“Επιτάφιος του Περικλή”

1 από 2

Με αφορμή την ταφή των πρώτων νεκρών του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Περικλής εκφωνεί στον Κεραμεικό τον Επιτάφιο Λόγο και παραδίδει στις επόμενες γενιές την προσωπική του παρακαταθήκη για το πολίτευμα της Δημοκρατίας.
H θεατρική παράσταση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής με κατάμεστη την Αίθουσα “Σταύρος Σ. Νιάρχος” του Μεγάρου Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης στη Χαλέπα. Η ερμηνεία του Επιταφίου έγινε από την Ιωάννα Σπανού, ενώ η σκηνοθεσία από τον Δήμο Αβδελιώδη ο οποίος δίδαξε την απαγγελία του κειμένου.  Την εκδήλωση προλόγισε η κα Χαρά Αποστολάκη εκ μέρους του Ιδρύματος.
Με δήλωση του ο κ. Νίκος Παπαδάκης, γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελ. Βενιζέλος” τόνισε: «Η μετάφραση του Θουκυδίδη του Επιταφίου από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ήταν ένα όνειρο του μεγάλου πολιτικού. Μετά που έχασε τις εκλογές του 1920 και αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία ξεκίνησε την προετοιμασία. Κατόπιν μετά τον γάμο του με την Έλενα, τη δεύτερη του γυναίκα, ταξίδεψε στην Αμερική και τότε συστηματοποίησε το έργο της μετάφρασης στην Καλιφόρνια, στην Κούβα, στο Περού, από όπου πέρασε ταυτόχρονα με την περιοδεία του έκανε και τη μετάφραση του Θουκυδίδη. Όταν επέστρεψε από την Αμερική εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και πάλι συνεχίζοντας τη μετάφραση που διακόπηκε για το διάστημα που εκπροσωπούσε την Ελλάδα στη Λωζάνη μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Όταν τελείωσε η διάσκεψη της Λωζάνης πάλι συνέχισε και κατέφυγε ξανά εις τον μεγαλύτερο ιστορικό των αιώνων τον Θουκυδίδη διότι από εκεί πήρε έμπνευση, ήταν εξ ίσου θαυμαστής του Περικλή ο Βενιζέλος όπως και ο Θουκυδίδης κι έτσι το 1926 ολοκλήρωσε την μετάφραση που θεωρείται μία από τις καλύτερες που έχουν γίνει για τον αρχαίο μεγάλο αυτό ιστορικό. Για τον Βενιζέλο δεν ήταν αναψυχή ούτε καταφύγιο λογοτεχνικό, ήταν μια ανάγκη διότι ακριβώς η περίοδος του Περικλή, η περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου έμοιαζε πάρα πολύ με την περίοδο του εθνικού διχασμού στην Ελλάδα.
Ηταν μια εποχή παθών, όπως και η εποχή του Βενιζέλου και αντίπαλοι οι εχθροί του Περικλή ήταν εξ ίσου σκληροί και αδυσώπητοι όπως και οι αντίπαλοι του Βενιζέλου και μέσα από το κείμενο της μετάφρασης ο Βενιζέλος διαπίστωσε τις αναλογίες που υπήρχαν μεταξύ του Πελοποννησιακού πολέμου και της Μικρασιατικής εκστρατείας και προειδοποίησε έξι μήνες πριν από την Μικρασιατική καταστροφή μεταφράζοντας τον Θουκυδίδη με τα σχόλια την επερχόμενη καταστροφή εις την Μικρά Ασία.
Ήταν η προειδοποίηση που αφορούσε την ήτα των Αθηναίων εξαιτίας της παράτασης του Σικελικού πολέμου όπως προειδοποίησε ότι η παράταση του πολέμου στη Σικελία αντιστοιχούσε στην παράταση της Μικρασιατικής εκστρατείας που οδήγησε στην καταστροφή. Δυστυχώς, ούτε οι προειδοποιήσεις του Δημοσθένη προς τον στρατηγό Νικία ακούσθηκαν στην αρχαία εποχή, ούτε οι προειδοποιήσεις του Βενιζέλου προς τους αντιπάλους του κι έτσι οδηγηθήκαμε σε δύο πολύ μεγάλες καταστροφές».
Από την πλευρά του ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης τόνισε: «Κάνοντας τον Επιτάφιο σε μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου, μας δόθηκε η ευκαιρία να ξαναδούμε τις μεγάλες φυσιογνωμίες του ελληνισμού όπως ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μπορούμε να το συνδυάσουμε με τον Ιωάννη Καποδίστρια και ταυτόχρονα αυτές οι δύο προσωπικότητες πως συνδέονται με τον Περικλή.
Τέλος η ερμηνεύτρια του Επιταφίου Ιωάννα Σπανού τόνισε ότι « ο Επιτάφιος λόγος του Περικλή είναι ο ύμνος στη δημοκρατία, μεταφράστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο όταν ήταν σε αυτοεξορία έχοντας χάσεις τις εκλογές. Η σκηνοθεσία είναι του Δήμου Αβδελιώδη και η ιδέα για να γίνει αυτό το πράμα είναι της κυρίας Σοφίας Πελοποννησίου της επιμελήτριας της κυρίας Κατακουζινού. Ο Επιτάφιος λόγος του Περικλή είναι ένα κείμενο που πρέπει να γνωρίζει κάθε έλληνας πολίτης».