Η απουσία νοημάτων και ιδεολογιών, το τέλος της σκέψης και του φιλοσοφικού στοχασμού έχουν επιφέρει μια άνευ προηγουμένου πνευματική κενότητα ερημιά, σε συνδυασμό με την ανενεργή θέληση των πολιτών να ανασύρουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας όλους αυτούς τους θεωρητικούς, που όχι απλά μίλησαν για την επικρατούσα κατάσταση της εποχής τους, αλλά πρόβλεψαν και πρότειναν για το σήμερα.
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει…Είναι το σημάδι μιας ανολοκλήρωτης κοινωνίας, ενός κόσμου που παραπαίει ανάμεσα στο τι πρέπει να κάνει και τι μπορεί. Είναι τα ίχνη μιας κενής εποχής, μιας εποχής όπου όλοι όσοι θέλουν να σκεφθούν, θα πρέπει να κοπιάσουν και να ανατρέξουν στο παρελθόν, στους κλασσικούς συγγραφείς, στην ιστοριογραφία, την ποίηση, την λογοτεχνία και την φιλοσοφία.
Αν μη τι άλλο ζούμε μια απαίδευτη εποχή, συνέχεια προηγούμενων ασήμαντων δεκαετιών όπου κυρίαρχη σκέψη ήταν και είναι ο γρήγορος πλουτισμός και το εύκολο κέρδος, η εσπευσμένη ρητορική και η ασαφής επιχειρηματολογία.
Εν μέσω αυτής της πνευματικής ένδειας, προς αναζήτηση νοήματος ζωής εν κοινωνία, ανατρέχουμε συχνά σε αναφορές και υποσημειώσεις που αν μη τι άλλο αναμοχλεύουν το παρελθόν, στοχεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον που όμως δεν προβλέπεται ευοίωνο. Ζούμε απλά μια εποχή όπου ο καθένας και η καθεμιά πασχίζει απλά να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
