O Λεωνίδας Ι. Μανωλικάκης, ο καταξιωμένος επιστήμονας με την πολύχρονη προσφορά του στην κοινωνία των Χανίων, από διάφορα μετερίζια, μας έχει δώσει δείγμα γραφής για το λογοτεχνικό του ταλέντο με το πρώτο του βιβλίο το 2013, με τον πρωτότυπο τίτλο «ο ΖΑΕΡΗΣ». Ένα βοσκαρούδικο ονειροπόλο, ελεύθερο και ασυμβίβαστο παιδί, επιτυχημένο σ’ όλες του τις περιπέτειες.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφορήθηκε, το καινούργιο του βιβλίο «Επτά αστέρια στο Βοριά». «Επτά αστέρια στο Βοριά» είναι ο γνωστός σε όλους αστερισμός η «Πούλια» (όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο του βιβλίου) από την Ελληνική Μυθολογία και την Αστρονομία. Επτά αστέρια, επτά ιστορίες – διηγήματα, άριστα λογοτεχνικά κείμενα τα οποία διεγείρουν τον αναγνώστη.
Οι ιστορίες είναι παρμένες από το φυσικό περιβάλλον που έζησε ο συγγραφέας τα παιδικά του χρόνια, τις οποίες είτε γνώριζε, είτε άκουσε, είτε διάβασε. Κάθε ιστορία – αστέρι έχει τη δική του λάμψη, δίνει το δικό του φώς, το δικό του μήνυμα. Οι ήρωες – ηρωίδες του είναι απλοί άνθρωποι, πρόσωπα της καθημερινότητας. Είναι ζωντανές εικόνες όπως άριστα έχει ζωγραφίσει η φίλη Αγγέλα Μάλμου, πρώην Σχολική Σύμβουλος, ζωγράφος και φιλόλογος.
Τα επτά αστέρια στο βοριά όπως τα βλέπει ο συγγραφέας είναι:
1. Δημητρός και Αρετούσα. Ο Δημητρός ύστερα από μια καταιγίδα, με το φανάρι στο χέρι ψάχνει τη γυναίκα του, πηγαίνοντας κόντρα στο ρέμα του ποταμού και όταν οι χωριανοί του επισήμαναν το λάθος της πορείας, αυτός με νηφαλιότητα τους είπε: Σωστά πάνω συγχωριανοί. Αυτή όλο κόντρα μου πήγαινε. Άρα κόντρα θα πάει και του ποταμού. «Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του»
2. Ο κύριος Δάσκαλος, ο οποίος πήγαινε πάντα από τα παράστρατα, πείθει και τον δικαστή ότι «ο διάβολος πειράζει μόνο, όσους περπατούν τον ίσιο δρόμο!!…
3. Ο κύριος Λέανδρος. Άκουγε, καταλάβαινε και ζούσε μόνο με τους νόμους της φύσης, που ήταν και ο δρόμος του Θεού. Αναρωτιόταν με δέος που μπορούν να φθάσουν τα όρια μιας συνεννόησης ακόμα και μεταξύ εχθρών, για το κοινό συμφέρον.
4. Η ιστορία με τη φτωχή Γεωργία πείθει ότι «μεγάλο δώρο του Θεού τα δάκρυα». Τα δάκρυα είναι το αγίασμα με το οποίο εξαγνίζεται η ψυχή.
5. Η Μαρία η βοσκοπούλα. Μια αληθινή ιστορία. Με το μαρτυρικό θάνατό της, διεφύλαξε την αγνότητα. Έγινε παρθενομάρτυς. Κάποτε πρέπει να ανακυρηχθεί σε Οσία. Το τέλος της ιστορίας επιβεβαιώνει ότι «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο»
6. Η ιστορία, Έρωτας και Ειρήνη. Ο Έρωτας ο ακαταμάχητος εισβάλλει σαν θύελλα στις αγροτικές κατοικίες και κάθεται στα μάγουλα των κοριτσιών … με απρόβλεπτο τέλος. Η Ειρήνη έγινε ένα φωτεινό αστέρι της Πούλιας.
7. Η ιστορία με τη Θίσβη και τον Πύραμο, είναι μια σύνθεση του λογοτέχνη – συγγραφέα, είναι μια μυθοπλασία ένας μύθος με φανταστικά στοιχεία και στο τέλος η Θίσβη γίνεται η μοναχή Τερψιθέα. Η ακοή του Πύραμου τέρπεται από τις μελωδικές ψαλμωδίες, η ψυχή του φωτίζεται από το φως της ψυχής της.
Ο συγγραφέας στον επίλογο ξεδιπλώνει διάπλατα τον εσωτερικό του κόσμο. Παρουσιάζει το «ψυχογράφημα του». Φανερώνει ότι έχει το «Γνώθι σ‘ αυτόν». Πιστεύει ότι οι άνθρωποι αποτελούνται από φθαρτά υλικά. Είναι ετερόφωτοι. Πηγές φωτός είναι το πνεύμα, η ψυχή, ο νους, που είναι συνέχεια του Θείου Νου, του Θείου πνεύματος. Προτιμά το απλό το απέριττο
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον συγγραφέα για την αισθητική απόλαυση που μας χάρισε με τα «επτά αστέρια στο Βοριά». Να τον χαίρεται και να τον καμαρώνει η οικογένεια του και μεις όλοι. Να έχει υγεία και δύναμη να μας χαρίζει νέα πνευματικά δημιουργήματα του, ιστορικά – φιλοσοφικά, με τη δύναμη του νου και της ψυχής του.
