Επιστολή για τις παραλίες

Κύριε διευθυντά,

θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας να εκφράσω την αγανάκτησή μου, την απογοήτευσή μου και την άμετρη οργή που ένιωσα όταν πήγα σε κάποια παραλία του νησιού μας να απολαύσω την δροσιά της θάλασσας.
Πηγαίνοντας στην εν λόγω παραλία με τον εγγονό μου απογοητεύτηκα με την εικόνα που είδα εκεί. Έψαξα να βρω ελεύθερο χώρο αλλά δυστυχώς δεν κατέστη ποτέ δυνατόν αυτό. Όλη εκείνη η παραλία ήταν κατειλημμένη από ομπρέλες και ξαπλώστρες και ερωτώ τους υπεύθυνους όσον αφορά την εκμετάλλευση των παραλιών μας:
«Γιατί γίνεται αυτό κύριοι; Συνταξιούχος είμαι, δεν μου περισσεύουν χρήματα να ενοικιάσω ομπρέλα με την πενιχρή σύνταξη που παίρνω. Το τσουχτερό χρηματικό ποσό που μου ζητάνε για τις ομπρέλες δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο» και πήρα τον εγγονό μου και έφυγα από εκείνη την παραλία με κλάματα και σχεδόν σέρνοντάς τον, με βαριά καρδιά και με σκυμμένο το κεφάλι.

» Ο εκπαιδευτικός με την 20ετή συνδικαλιστική και αυτοδιοικητική παρουσία, αποχαιρετά την πόλη μας και μιλά για την κοινωνία που γνώρισε

Όμως, πριν φύγω από κείνο το μέρος είδα δύο ζευγάρια, το ένα με ένα παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του και στο άλλο η γυναίκα έγκυος, να κάθονται στον τελειωμό της ακτής πάνω σε πέτρες προφανώς γιατί δεν θα είχαν χρήματα για να ενοικιάσουν μια ομπρέλα. Πού θα βγει αυτή η κατάσταση; Θα στερηθούμε και τη δροσιά της θάλασσας επειδή είμαστε φτωχοί;
Αλλά μήπως και στις άλλες παραλίες δεν επικρατεί σχεδόν η ίδια κατάσταση; Και το λέω αυτό γιατί έχουν γεμίσει με ξαπλώστρες και μένει ελάχιστος ελεύθερος χώρος για να φιλοξενήσει χιλιάδες ανθρώπους. Εκατό ομπρέλες κύριοι θα φιλοξενήσουν διακόσια άτομα, αυτούς βέβαια που έχουν χρήματα. Χώρος ελεύθερος, ίδιος με το χώρο των ομπρελών, χωράει να φιλοξενήσει χίλια άτομα. Είναι δίκαιη μοιρασιά αυτή;
Τέλος, ήθελα να σας πω ότι είδα κι άλλους να φεύγουν από τις παραλίες με τα παιδιά τους να κλαίνε γιατί δεν βρήκαν χώρο, όπως κι εγώ έφυγα με τον εγγονό μου όπως προαναφέρω και για να τον ησυχάσω του έταξα ότι μια άλλη μέρα θα παραμείνουμε εκεί κι όπως λέει μια σοφή παροιμία μας «μην τάξεις σε Άγιο κερί και σε μικρό κουλούρι» που αυτό σημαίνει σίγουρα ότι κάθε μέρα ο μικρός θα μου λέει «πάμε σε κείνη την παραλία να παίξουμε» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.