Επιστολή: «∆εν είναι ανθυγιεινό να φροντίζεις αρρώστους;;;»

Κύριε διευθυντά,
ένα θαµµένο θέµα για δεκαετίες… ξέθαψε προ ηµερών στη Βουλή ο Νίκος Ανδρουλάκης και πολλοί αντέδρασαν, µε πρώτους τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Είναι το ζήτηµα του εάν η εργασία που επιτελούν οι ασχολούµενοι µε την υγεία γιατροί και νοσηλευτές αποτελεί ανθυγιεινό επάγγελµα και πρέπει να τους δοθεί το ανθυγιεινό επίδοµα.
Για τη Πολιτεία, διαχρονικά, δεν είναι!!!
Για τη Πολιτεία και ίσως για τη κοινωνία οι γιατροί και νοσηλευτές είναι µια ιδιαίτερη συνοµοταξία ανθρώπων που ”φέρνουν” λίγο προς τον µαζοχισµό, τους αρέσει να ζουν µέσα στα µικρόβια και να παλεύουν µ’ αυτά, κάποτε µ’ αυτούς τους αόρατους εχθρούς µε στόχο το απίθανο, να καθαρίζουν και να περιποιούνται ανήµπορους, να ζουν σ’ ένα περιβάλλον που καταπονεί το ανοσοποιητικό τους σύστηµα, µε εξαντλητικά ωράρια και ξενύχτια… να τα απολαµβάνουν όλα αυτά χωρίς διαµαρτυρία και να αδιαφορούν για τις αµοιβές τους;;;
Η πολιτεία αδιαφορούσε ανέκαθεν γι’ αυτό το ζήτηµα και ”ακολουθεί” τη κοινωνία που είναι πεπεισµένη ότι «οι γιατροί βγάζουν» και δεν είναι απαραίτητο να πάρουν κι άλλα! Πώς έχει καθιερωθεί στη χώρα µας αυτή η νοοτροπία και η άποψη, µοναδική πανευρωπαϊκά, να πιστεύουν ότι είναι σωστό να αµείβονται στο ύψος του 1/3 από τις αντίστοιχες αποδοχές των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Πόση αισχρότητα ενυπάρχει σ’ αυτή την αβελτηρία των εκάστοτε κυβερνώντων, που αδιαφορούν διαχρονικά, για να πράξουν το αυτονόητο. Θα έπρεπε από µόνη της να θεσπίσει αυτή την πολιτική εξαρχής, χωρίς προτροπή, δεδοµένου πως υπάρχει ένας… ανυπόστατος ιατρικός συνδικαλισµός αποτελούµενος από «µεγαλογιατρούς» που ασχολούνται µόνο µε συνέδρια, µε τη φήµη τους και τις υψηλές αµοιβές που επηρεάζουν τη συνολική εικόνα, αδιαφορώντας για τη µάζα των µισθωτών συναδέλφων τους. Κι από κοντά το ανύπαρκτο ταµείο [ΤΣΑΥ] που χωρίς επιβαρύνσεις εκ µέρους των ασφαλισµένων του, ήταν µια ζωή προβληµατικό γιατί η πολιτεία είχε βρει την αγελάδα που άρµεγε τις πλούσιες εισφορές και τα αποθεµατικά των ασφαλισµένων υγειονοµικών. Μια απορία του κόσµου γιατί οι γιατροί εργάζονται µέχρι τα βαθιά γεράµατα εξηγείται µε τη… πλουσιοπάροχη σύνταξη που µετά από 54 χρόνια υπηρεσίας και εισφορών λαµβάνουν 900 – 1200 ευρώ για να ζήσουν άνετα.
Στην Ελλάδα, τη χώρα του Ιπποκράτη που γεννήθηκε η πρώτη ιατρική, έµελλε να απαξιωθεί οικονοµικά, παρ’ όλη τη πρόοδό της, που είναι εφάµιλλη των προηγµένων χωρών, δεν αναγνωρίζεται η προσφορά της, γιατί η πολιτεία ενδιαφέρεται γι’ αυτούς που πιέζουν και διαµαρτύρονται και βέβαια γι’ αυτούς που αποτελούν τους περιούσιους!
Είναι καιρός να διορθωθεί γενικώς αυτή η κακοφορµισµένη και αµετροεπής αντιµετώπιση ασφαλισµένων από τη Πολιτεία. Χρειάζεται µια ριζική αναθεώρηση στην γενική ρύθµιση αποδοχών και συντάξεων των εργαζοµένων σ’ όλους τους τοµείς. Να δηµιουργηθεί µια επιτροπή σοφών να ανακαθορίσει µισθούς και συντάξεις ανάλογα µε τη προσφορά και τη σηµασία της κάθε εργατικής ή επαγγελµατικής κατηγορίας. Θά ‘πρεπε ο υγειονοµικός τοµέας να βρίσκεται στην οροφή των αποζηµιώσεων από τη πολιτεία γιατί είναι συνυφασµένος µε πολυετείς σπουδές και επιµορφώσεις, αποτελεί δε τη προστάτιδα του σπουδαιότερου αγαθού του ανθρώπου, που είναι η υγεία.
Ιωσήφ Μ. Βαρουξάκης
Συντ/χος γιατρός