Επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι

Οι εξελίξεις και η δημιουργία συμμαχιών στη Μ. Ανατολή χωρίς τη συμμετοχή της Αγκυρας γίνονται αφορμή, να εφευρίσκουν οι Τούρκοι πρωτοφανείς εκβιασμούς. Επιταχύνουν την απομόνωσή τους από τη Δύση, διακινδυνεύοντας και τη θέση τους στο ΝΑΤΟ. Οι διεκδικήσεις τους στα ενεργειακά της Αν. Μεσογείου και η επιμονή τους να επιδιώκουν ρυθμιστικό ρόλο στην περιοχή, εκδηλώνονται με τρόπο, σαν να είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, οξύνοντας τις σχέσεις τους απέναντι στις ΗΠΑ και στη Γαλλία, που υποστηρίζουν τις εταιρείες ΕΧΟΝ και ΕΜΙ. Ηδη Κύπρος και Γαλλία υπέγραψαν συμφωνία αμυντικής συνεργασίας για τη δημιουργία πολεμικού ναυστάθμου στο νησί.
Οι Τούρκοι είναι ανυποχώρητοι στην αγορά των S400, αλλά θέλουν και τα F-35, ενώ συνεχίζουν την προκλητικότητά τους εναντίον της Ελλάδας στο Αιγαίο. Η Ουάσιγκτον έχει αναθεωρήσει τις σχέσεις της βάσει νέας στρατηγικής για τον έλεγχο της Ανατολ. Μεσογείου. Παρακολουθεί μουδιασμένα τις εξελίξεις χωρίς αποτελεσματικό σχέδιο αντιδράσεως, δίνοντας το δικαίωμα στην Αγκυρα, να θεωρεί, ότι είναι κατάλληλη ευκαιρία, να εμφανίσει στην ατζέντα της την κατάσταση σε όλες της τις πτυχές. Στρέφει και το ενδιαφέρον της προς την Ελλάδα, ο ρόλος της οποίας αναβαθμίζεται ως παράγοντας σταθερότητος στον χώρο της Μεσογείου, χωρίς να διακινδυνεύει την αποστασιοποίησή της από την Τουρκία, θέλοντας να τη φέρει ξανά στην επιρροή της Δύσης.
Η κατάσταση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην περιοχή και θεωρείται άκρως επικίνδυνη, καθώς τα παζάρια, που γίνονται αφυπνίζουν σοβαρά ερωτήματα δημιουργίας “ατυχήματος”. Το λεγόμενο ατύχημα δεν μπορεί να είναι, “αθέλητο”. Θα είναι επιλογή της Αγκυρας και μάλιστα εσκεμμένη. Ισως με την κατευναστική πολιτική, που ακολουθούμε, να κάνουμε λάθος.
Η έννοια “αποφυγή” είναι διαφορετική από την “αποτροπή” που σημαίνει, ότι είμαι παρών και στέλνω μηνύματα. Οτι ασκώ και μπορώ να στηρίξω τα κυριαρχικά μου δικαιώματα.
Η Τουρκία παίζει το τελευταίο της χαρτί στην Α. Μεσόγειο. Προχωρεί βήμα-βήμα με προκλητικότητα, κόβοντας τις αξιώσεις της μια μια με τη μέθοδο του σαλαμιού και τη θεωρία του Χότζα. Βλέπει τις αντιδράσεις και αναλόγως προχωρά ή όχι στο επόμενο βήμα. Προβαίνει σε κινήσεις προβολής ισχύος και αδιάληπτης παρουσίας στην περιοχή, εν αναμονή των αποτελεσμάτων των γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ για να επιδιώξει συμβιβαστικούς όρους με βάση τη δική της θέληση.
Το ερώτημα είναι, αν γίνει θερμό “επεισόδιο” θά ’ρθει να μας υποστηρίξει κάποιος ή θα κοιτάξει τα δικά του συμφέροντα; Οταν υπάρχει μια Τουρκική προκλητικότητα, που συνεχώς διεκδικεί όλο και περισσότερο κι εμείς πηγαίνουμε με την κατευναστική πολιτική, στέλνουμε λανθασμένα μηνύματα υποχωρητικότητας. Δεν μπορεί να μιλάμε για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.) που ξέρουμε που τα γράφουν οι Τούρκοι και να προτείνουμε στρατιωτικές επιτροπές για να μειωθεί η ένταση! Ποια ένταση; Αυτή που δημιουργούν εκείνοι; Η μείωσή της θα γίνει μόνο αν οι Τούρκοι το θελήσουν κι αυτό είναι πολιτική βούληση, εξαρτώμενη μόνο απ’ αυτούς.
Ας συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι, ότι δεν επιτρέπεται συνεχώς να εξισώνεται ο θύτης με το θύμα, ούτε ο επιτιθέμενος με τον αμυνόμενο!