Επιστροφή στο μέλλον Δυσωδία

Τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών και η ένταση που αυτά μετέφεραν στη Βουλή, αποκαλύπτουν ένα πρόσωπο του πολιτικού συστήματος που τα τελευταία χρόνια υπήρχε κυρίως στις μνήμες των παλαιότερων.
Αίφνης, στον δημόσιο διάλογο συναντά κανείς εκ νέου υποκλοπές, σκευωρίες, ναρκωτικά, σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων, θάνατοι μαρτύρων δικαστικών υποθέσεων και πολλά άλλα ακόμη που, σε τέτοια έκταση, είχαμε χρόνια να ακούσουμε.
Η ιστορία της μεγαλύτερης ποσότητας ναρκωτικών ουσιών που κατασχέθηκε στη χώρα μας, σιγά-σιγά… προσβάλει το πολιτικό σύστημα, με μέλη του υποκόσμου να δίνουν τον τόνο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Όποια και να είναι η ουσία της υπόθεσης, αρμόδια για να την κρίνει είναι η δικαιοσύνη. Έτσι συμβαίνει σε μία δημοκρατία, ακόμα και αυτή τη μνημονιακή.
Αντ’ αυτού, παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες στους δέκτες και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μία συνεχή ολίσθηση σε μία άρρωστη κατάσταση, η οποία απλώνεται από τη Βουλή μέχρι το καφενείο της γειτονιάς.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να διασφαλίσει στη δικαιοσύνη το ελεύθερο να φτάσει την υπόθεση μέχρι τέλους και να διαλυθεί κάθε σκιά. Η αντιπολίτευση, έξω από μικροπολιτικά οφέλη που πάντα την ελκύουν, θα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, μακριά από την υπεράσπιση επιχειρηματικών συμφερόντων. Διαφορετικά, με μνημόνια ή χωρίς, είμαστε καταδικασμένοι για ακόμα μία φορά να ξαναζήσουμε ιστορίες γνωστές από το παρελθόν.
Και τα μαθήματα που πήραμε τότε δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου ευχάριστα. Θα περιμένουμε να τα ξαναπάρουμε;
********
Σκουπίδια παντού – Όμηροι ομήρων
Η περίπτωση των συμβασιούχων της καθαριότητας, αλλά και άλλων ακόμη που βρίσκονται «στον αέρα» σε όλη τη χώρα, και το σημείο στο οποίο έχει φτάσει σήμερα η κατάσταση, είναι ενδεικτική των… κακών συνηθειών που για χρόνια ταλαιπωρούν τη χώρα.
Η ανάγκη για λύση στο ζήτημα των συμβάσεων τους, ανθρώπων που καλύπτουν κατά βάση πάγιες ανάγκες, δεν προέκυψε εχθές. Η κυβέρνηση γνώριζε για το πρόβλημα εδώ και καιρό, και δεν έκανε τίποτα για να μην φτάσουν τα πράγματα σε τούτο το σημείο. Το ίδιο, με μικρότερο μερίδιο ευθύνης, έκαναν και όσοι σήμερα διαμαρτύρονται, καθώς επίσης άφησαν να φτάσει η «τελευταία στιγμή» πριν διεκδικήσουν τα δίκια τους.
Αποτέλεσμα, με 40 βαθμούς Κελσίου και λίγο πριν μπει ο Ιούλιος, η χώρα είναι πνιγμένη στα σκουπίδια, ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία κυριολεκτικά έξω από τις πόρτες των σπιτιών και η αγανάκτηση στην ημερήσια διάταξη.
Αφενός, η πρωτοβουλία Τσίπρα να τους καλέσει σήμερα το πρωί σε συζήτηση για άρση του αδιεξόδου δείχνει μία… διάθεση, δεν είναι όμως αρκετή. Άνθρωποι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες, όπως ορίζει και το Σύνταγμα, δεν μπορούν να εργάζονται υπό αίρεση.
Αφετέρου, η κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα θα πρέπει να καταλάβει πως όταν οι αγώνες της πλήττουν με τόσο επικίνδυνο τρόπο το δημόσιο σύνολο, όσο δίκαιο και να έχουν, στην πορεία κινδυνεύουν να το χάσουν. Άλλωστε, η απεργία θα πρέπει στοχεύει στην αλληλεγγύη των συμπολιτών και όχι στον εκβιασμό τους.
Ήδη, υπάρχουν δήμοι ανά την Ελλάδα που ξεπερνούν τον… σκόπελο της ΠΟΕ-ΟΤΑ παραδίδοντας το χρυσορυχείο των σκουπιδιών στους ιδιώτες. Βλέπουμε, δηλαδή, πως ο δρόμος αυτός οδηγεί σε αυτό που υποτίθεται προσπαθούν να αποφύγουν.
Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, θα πρέπει να πάψει να κρατά ομήρους τους συμβασιούχους. Και εκείνοι θα πρέπει να σεβαστούν και να πάψουν να κρατούν του συμπολίτες τους.
Η λύση πρέπει να δοθεί εχθές μήπως γλιτώσουμε τα χειρότερα.