“Eπιστροφές”…
Είναι αυτές που νιώθει η ψυχή πλήρης!
Eίναι κι εκείνες που υπάρχει µπροστά της η αδειοσύνη, που είτε την κάνει να τσαλαβουτά στα βάθη της απελπιστικής µοναξιάς και αβεβαιότητας, είτε την απογειώνει ελαφριά ως είναι, στέλνοντάς την ψηλά πολύ!
Είναι και οι επιστροφές που το “είναι” λαχταρά -τα όσα µπόρεσε να αρµέξει και να συλλέξει- να τα µεταφέρει διά του τρόπου, του λόγου, της όποιας επικοινωνίας!
Είναι όλες οι παραπάνω αλλά και άλλες τόσες!
Εξάλλου µία “επιστροφή”, πάντοτε δηµιουργεί τάσεις αποτίµησης, απολογισµού…
Κάπως έτσι ένιωθα χθες Μ. Τρίτη 30 Απριλίου, έχοντας κάποιες λίγες ώρες επιστρέψει από τη Γερµανία και προσπαθώντας να διαχειριστώ τις εντυπώσεις, τις αντιθέσεις, των δύο χωρών! Προσπαθώντας -ανάµεσα στα άλλα- να κατανοήσω (πράγµα που δεν είναι καθόλου εύκολο) τους παραλογισµούς µιας ελληνικής πραγµατικότητας που νιώθω πως η κεντρική εξουσία έχει δηµιουργήσει κυρίως για να ταλαιπωρεί τον απλό πολίτη και όχι να τον βοηθά.
Λογική η σηµερινή αναφορά, µιας και είναι νωπές ακόµη οι θύµησες – εικόνες αλλά κι επειδή, άµα την επιστροφη, “µπήκαµε” στη δική µας επικαιρότητα που από µόνη της σε οδηγεί σε συγκρίσεις…
Επιστρέφοντας…
Μεγάλη Τρίτη 30 Απριλίου χθες!
Μεγάλη Τρίτη, 30 Απριλίου του 2013 ήταν που άφηνε τα εγκόσµια ο Ειρηναίος Γαλανάκης, ένα απλός Χριστιανός, ένας επαναστάτης συνειδήσεων, ένας σπουδαίος ιεράρχης ο οποίος εκτός από επίσκοπος Κισσάµου και Σελίνου ήταν για µια δεκαετία επίσκοπος Γερµανίας!
Αυτές οι συµπτώσεις (σ.σ. της ηµεροµηνίας αλλά και της ‘‘επεισοδιακής επιστροφής’’ -εν ετει 1981- του Ειρηναίου από την Γερµανία στην Κρήτη για να προσφέρει στο ποίµνιό του και στην τοπική Εκκλησία), όλοι οι ασυνείδητοι συνειρµοί από τα πολλά τεκταινόµενα -εδώ στα καθ’ ηµάς- αλλά και οι σκέψεις από τη δική µας επιστροφή από το Βερολίνο, οδήγησαν στο χθεσινό προσκύνηµα στον τάφο του στο Καστέλι…
Καλή Ανάσταση!
