Με τη συμπλήρωση ενός μήνα μαθημάτων τρεις εκπαιδευόμενες του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων* επιχειρούν μια πρώτη αποτίμηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, την οποία, για ποικίλους λόγους, είχαν διακόψει χρόνια πριν. Και παρότι δεν έχουν διδαχθεί τη δομή μιας παραγράφου ή τη διάρθρωση ενός κειμένου, παράγουν ένα γραπτό λόγο μεστό από νοήματα και συναισθήματα που συγκινεί, καθώς πηγάζει από την καρδιά τους. Πρώτη ΄΄έκθεση΄΄ λοιπόν του σχολικού έτους 2019-2020 με τίτλο “Επιστροφή στα θρανία”. Ή μήπως “Γηράσκω αεί διδασκόμενος’και πιο σωστά “Γηράσκω δ΄ αιεί πολλά διδασκόμενος’’;
«Να ξαναγύριζαν σα χελιδόνια τα μαθητικά μας χρόνια». Υπάρχει άραγε κάποιος που να μην έχει σιγοτραγουδήσει αυτό το τραγούδι ή έστω να μη το έχει ακούσει και να μην έχει επιστρέψει νοερά σ΄ εκείνα τα χρόνια με ένα νοσταλγικό αναστεναγμό; Λένε πως όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το πραγματοποιήσεις. Πάντα ένιωθα ένα κενό μέσα μου, ένιωθα λειψή σε όλα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα το λυκόφως της ζωής μου να το δω σαν λυκαυγές κι έκανα το μεγάλο βήμα: γράφτηκα στο γυμνάσιο. Την πρώτη μέρα στο ΣΔΕ, μπαίνοντας στο προαύλιο, αναζήτησα με το βλέμμα μου τη Χρυσούλα, την Πόπη, τη Χαρίκλεια, την Ελένη, τις παλιές μου συμμαθήτριες από το δημοτικό, μάταια όμως. Ένα σφίξιμο στο στομάχι κι ένας κόμπος στο λαιμό δε με άφηναν να αναπνεύσω. Αν ήμουν μόνη ίσως να το ΄βαζα στα πόδια, με συνόδευε όμως ο γιος μου και ντράπηκα να φύγω. Στο προαύλιο ήταν και άλλες κυρίες και πήρα θάρρος, με υποδέχτηκαν με χειραψίες και μεγάλη εγκαρδιότητα. Όταν χτύπησε το κουδούνι φτερούγισε η καρδιά μου! Και τι δε μου θύμισε! Μπαίνοντας στην τάξη οι καθηγητές μας καλωσόρισαν με ευγένεια και σεβασμό. Κοίταξα γύρω τους τοίχους. Δεν υπάρχουν, σκέφτηκα, τα πορτρέτα των ηρώων του ΄21, ο Μιαούλης, ο Μπότσαρης, ο Κανάρης και ούτε τα σοφά ρητά σπουδαίων ανθρώπων, όπως ‘Τα καλά κόποις κτώνται’, αραδιασμένα γύρω γύρω, ούτε η τάξη μύριζε κιμωλία και μελάνι. Η καθηγήτρια εξακολουθούσε να μιλάει και να μας εξηγεί τα του σχολείου. Σιγά σιγά άρχισα να χαλαρώνω. Όλα διαφορετικά, όλα καινούρια. Κάθε μέρα μια διαφορετική εμπειρία, βλέπω πολλά πράγματα με άλλο μάτι. Μπήκες στο χορό, είπα στον εαυτό μου. Ε λοιπόν χόρεψε! Και χορεύω! Ένα μήνα τώρα και μ΄ αρέσει! Άνοιξε ένας καινούριος κύκλος στη ζωή μου και τον περπατώ με ενθουσιασμό. Άλλωστε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν έλεγαν ΄΄Γηράσκω αεί διδασκόμενος΄΄; Ζαχαριουδάκη Ελένη
Τι να πρωτογράψω από τα συναισθήματα που νιώθω; 35 χρόνια μετά πάλι στα θρανία! Συνειδητά όμως! Ένα απόγευμα σερφάροντας στο διαδίκτυο διάβασα για το ΣΔΕ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: Ο Θεός μ΄ αγαπάει! Γιατί πάντα ήταν το απωθημένο μου το ότι, για πολλούς λόγους, δεν ολοκλήρωσα το σχολείο. Η πρώτη επαφή με τους καθηγητές ήταν πολύ θετική. Φαινόταν στα λόγια τους και προπάντων στο πρόσωπό τους ότι μπορούν να καταλάβουν, ότι μπορούν να μεταδώσουν όλα αυτά που εμείς δε μάθαμε όταν έπρεπε. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και κάθε μέρα έρχομαι και φεύγω το ίδιο χαρούμενη. Και δε σας κρύβω ότι αυτό, η καθημερινή χαρά, είχε να μου συμβεί χρόνια. Τις πρώτες μέρες τα συναισθήματά μου ήταν μπερδεμένα: χαρά, αγωνία, δίψα για μάθηση αλλά και μια μικρή αμφιβολία μήπως δεν τα καταφέρω. Όμως τώρα πια ξέρω ότι θέλω να μάθω τόσα κι άλλα τόσα, αν είναι δυνατόν. Θέλω κάθε μέρα να μπαίνω στην τάξη και να ΄΄γεμίζω΄΄ από μάθηση. Ο στόχος μου είναι να φτάσω όπου και όσο μπορώ. Για μένα, τη Μαρία, για κανέναν άλλο. Δε θέλω να αποδείξω τίποτα σε κανένα πέρα από τον εαυτό μου. Μου το χρωστούσα! Ευχαριστώ όποιον σκέφτηκε να δώσει αυτή τη δεύτερη ευκαιρία στους ενήλικες που δεν μπόρεσαν να πάνε στο γυμνάσιο όταν έπρεπε. Σας ευχαριστώ για αυτά που με μαθαίνετε, για την αισιοδοξία και τη χαρά που μου μεταδίδετε! Μελισσινού Μαρία
Μετά από πολλά χρόνια ξαναγύρισα στα θρανία κι είναι ένα όνειρο που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Τα συναισθήματα ποικίλα: χαρά, ευχαρίστηση που εκπληρώνεται μια παλιά επιθυμία μου, γιατί πιστεύω ότι η μάθηση είναι παιδεία για τον άνθρωπο. Όταν αποφάσισα να πάω σχολείο, το είπα στα παιδιά μου. Και τα τρία με ένα στόμα μου είπαν: «Μπράβο, μαμά, να πας!» Αλλά εγώ είχα τους ενδοιασμούς μου κι έκανα ένα βήμα μπρος κι ένα πίσω. Όμως φθάνοντας στην πόρτα του σχολείου, είδα κάποιες γνωστές και αναπτερώθηκα. Μπαίνοντας μέσα με καλωσόρισαν οι καθηγητές κι αμέσως ένιωσα οικειότητα και ενθουσιασμό και χωρίς δεύτερη σκέψη γράφτηκα στο ΣΔΕ. Στην τάξη αισθάνομαι υπέροχα, γνώρισα τους συμμαθητές μου και δέθηκα μαζί τους όπως τα μικρά παιδιά όταν πάνε σχολείο. Οι καθηγήτριές μας είναι καταπληκτικές, μία μία διαλεκτές, με όρεξη για δουλειά και μεγάλη δοτικότητα. Για αυτό κι εγώ κρέμομαι από τα χείλη τους και ρουφάω σαν σφουγγάρι αυτά που λένε. Όταν αρχίζει το μάθημα, ξεχνάω όλα τα προβλήματά μου και χαίρομαι για αυτό. Τελικά ήταν η σωστή απόφαση να ξαναγυρίσω στα θρανία. Και όπως λέει το τραγούδι, τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα! Δασκαλάκη Ευσταθία
*Το ΣΔΕ Χανίων λειτουργεί απογευματινές ώρες στο κτήριο του 1ου Γυμνασίου Χανίων. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 28210 52132 και στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://sde-chanion.chan.sch.gr/ Σμαράγδη Γαλημιτάκη, εκπαιδεύτρια γλωσσικού γραμματισμού
