Από χρόνια διαπιστώνω ότι η ελληνική γλώσσα κακοποιείται τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο!
«Λύσαµε» το γλωσσικό µας ζήτηµα και έχοµε πρόβληµα! Πώς µπορεί να συµβαίνει κάτι τέτοιο; Η κατάργηση της απλής Καθαρευούσης κατά το Γενάρη του 1976 και η εισαγωγή µίας ∆ηµοτικής, η οποία δεν διδάχθηκε και εφαρµόστηκε ποτέ σωστά, δύνανται να θεωρηθούν η αφετηρία του προβλήµατος. Ο παραµερισµός και η απαξίωση των Κλασικών σπουδών σε συνδυασµό µε εκφυλιστικές κοινωνικές αλλαγές οδήγησαν τους ελληνόφωνους στο να λένε «καλησπέρα» κατά την 12η µεσηµβρινή ώρα!
«Καλήν ηµέρα» ευχόµεθα σε κάποιον το πρωί, αλλά θα µπορούσαµε να το πούµε και κατά τη διάρκεια της ηµέρας, όπως το κάνουν οι γερµανόφωνοι.
Αυτοί λένε «καλό πρωί» µέχρι τη δεκάτη πρωινή ώρα, και µετά εύχονται «καληµέρα».
Με το που πλησιάζει η δύση του ηλίου, εύχονται «καλήν εσπέραν» ήτοι «καλησπέρα» δηλαδή «καλό βράδυ». Βραδέως σπεύδει η νύκτα!
«Καλό απόγευµα» λένε οι αγγλόφωνοι µετά το µεσηµβρινό γεύµα, αφού έχουν απογευµατίσει!
Και πείτε µου τώρα εσείς, από πού προκύπτει το να ακούµε «καλησπέρα» στις 3 η ώρα το καλοκαίρι, όταν ο ήλιος δύει στις 8:30;
Οι νέες γενιές ελληνόφωνων έχασαν την αίσθηση των λέξεων. Είναι σαν τα αγγλικά που µαθαίνουν. Μια λέξη χρησιµοποιείται ως σύµβολο για κάτι χωρίς να εξετάζοµε το περιεχόµενο της, το έτυµον της δηλαδή την αλήθεια, την οποία δηλώνει.
Ακούµε κάτι, και χωρίς κριτική σκέψη και ελληνική προπαιδεία το µυρικάζοµε, το επαναλαµβάνοµε, το θεωρούµε σωστό. Έλεος πια!
Οι λέξεις έχουν σηµασίες, κρύβουν αλήθειες, σηµαίνουν έννοιες και πράγµατα.
Θεωρούµε την αγγλική (µία τεχνητή γλώσσα, πάνω στα ολίγα αρχικά γερµανικά προστέθηκαν «άπειρες» λατινικές και ελληνικές λέξεις) τη γλώσσα των γλωσσών, επειδή αυτή επικρατεί παγκοσµίως ένεκα πολιτικών και οικονοµικών αιτιών.
Μάθαµε στα παιδιά µας να υποτιµούν και να αγνοούν τον πλούτο (από το απλώνω) της Ελληνικής!
Στον γερµανόφωνο χώρο (Αυστρία, Ελβετία, Γερµανία) αποφασίζουν σχεδόν κάθε δεκαετία από κοινού φιλόλογοι, γλωσσολόγοι και λοιποί σχετικοί επιστήµονες για τις τυχούσες αλλαγές στην επισήµως ισχύουσα, και στις τρεις χώρες, γραπτή, ορθή ή και προφορική γερµανική γλώσσα.
∆εν αποφασίζουν οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία τους! Αποφασίζουν οι αρµόδιοι και όχι οι πολιτικοί µα ούτε και κάποιοι άσχετοι σολοικίζοντες δηµοσιογράφοι.
Οι τοπικές διάλεκτοι οµιλούνται παντού, και είναι πολλές στο γερµανόφωνο χώρο, όπως και οι διάλεκτοι της καθηµερινής ζωής. Μα όταν γράφοµε και µιλάµε «γραφής» Γερµανικά τηρούµε τους κανόνες, κρίνοµε και καλλιεργούµε τη σκέψη! Έχουν αυτό το καλό τα Γερµανικά: είναι γλώσσα παλιά, καταγόµενη από τα αρχαία – αρχαία ελληνικά (Bumke 1815), η Γραµµατική και το Συντακτικό της οποίας δηµιουργήθηκαν στους νεότερους χρόνους από τα Ελληνικά και Λατινικά.
Εύχοµαι, κάποτε σε τούτη εδώ τη χώρα να σταµατήσει η κατρακύλα και να λάµψει πάλι το φως το Ελληνικό!
Κωνσταντίνος Κ. Κνιθάκης,
εκπαιδευτικός
