Εχουμε μια κυβέρνηση μέσα σε μια άλλη. Διαφέρουν στην προέλευση και στις αποχρώσεις, αλλά έχουν κοινό στόχο. Παρά ταύτα η κάθε μια δίνει λόγο στον δικό της αρχηγό, αφού πρόκειται για ανόμοια κόμματα με αποκλίνουσες κατευθύνσεις. Είναι ν’ απορεί κανείς γιατί, ενώ τα δύο κόμματα αποφάσισαν να συγκυβερνήσουν, οι υπουργοί και οι υφυπουργοί τους, αντί να συνυπάρχουν, με προορισμό την εκπλήρωση του μνημονιακού τους έργου, δεν συντονίζονται.
Οι διορισμένοι του ΠΑΣΟΚ προκειμένου ν’ αποφασίσουν για καίρια θέματα συσκέπτονται με τον κ. Βενιζέλο, ενώ στην ουσία υπάγονται στην αρμοδιότητα του πρωθυπουργού. Αυτό που συμβαίνει συνιστά όχι μόνο μεταβολή της μορφής του πολιτεύματος, αλλά και αμφισβήτηση των θεσμικών λειτουργιών του Συντάγματος. Ο κ. Λοβέρδος αφού υπηρέτησε την πρώτη μνημονιακή φάση, ως υπ. Υγείας και Εργασίας, απεχώρησε με άλλους “ανανεωτές” το καλοκαίρι του 2010 και ίδρυσε το ΡΙ.Κ.Σ.Σ.Υ. Η ερμηνεία του αρκτικόλεκτου προκάλεσε έλλειψη σοβαρότητας γιατί όπως και να γραφόταν, ακουγόταν, ότι ήρθε σε “ρήξη” με το ΠΑΣΟΚ. Υστερα άλλαξε την ονομασία σε “Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα” (ΣΥΝΕΛ) όπως λεγόταν ένας Συνεταιρισμός Λιπασμάτων της Αγροτικής. Τελικά ονόμαστε το κόμμα “Νέα Ελλάδα”. Προέβαινε σ’ αυτές τις κινήσεις, για να τονίσει την παρουσία του, ότι δεν ξόφλησε. Δεν μετείχε στην κυβέρνηση, είχε υπογράψει τα μνημόνια, όμως μπορούσε απ’ έξω να κάνει αντιπολίτευση!
Τώρα μετά δύο χρόνια, ο κ. Λοβέρδος, ο οποίος ως υπ. Εργασίας είχε δηλώσει, ότι «δεν υπάρχει σάλιο», ξαναγύρισε ως μνημονιακός στην συγκυβέρνηση, για να παίξει ρόλο μεταρρυθμιστή. Φημολογείται ότι είναι δυσαρεστημένος με το Παιδείας. Οσοι προέβλεπαν την επανένταξή του στο ΠΑΣΟΚ μιλούσαν για το υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Αλλά το δέχθηκε γιατί και από εκεί, μπορεί να επηρεάζει και να πασχίζει μαζί με τους άλλους του ΠΑΣΟΚ να επαναφέρουν, όσους έφυγαν απ’ την “οικογένεια”. Επί πλέον έχει και ένα άλλο πλεονέκτημα, επειδή είναι αρχηγός του δικού του κόμματος, να μην δίνει αναφορά, για ό,τι κάνει, ούτε στον Βενιζέλο ούτε στην Ελιά, που “την πήρε το ποτάμι”. Η επαναφορά του στην ενεργό πολιτική δράση μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό έγινε, για να φανεί ότι η αναζωπύρωση των δεσμών του με το ΠΑΣΟΚ ήταν αναπόφευκτη, προκειμένου να μειωθούν οι διαφορές, οι αντιθέσεις και οι γκρίνιες, που τόσο κόστισαν στο κόμμα. Στο Παιδείας τοποθετήθηκε για να αμβλύνει τις οξύτητες που έχουν δημιουργηθεί από τον κ. Μητσοτάκη με τη διαθεσιμότητα 1036 Διοικ. Υπαλλήλων των Πανεπιστημίων. Η πρόθεση του υπ. Διοικ. Μεταρρύθμισης να επαναπροσληφθούν 500 και οι άλλοι ν’ απολυθούν βρίσκει αντίθετο τον κ. Λοβέρδο, που επιμένει σε λιγότερες απολύσεις παρά τις μνημονιακές υποχρεώσεις. Μια ρήξη μεταξύ υπουργών εξ αρχής δεν είναι καλό σημάδι. «Μην μου πειράζεις τους δικούς μου» λέει ο Υγείας και φέρνει σε δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη, να κόψει από άλλους υπουργούς. Η κατάσταση δεν αλλάζει και η τρόικα στο θέμα των απολύσεων είναι ανένδοτη.
Ο κ. Λοβέρδος δεν σκοπεύει να συγκρουστεί με τον κ. Βενιζέλο, αλλά να συγκριθεί μαζί του. Η σύγκρουση, αν έλθει, θα είναι προς την κυβερνητική πλευρά του κ. Σαμαρά. Με τον ίδιο δύσκολο, γιατί μέχρι τώρα οι σχέσεις των δύο ανδρών ήσαν αρμονικές. Η επιστροφή του κ. Λοβέρδου παρομοιάζει μ’ αυτήν του “Ασώτου” (Λουκ. ιε’ – 11) με τη διαφορά ότι ο πατέρας της οικογένειας δεν θυσίασε τον “μόσχον τον σιτευτόν” αλλά το “Παιδείας” την ηλεκτρική καρέκλα, λες κι ήθελε να τον τιμωρήσει! Υ.Γ.: Η ευθύνη μας είναι πολύπλευρη στην ενημέρωση της κοινής γνώμης. Η αλήθεια είναι ότι κάνουμε λάθη και μάλιστα χοντροκομμένα. Δεχτείτε τη συγγνώμη μου, που στο κείμενο της 17/6/14 “Η κεντρική μας Τράπεζα” μπέρδεψα τη μυθολογία. “Εβαλα τον Τάνταλο στη θέση του Σίσυφου”! Ας πρόσεχα.
