Κύριε διευθυντά,
µέσω της έγκριτης εφηµερίδας σας θέλω να αποστείλω την παρακάτω επιστολή µου µε αποδέχτες µόνο εκείνους τους συνανθρώπους µου που βγάζουν στο φως της δηµοσιότητας τα εσώψυχα αιµοβόρα αισθήµατά τους χωρίς φόβο και πάθος όπως τα έβγαλε µία ‘‘κυρία’’, µάλλον Ισραηλίτισσα, σε µια γωνιά της πράγµατι αιµατοβαµµένης πατρίδας της.
Η εν λόγω ‘‘κυρία’’ στην ερώτηση ενός δηµοσιογράφου όσον αφορά τα κεκτηµένα αυτές τις µέρες στο Ισραήλ, ξεστόµισε τα πιο κάτω: «Ισοπεδώστε την Γάζα να ησυχάσουµε επιτέλους από τους εχθρούς της πατρίδας µας» και εννοούσε βέβαια εχθρούς τους Παλαιστινίους. Το οξύµωρο δε είναι ότι τις παραπάνω λέξεις της ξεστόµισε µε τόση άνεση λες κι έλεγε στον κηπουρό της να ξεριζώσει ένα λουλούδι από τον κήπο της που την ενοχλεί η µυρωδιά του. Το µίσος δε ήταν ζωγραφισµένο στα µάτια της. ∆εν θα αναφερθώ στις εχθροπραξίες των δύο λαών, στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, γιατί δεν γνωρίζω την πηγή της αλήθειας. Καταδικάζω όµως κάθε βάρβαρη πράξη για όποιον λόγο κι αν γίνεται αυτή. Υπάρχουν πιστεύω άλλοι τρόποι να λύσουν τις όποιες διαφορές τους οι δύο αντιµαχόµενες πλευρές.
Τώρα, γιατί οι δύο παραπάνω λαοί διάλεξαν τον τρόπο του µίσους και της καταστροφής, χρησιµοποιώντας τα φονικά όπλα που ο καθένας διαθέτει, δεν είµαι εγώ ο κατάλληλος για να λύσω αυτόν τον γρίφο.
Έρχοµαι όµως πάλι στην αφορµή που µε ώθησε να πάρω την πένα στα χέρια µου και να γράψω την παρούσα και δεν ήταν τίποτε άλλο από τα ψυχρά λόγια της παραπάνω ‘‘κυρίας’’. Μάλλον δεν πρέπει να ένοιωσε ποτέ την χαρά της µητρότητας, γιατί αν την ένοιωθε δεν θα το έλεγε ποτέ αυτό. Θα σκεφτότανε σαν µάνα κι όχι σαν Μήδεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ παρότρυνε τους συµπατριώτες της να αφανίσουν από προσώπου Γης εκατοµµύρια ψυχές. Να σκοτώσουν δηλαδή σαν τον Ηρώδη όλα τα παιδιά µικρά και µεγάλα, όλες τις γυναίκες και γενικότερα ότι υπάρχει ζωντανό και κινείται στο πολύπαθο εκείνο µέρος. Κι ερωτώ, είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που να σκέφτονται µε αυτόν τον τρόπο για να λύσουν τις όποιες διαφορές τους;
Εγώ πιστεύω ότι όποιες κι αν είναι οι διαφορές, αν χρησιµοποιήσουµε την λογική και την σύνεση θα βρούµε τη λύση τους. Οι λύσεις της εκδίκησης και του σκοτωµού γινόταν στον Μεσαίωνα. Είναι δυνατόν να εκφράζεται έτσι µια γυναίκα Ισραηλίτισσα τον 21ο αιώνα που βαδίζουµε, που το έθνος της βίωσε τα πάνδεινα από τους διώκτες του χωρίς λόγο, που προσπαθούσαν να το αφανίσουν από προσώπου Γης. ∆εν διάβασε ιστορία αυτή η γυναίκα; ∆εν της έχει πει τίποτα κανένας για τα βασανιστήρια που πέρασαν οι πρόγονοί της;
Ήθελα και να ήξερα, πιστεύουν ακόµα οι συνάνθρωποί µου ότι ο νόµος ‘‘οφθαλµόν αντί οφθαλµού και οδόντα αντί οδόντος’’ είναι ο καταλληλότερος για τη λύση των προβληµάτων τους;
∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
