Η πολιτική χρειάζεται ανθρώπους που νοιάζονται γι’ αυτήν και όχι για τον εαυτό τους. Μας λέγουν ότι θέλουν το καλό, προσπαθούν λίγο, αλλά αποτυγχάνουν πολύ. Οι τέως δεν έχουν το κουράγιο να δεχθούν τα πράγματα που δεν μπόρεσαν ν’ αλλάξουν, τη δύναμη να διορθώσουν αυτά που μπορούσαν και την ικανότητα να καταλάβουν τη διαφορά. Ο πολιτικός μοιάζει με την κονσέρβα που έχει ημερομηνία λήξεως. Αυτή η ημερομηνία είναι μέχρι να φαγωθεί και αν δεν φαγωθεί, να πεταχτεί.
Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης καταθέτει στα “Χ.ν.” την αυτοδιοικητική του πρόταση
Οι πολίτες έχουμε κουραστεί από μάγους και πρωθυπουργούς “σούπερμαν”. Ξεχνάμε τι μας έχουν πει, δεν θυμόμαστε τι μας έκαναν, αντιπαρερχόμαστε το πώς μας έκαναν να ξεχνάμε και γιατί κάνουμε “κωλοτούμπες”. Έτσι κανείς δεν μπορεί να κάνει με κανέναν, γιατί ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον. Και τούτο όχι γιατί δεν είναι ίσοι μεταξύ τους, αλλά επειδή είναι άλλος ο ένας απ’ τον άλλον, τόσο άλλος, που δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.
Ο κάθε κρατικός αξιωματούχος προσπαθεί να διαμορφώσει την κοινή γνώμη υπέρ αυτού. Και όταν φύγει είναι καλός ως πρώην, ενώ θα ήταν προτιμότερο να ήταν εξ αρχής πρώην. Μπορεί κάποιος απ’ αυτούς να κοροϊδεύει τους πολλούς για λίγο, μερικούς για πάντα, αλλά δεν μπορεί να τους ξεγελά όλους για πάντα. Το αφύσικο είναι κι αυτό μέρος της φύσεως. Όποιος δεν το βλέπει παντού, δεν το βλέπει πουθενά.
Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα θα έχει ένα νέο πολιτικό στίγμα που θα καθοριστεί απ’ το Συνέδριο και από ένα άλλο καταστατικό, με ίσως νέα σφραγίδα. Θα είναι αριστερό, προοδευτικό, όπως το είχε οριοθετήσει ο Αλέξης Τσίπρας; Άγνωστο. Ο τέως πρόεδρος είχε πει, μετά τις πρόσφατες εκλογές ότι ένας μεγάλος ιστορικός κύκλος έκλεισε, τονίζοντας ότι «πρέπει να εφεύρουμε τον νέο ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορέσει με σεμνότητα και ανοιχτά μάτια να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και καινούργια ρεύματα, της κοινωνίας, τις νέες προκλήσεις, της εποχής και να ανταποκριθεί στις προσπάθειες εκείνων που ήθελε και έχει ταχθεί να εκπροσωπεί».
Η κα Αχτσιόγλου εκφράστηκε για «ένα κόμμα μελών και δομών με μεθοδικότητα», ο δε κ. Κασσελάκης μίλησε για «ελληνικό όνειρο… για μια σύγχρονη αριστερά…». Πρόκειται για δική του αντίληψη περί του ψευδοκράτους; Διότι μίλησε περί «κρατιδίου δικού τους στην Κύπρο», που αποδόθηκε ως σφάλμα οφειλόμενο στην «κούραση και στην αϋπνία». Μα ο άνθρωπος αγνοεί, όχι μόνο την ελληνική γλώσσα αλλά και την ελληνική πραγματικότητα της εξωτερικής διπλωματίας.
Ο υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Σπύρος Μπαλαντίνος μιλά για την ανάγκη διασύνδεσης πρωτογενούς τομέα – επιχειρηματικότητας
Δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτόν. Τώρα τον μαθαίνουμε μέσα σ’ ένα ανάμεικτο κλίμα ελπίδας και ανησυχίας. Είναι σαν να κάνουμε άλμα στο κενό. Δεν είναι δείγμα ωριμότητας η εμφάνιση και η ψήφιση ενός ανθρώπου εξ άλλης χώρας απολιτικού. Η ανησυχία ογκούται σε ποια κατάσταση θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειπώθηκε ότι «τον Κασσελάκη τον έστειλε ο θεός». Αν είναι έτσι, το κόμμα δεν θα ‘χει κανένα πρόβλημα. Θα είναι υπό την προστασία του Θεού! Θεέ και Κύριε!
