Επιτυχής αποτυχία

Στο Βερολίνο αποφάσισαν και συμφώνησαν για την κατάσταση της Λιβύης σε 55 σημεία εκ των οποίων μόνον τρία έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Της εκεχειρίας, της επιτήρησης και του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ήταν μια επιτυχής αποτυχία. Σαν πρώτο βήμα ικανοποιεί η κατάπαυση του πυρός, που δεν επιτρέπει θριαμβολογίες, διότι ως λέγεται οι συμπλοκές συνεχίζονται. Να ληφθεί υπ’ όψιν, ότι οι δύο ενδιαφερόμενοι Χαφτάρ και Σάρατζ δεν συναντήθηκαν στο Βερολίνο, εκεί όπου άλλοι αποφάσισαν γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς. Παρέμειναν σε ξεχωριστό ξενοδοχεία, μεταφέρονταν δε οι συζητήσεις και οι απόψεις του ενός προς τον άλλον από μεσολαβητές.
Βλέπουμε ότι η διεθνής κοινότητα και η Ε.Ε. δεν πέτυχαν τα αναμενόμενα οριστικώς. Δεν κατάφεραν 11 χρόνια να κατευνάσουν την κατάσταση στον σπαρασσόμενο λαό της Λιβύης. Οι αποφάσεις του Βερολίνου είναι στη σφαίρα της θεωρίας. Θα υπάρξουν πολιτοφυλακές, θύλακες φατριών, επιτηρητές, που θα επιβλέπουν την εκεχειρία κ.ά. Αν ένα απ’ τα δύο μέρη ή κάποιος σύμμαχος παραβεί την εκεχειρία, ποιoς θα τον σταματήσει; Δύσκολα πράγματα. Το θετικό είναι ότι έγινε μόνο ένα πρώτο μικρό βήμα γι’ αυτούς.
Η χώρα μας απούσα απ’ τη διαδικασία, αν και συνορεύει με τη Λιβύη θαλασσίως, ζημιώνεται μετά το Σύμφωνο Ερντογάν – Σαράτζ. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε αν αυτό που έχει στο μυαλό του ο Τούρκος πρόεδρος ότι μπορεί να το πραγματοποιήσει. Εχαρακτηρίζετο απομονωμένος και απρόβλεπτος. Το αντίθετο συμβαίνει, διότι παρά του ότι τσακώνεται με τους μεγάλους, όταν δεν συμφωνούν μαζί του, την άλλη ώρα τα φτιάχνει με τους ίδιους, αφού τα βρίσκει και έτσι ισχυροποιείται. Διακατέχεται από μεγαλομανία με σημεία αναφοράς το νεοθωμανικό δόγμα υπό το πρίσμα ότι αποτελεί μια αναθεωρητική δύναμη. Το ανησυχητικό είναι ότι ο Υπ. Aμυνας έχει πάρει το πάνω χέρι, επισκιάζει τη διπλωματία του Υπ. Εξωτερικών κι έτσι σκληραίνεται περισσότερο η στάση της Τουρκίας. Εκ τούτου έχει φροντίσει ο Ερντογάν, να αναδειχθεί σε κυρίαρχο παίκτη.
Το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, που δεν περιελήφθη στην ατζέντα του Βερολίνου, εκτός του ότι είναι κατάφωρα παράνομο από κάθε έννοια δικαίου της θαλάσσης, ήρθε για να μείνει. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Το ιδανικό σενάριο εν προκειμένω για μας, που μπορεί να συμβεί, είναι να μπει στο χρονοντούλαπο, να “παγώσει” και κάποτε να ενεργοποιηθεί.
Το χειρότερο είναι η Τουρκία πιεζόμενη ένεκα συγκυριών και φοβούμενη μήπως δημιουργηθεί νέα κατάσταση στη Λιβύη, που δεν θα τη συμφέρει, να προβεί σε εφαρμογή των σχεδίων της ταχύτερα.