Κύριε διευθυντά,
το σηµερινό ΜΑΡΤΥΡΙΟ των λίγων πιστών Χριστιανών, δεν γίνεται πια µέσα στην αρένα του Κολοσσαίου, όχι. Γίνεται στα θεωρεία του σταδίου, µε ταξιθέτες, όχι Ρωµαίους κατακτητές, αλλά νενέκους Έλληνες.
Τους Χριστιανούς δεν µας κατασπαράσσουν πλέον λιοντάρια, αλλά µας βάζουν θεατές του σπαραγµού της πίστεώς µας. Μας βάζουν θεατές του βιασµού της Μάνας µας, της Μάνας όλων των ανθρώπων, της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ, διά τη «τέχνης». Τα ιερά, τα σύµβολα και τα όσια, παραδίδονται βορρά όχι στα λιοντάρια, αλλά στην «τέχνη» στην «πρόοδο» της τέχνης να τα κατασπαράξει. Η τέχνη µε την πλαστή προστασία από την έλλειψη λογοκρισίας, αναλαµβάνει να τελειώσει ό,τι δεν πρόλαβαν να τελειώσουν όλοι οι σύγχρονοι άθεοι κυβερνήτες.
Κάποτε η λογοκρισία των δικτατοριών αποδοκίµαζε την τέχνη και τις αξίες της. Σήµερα το έργο της ανέλαβε η έλλειψη της λογοκρισίας που επιτρέπει στην τέχνη να αυθαιρετεί αποδοκιµάζοντας και λογοκρίνοντας η ίδια αξίες.
Μας βρίσκει αντίθετους κάθε µορφή βίας, παθητική ή ενεργητική. Όµως πιο οδυνηρή είναι η ψυχική βία, που ασκείται και σµπαραλιάζει τις ψυχές, µε στόχο να αλλοιώσει και το πνεύµα. Ούτε βιαστή λοιπόν ούτε βάνδαλο αποδέχεται µια πολιτισµένη κοινωνία, γι’ αυτό καλό είναι να µην γίνονται προκλήσεις.
Η Εθνική Πινακοθήκη, το µουσείο της τέχνης του Έθνους µας, φιλοξενεί αποτυπωµένο στον καµβά, την βεβήλωση των ιερών, των οσίων και των συµβόλων του γένους. Ο Άγιος Γεώργιος βανδαλίζεται και παρουσιάζεται ως δαίµονας. Ο Ζωοποιός Σταυρός του Χριστού µας βεβηλωµένος µε άσεµνα που προσβάλλουν την υπέρτατη θυσία ενός Θεού που έγινε ταπεινά άνθρωπος.
Η Παναγία µας σε εικόνα σατανολατρικού περιεχοµένου.
Αλλού σε ένα σκουπιδοτενεκέ, εικονίζονται µοναχοί να σπρώχνονται σε γκρεµό και αυτό δεν ενοχλεί κανέναν «προοδευτικό» και «σύγχρονο» πολιτικό του συστήµατος. Αν ήταν στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ άνθρωποι µετανάστες, τότε η λογοκρισία θα λειτουργούσε, θα το καταδίκαζε ως ρατσιστικό και θα το ξεκρεµούσε. Τι δεν καταλαβαίνουµε; Η πίστη µας δέχεται επιθέσεις, µε κοινοβουλευτική αρωγή.
Ένας µοναδικός εκπρόσωπος του κοινοβουλίου αισθάνεται να βιάζεται, να προσβάλλεται η πίστις του κατάφορα.
Γράφει και ζητεί απόσυρση των έργων που προσβάλλουν την πίστη και την Ελλάδα του Πλάτωνα που φιλοσοφούσε και αναζητούσε τον Ένα αληθινό Θεό. Του Κολοκοτρώνη που πολέµησε για την πίστη του Χριστού την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία, αλλά δεν δικαιώνεται, δεν ακούγεται. Αντιδρά και τα υποστέλλει ο ίδιος. Τα κόµµατα της ‘‘∆ηµοκρατίας’’ τον χαρακτηρίζουν βάνδαλο, δίνοντας έτσι λογοκριτικά, ένα τέλος στον όποιο αντίλογο πιστών απέναντι στον βανδαλισµό της πίστεώς µας.
Αλλά και αυτή η πονηρία πρέπει να φαίνεται σε όλη της την αυθάδεια. Οι ιδεολογικοί Βάνδαλοι κατασπαράσσουν τον ένα πρακτικό ‘‘βάνδαλο’’.
Την Αντιγόνη, στην προσπάθειά της να τιµήσει τον νεκρό αδελφό της, δεν ξεχνάµε στις ηµέρες µας να την καταδικάσουµε πάλι, διαιωνίζοντας την ενοχή της.
Οι νεκροί δεν τιµώνται, αντίθετα τα ενοχοποιητικά στοιχεία του θανάτου τους αποκρύπτονται. Υπεράνω όλων τίθεται η αξία της καρέκλας της βουλευτικής, της υπουργικής και της πρωθυπουργικής. Η αξία της καρέκλας αποτιµάται υψηλότερη από την αξία των νεκρών, των ιερών, των οσίων της πίστεως και των συµβόλων της Αθάνατης Ελλάδας.
Η κρατούσα Εκκλησία; Παραµένει µαζί τους, διώκτης στο ίδιο µετερίζι. Ο αρχιεπίσκοπος είναι απασχοληµένος στην ένωση µε τους Παπικούς και άλλους αιρετικούς. Μια ολιγόλογη ανακοίνωση για τους τύπους, στέκεται ανήµπορη να αντιµετωπίσει την µεγάλη ύβρη. Μέχρι να αναλάβει πάλι ο κόσµος το θέµα στους δρόµους, για να τελειώνει το βασανιστήριο του βιασµού της πίστεώς µας. Και ύστερα να διερωτώνται πάλι πώς συγκεντρώθηκε τόσος κόσµος.
Το σηµερινό ΜΑΡΤΥΡΙΟ των λίγων πατριωτών Ελλήνων γίνεται και αυτό στα θεωρεία. Πρό ολίγων ετών βανδαλίστηκαν από την «τέχνη» τα χρώµατα της σηµαίας µας και από µπλέ βάφτηκαν για την προστασία των ρόζ. ∆εν άνοιξε µύτη, διότι η «τέχνη» δεν λογοκρίνεται. Ο σταυρός εξαφανίζεται σιγά-σιγά από την σηµαία και τα πάντα ξεπουλιόνται.
Οι Έλληνες παραµένουν θεατές της πολιτιστικής, Εθνικής και κοινωνικής καταστροφής.
Το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας κατασπαράσσεται και αυτό από τα λιοντάρια του Νέρωνα, που αποσπά την προσοχή των υπηκόων του µε οικονοµικό στρίµωγµα. Με φοροεπιδροµές, µε µείωση αποδοχών, µε την ακρίβεια των αγαθών πρώτης ανάγκης.
Η όποια αντίδραση χαρακτηρίζεται ως αντιπολιτευτικός δάκτυλος. Θεωρείται επικίνδυνη και χλευάζεται ως ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΣΚΟΤΑ∆ΙΣΜΟΣ, ΜΕΣΣΑΙΩΝΙΣΜΟΣ!
Η απαξίωση των πολιτών συνεχίζεται υπό το κράτος της δυνάµεως του πολιτικού µονοπωλίου, που σε αυτό κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια και η αντιπολίτευση.
Ὅµοιος ὁµοίῳ ἀεὶ πελάζει.
Μιχάλης Φραγάκης
