπορούν να ανασάνουν στο σηµερινό φτωχό σχολείο σε όλες του τις εκφάνσεις (δοµή, λειτουργία, περιεχόµενο) που θέλει τον δάσκαλο υποταγµένο και τους γονείς και τους µαθητές πελάτες.
Το σχολείο του αυταρχισµού και της καταστολής µε εκατοντάδες εκπαιδευτικούς να διώκονται σε όλη τη χώρα γιατί απεργούν ή γιατί µιλάνε δηµόσια για τις ελλείψεις και τα κενά ή γιατί τολµάνε να µιλάνε στα παιδιά τους για τον πόλεµο και τους λαούς που αγωνίζονται στην Παλαιστίνη, το Λίβανο και αλλού.
Γνωρίζουµε πια πολύ καλά πως η πραγµατική αιτία για το έγκληµα των Τεµπών δεν περιορίζεται απλώς σε κάποια πρόσωπα, στα οποία πρέπει φυσικά να αποδοθούν στο ακέραιο όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες που τους αναλογούν.
Οι πραγµατικές αιτίες βρίσκονται στην πολιτική του κέρδους, της απελευθέρωσης των µεταφορών, της εµπορευµατοποίησης του σιδηρόδροµου που βρίσκεται στον πυρήνα της ΕΕ και υλοποιείται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών, Ν∆-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων τους σε συνεργασία, εναλλάξ ή κατά µόνας.
Είναι η ίδια πολιτική που στέρησε το οξυγόνο στους 57 συνανθρώπους µας στα Τέµπη, είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για το ότι 300 εργαζόµενοι τα τελευταία 2 χρόνια έχασαν τη ζωή τους στους χώρους δουλειάς, που στερεί το οξυγόνο στη νέα γενιά, µέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήµια, στην υγεία και τα νοσοκοµεία µας και στις 28 Φλεβάρη οι υπαίτιοι πρέπει να µπουν στο στόχαστρο των συνδικάτων, του οργανωµένου εργατικού και λαϊκού κινήµατος.
Στις 28 Φλεβάρη λοιπόν απεργούµε, όχι γιατί αναζητούµε δικαιοσύνη από το κράτος ενός αντικειµενικά άδικου συστήµατος.
Γνωρίζουµε πολύ καλά πως η δικαιοσύνη µε τις αποφάσεις της στα πλαίσια του σηµερινού «κράτους δικαίου» έρχεται να εφαρµόσει το νοµοθετικό πλαίσιο κυβερνήσεων και ΕΕ, που αποδεδειγµένα στέκεται απέναντι στις ανάγκες και τα δικαιώµατα των εργαζοµένων και του λαού µας, ενώ παράλληλα διασφαλίζει την πολιτική του κέρδους και νοµιµοποιεί τη λογική κόστους-οφέλους στα πλαίσια του αφηγήµατος των «περιορισµένων δηµοσιονοµικών αντοχών».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εργαζόµενος για να βρει το δίκιο του στην αστική δικαιοσύνη απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες ή αυταρχισµό, µπορεί να σέρνεται για χρόνια στα δικαστήρια µε τεράστιο οικονοµικό και ψυχικό κόστος για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Την ίδια στιγµή, η ίδια δικαιοσύνη, µε fast track διαδικασίες βγάζει στο σφυρί των πλειστηριασµών τη λαϊκή κατοικία, νοµιµοποιεί το πετσόκοµµα µισθών και συντάξεων, τη δουλειά ήλιο µε ήλιο. Μέσα σε λίγες ώρες κηρύττει παράνοµες και καταχρηστικές τις απεργίες των εργαζοµένων για τα αυτονόητα!
Για παράδειγµα των σιδηροδροµικών που διεκδικούν ασφαλείς µεταφορές, τις απεργίες των λιµενεργατών για µέτρα ασφάλειας στη δουλειά και αξιοπρεπείς µισθούς, για να µη θρηνήσουν άλλους νεκρούς συναδέλφους.
Αντίστοιχα, έχουµε χάσει πια το µέτρηµα των φορών που ο δικός µας εργοδότης, το κράτος, µας έσυρε στα δικαστήρια τα τελευταία 5 χρόνια που οι εκπαιδευτικοί δίνουµε έναν διαρκή και περήφανο αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, την εµπορευµατοποίηση της παιδείας και το τσάκισµα των µορφωτικών δικαιωµάτων των µαθητών µας.
Οι άδικες δικαστικές αποφάσεις και στον δικό µας κλάδο και σε πολλούς άλλους, έχουν γίνει κυριολεκτικά κουρελόχαρτα χάρη στη µαζικότητα, την αποφασιστικότητα, την πίστη στο δίκιο µας και την οργάνωση του αγώνα µας µε επίκεντρο τα δικαιώµατα και τις ανάγκες µας. Αυτά είναι τα πολύτιµα όπλα µας, που δε διαπραγµατευόµαστε, που χτίζουν ασπίδα προστασίας σε ολόκληρους κλάδους χιλιάδων εργαζοµένων, που µάς δίνουν τελικά τη δυνατότητα να οργανώσουµε την αντεπίθεσή µας απέναντι σε ένα άδικο σύστηµα δυνατό αλλά όχι παντοδύναµο.
Στις 28 Φλεβάρη, εποµένως, απεργούµε γιατί πιστεύουµε βαθιά πως η οργή µπορεί και πρέπει να µετατραπεί σε σαρωτική δύναµη οργανωµένου αγώνα που µπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω, να επιβάλει τη δικαιοσύνη, να φέρει την πραγµατική δικαίωση για τους εργαζόµενους και τα παιδιά τους!
Και πραγµατική δικαίωση σηµαίνει ζωή και δουλειά µε δικαιώµατα µε βάση τις σύγχρονες επιστηµονικές και τεχνολογικές δυνατότητες και τις ανάγκες των εργαζοµένων. ∆ικαίωση σηµαίνει µόρφωση ολόπλευρη µε σκοπό την ουσιαστική πνευµατική, πολιτιστική, ψυχική ανύψωση της νέας γενιάς.
Τις µέρες που αποµένουν παίρνουµε όλα τα αναγκαία µέτρα, ώστε να τηρήσουµε την υπόσχεση που δώσαµε πριν δύο χρόνια και επιτέλους ανάµεσα στα κέρδη τους και τις ζωές µας, να κερδίσουν οι ζωές µας!
Για την πραγµατική δικαίωση λοιπόν, για τη ζωή, τη δουλειά και τη µόρφωση που έχουµε ανάγκη και δικαιούµαστε τον 21ο αιώνα, την Παρασκευή 28 Φλεβάρη συναντιόµαστε χιλιάδες! ∆ίνουµε πολύτιµο µάθηµα αγώνα στους µαθητές και τις µαθήτριές µας. Ανταποκρινόµαστε στον όρκο µας να µην επιτρέψουµε το έγκληµα αυτό να συγκαλυφθεί και επιτέλους βάζουµε στο στόχαστρο τον πραγµατικό υπεύθυνο: Την πολιτική του κέρδους!
Στις 28 του Φλεβάρη απεργούµε για να µπορούµε τελικά εµείς και τα παιδιά µας να ανασαίνουµε µε ψηλά το κεφάλι!
Αργυρώ Χαραλαµπάκη, γ. γραµµατέας του ∆.Σ. του ΣΕΠΕ Χανίων
