Κύριε διευθυντά,
πολλά έχουνε γραφεί για την επίσκεψη του Γερµανού Προέδρου στην Ελλάδα – στα Χανιά – στην ΚΑΝΤΑΝΟ.
Σκόνη –είναι αλήθεια- έχει σηκωθεί και µάλλον έχει σκεπάσει πολλά που µάλλον δεν λέγονται και πρέπει να ειπωθούνε.
Αλήθεια, ποιος ο λόγος της επίσκεψης;
Ποιος άραγε ο λόγος που ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας της Γερµανίας δεν συνοδεύτηκε -όπως ήτανε λογικό- στα Χανιά, στην Κάντανο;
-Ποιος ο λόγος -άραγε- που ενώ συναντήθηκε στην Αθήνα µε την πρόεδρο της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας αφήνοντας µάλιστα αρνητικό κουκούτσι ΑΡΝΗΣΗΣ πραγµατοποίησε -µετά- την επίσκεψη αυτή, χωρίς συνοδεία;
Η µήπως -λέω µήπως- η άρνηση στην κα πρόεδρο έδινε µε σκοπιµότητα στην ανώτατη πολιτειακή ηγεσία και προφανώς στην Κυβέρνηση, το δήθεν άλλοθι της µη συνοδείας;
Μήπως εικάζω, µήπως…
Το ερώτηµα όµως παραµένει ακόµη πιο επιτακτικό για πειστική απάντηση.
Θέλει άραγε η Γερµανία να δείξει φιλειρηνικό προσωπείο;
∆ιερωτάται ο κάθε τρίτος.
Πώς αυτό, την στιγµή που επενδύει δισεκατοµύρια ευρώ σε πολεµικούς εξοπλισµούς µε πρόσχηµα απειλή και τον πόλεµο στην Ουκρανία.
Που κατασκευάζει, η µεγαλύτερη εταιρεία στρατιωτικού εξοπλισµού της Γερµανίας εργοστάσιο εξοπλισµού -κατασκευής πυραύλων µεγάλου βεληνεκους για να κτυπήσει έµµεσα, µαζί µε την Ουκρανία, βαθειά στη Ρωσία;
Να θυµηθούµε ότι αυτά τα µατωµένα χρήµατα, ήταν τα χρήµατα που οφείλει στην Ελλάδα για ό,τι καταστροφές έχει προκαλέσει, για τις κλοπές του αµύθητου Ελληνικού Αρχαιολογικού θησαυρού αλλά και τα κλεµµένα χρήµατα από το Ελληνικό θησαυροφυλάκειο, το λεγόµενο δηλαδή κατοχικό δάνειο.
Να θυµηθούµε -ξανά- ότι µπορεί να είναι και τα χρήµατα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός την περίοδο των µνηµονίων για να σωθούνε στην πραγµατικότητα -κυρίως- οι γερµανικές τράπεζες…
Τα χρήµατα που εξαθλίωσαν και φτωχοποίησαν τον Ελληνικό Λαό που έχουνε υπερµεγε- θύνει το ∆ηµόσιο χρέος, τα χρήµατα που κάθε Ελληνική πηγή πλούτου έχει µετατραπεί σε ξένα λεφτά, τα χρήµατα µε τα οποία έχουνε εξαγοράσει τα πάντα στην Ελλάδα, Αεροδρόµια, Λιµάνια, ∆ρόµους, Αέρα και Θάλασσα!
Τα χρήµατα που έχουνε µετατρέψει την Ελλάδα στην φτωχότερη χώρα της Ευρωζώνης!
Εχουµε και λέµε λοιπόν!
Η πολιτειακή αφρόκρεµα άφαντη, η κυβερνητική ποιεί την νήσσα και οι εκλεγµένοι παράγοντες της Κρήτης, παρόντες σύσσωµοι στην επίσκεψη-εκδήλωση, θέλοντας να βγάλουνε εναγωνίως τα κάστανα από τη φωτιά.
ΕΡΩΤΗΜΑ
Γιατί δεν καταθέσανε διεκδικητικό Υπόµνηµα;
Γιατί η Μαρτυρική Κρήτη ΣΥΝΟΛΙΚΑ, δηλαδή η Περιφέρεια και αυτό το συντονιστικό όργανο ∆ήµων Κρήτης που µόνο επετειακά και καθ’ υπόδειξιν συνεδριάζει δεν εξέδωσαν ανακοινώσεις, δεν εξέδωσαν διεκδικητικό ψήψισµα και δεν έκαναν γραπτές αναφορές;
Γιατί όλοι οι παραπάνω δεν συντονίζονται µε το Εθνικό Συµβούλιο ∆ιεκδίκησης των Οφειλών της Γερµανίας προς την Ελλάδα;
Γιατί δεν απαιτούνε να εφαρµοσθεί η οµόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής της 17 Απριλίου 2019, µε µόνο µία θέση: Τη διεκδίκηση.
Γιατί αυτή την απόφαση δεν απαιτούνε από τους εκάστοτε κρατούντες -επιτέλους- να είναι µόνιµος – νόµιµος στόχος διεκδίκησης.
Σε όλα τα παραπάνω αξίζει πρόσθετα να προσθέσω ένα λόγο.
Οι Γερµανικές αποζηµιώσεις -επανορθώσεις- κατοχικά δάνεια κ.λπ., έχουνε λογιστικοποιηθεί από επιτροπή της Ελληνικής Βουλής το 2010 και -σε τιµές 2010 ήτανε 162 δισ. ευρώ!
Αν τα λεφτά αυτά είχανε δοθεί, είχε άραγε δηµιουργηθεί κάποιος Οργανισµός ασφάλειας, για αξιοποίηση, χωρίς εισαγωγικα;
Μήπως αλήθεια οι απόγονοι των θυµάτων δεν έπρεπε να τα ζητούνε;
Ανταλάσεται -άραγε- το αίµα και οι θυσίες µε χρήµατα χωρίς άλλα προαπαιτούµενα;
Όµως ακόµα και εκπρόσωποι του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ -όταν τους τέθηκε το παραπάνω ερώτηµα, απάντησαν ΑΡΝΗΤΙΚΑ.
Είναι λέει προαπαιτούµενο.
Επ’ ευκαιρία να καταθέσω µια πρόταση.
Όχι ατοµικές αποζηµιώσεις σε ΚΑΝΕΝΑ.
Οι αποζηµιώσεις να είναι απαιτητές από την Ελλάδα -σαν κρατική υπόσταση, µε την προϋπόθεση να έχει δηµιουργηθεί ένα Ταµείο ανεξάρτητο που να ελέγχεται διακοµατικά που µέσα να είναι εκρόσωποι και των µαρτυρικών πόλεων και απογόνων.
Τα χρήµατα να είναι ειδικού σκοπού.
Μέσα από τα εκπονούµενα σήµερα ΤΠΣ, δηλαδή µέσα απο τον διαφηµιζόµενο πολλαπλά Πολεοδοµικό Σχεδιασµό, να επανορθώσουν ένα αναπτυξιακά σχεδιασµό υπέρ των ειδικά πληγείσων περιοχών.
Να υπάρξει η ευκαιρία εκκίνησης -θα έλεγα- µε µια Ολοκληρωµένη ανάπτυξη, µε κέντρο τον άνθρωπο, τον άνθρωπο της πληγείσας υπαίθρου -ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τοµέα και µε τον Τουρισµό να υπηρετεί το πλάνο του παραπάνω σχεδιασµού και ΟΧΙ όλα να υπηρετουν τον Τουρισµό όπως δυστυχώς µέχρι σήµερα γίνεται.
∆ηµήτρης Καλογεράκης
τοπογράφος µηχανικός Ε.Μ.Π.
Λαϊκή Συσπείρωση Πλατανιά
