Ερχεται ή φεύγει ο χρόνος;

Ο Χρόνος ούτε έρχεται ούτε φεύγει. Μένει ακίνητος και ακλόνητος, αγκαλιά με το Χώρο, ως Χωροχρόνος, όπως τον χαρακτηρίζει η Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας, ως μία διάσταση του σύμπαντος.
O  Χρόνος είναι αόρατος και άπειρος. Υπάρχει όμως μία δύναμή του, που φαίνεται να επηρεάζει όχι μόνο τα έμβια όντα αλλά και ολόκληρο το σύμπαν.
Ο Χρόνος επηρεάζεται και χρωματίζεται ο ίδιος κυρίως από την ανθρώπινη παρουσία. Έτσι δημιουργείται μαζί με τον αστρικό χρόνο, που στηρίζεται στην περιστροφή της Γης σε σχέση με τους αστέρες και τον γεωλογικό χρόνο, στο εύρος του οποίου εμφανίζονται τα γεωλογικά φαινόμενα. Η ιδέα της κίνησης του χρόνου. Η μέτρηση του χρόνου, όπως όλοι καταλαβαίνουμε είναι συμβατική.
Το περιβάλλον βέβαια επηρεάζεται, μεταβάλλεται, διευρύνεται και μεταπλάθεται συνέχεια, συν τω χρόνω. Το περιβάλλον επίσης κινδυνεύει κυρίως από την ανθρώπινη δραστηριότητα, ιδιαίτερα από τότε που ο άνθρωπος έγινε κυρίαρχος του πλανήτη.
Είναι σαν να επιθυμούν οι άνθρωποι να καταστρέψουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Δεν έχουμε βλάψει μόνο τον αέρα και το νερό, από τα οποία εξαρτάται η ύπαρξή μας αλλά και την ίδια την παραγωγικότητα της οικονομίας, όπως λέει ο οικονομολόγος Τζέφρι Χιλ. Τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής αντιμετωπίζονται μόνο με διεθνή συνεργασία και ισχυρή διακυβέρνηση. Πρέπει να ακολουθήσουμε τις αποφάσεις της κλιματικής συμφωνίας των Παρισίων και να μείνουμε πιστοί στους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ. Ένα σημαντικό επίτευγμα είναι ότι βαδίζουμε προς το κλείσιμο της Τρύπας του Όζοντος έστω και μετά από πολλά χρόνια. Έτσι θα αντιμετωπιστεί στο μέλλον το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ, ενδιαφέρεται μόνο για τα συμφέροντα των επιχειρήσεών του και των συναδέλφων του.
Στα πλαίσια ενός μικρού και εύληπτου άρθρου μπορεί κάποιος, κάνοντας αυθαίρετα άλματα στη μέτρηση του χρόνου, να προβάλλει σύντομα και αδρά τους έντονους χρωματισμούς του χρόνου από την ανθρώπινη παρουσία.
Ως πρώτος έντονος χρωματισμός του χρόνου μπορεί να θεωρηθούν, αυθαίρετα ασφαλώς, τα Ομηρικά Έπη και η ίδια η αξεπέραστη Ελληνική Μυθολογία. Χωρίς τα Ομηρικά Έπη, χωρίς την Ιλιάδα και την Οδύσσεια δεν μπορούν να υπάρξουν γερά θεμέλια σε οποιοδήποτε κλασσικό ή μοντέρνο εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα Ομηρικά Έπη συμβολίζουν τη σημαντικότερη προσπάθεια αυτοσυνειδησίας του ανθρώπου μέσα στον ιστορικό πλέον χρόνο. Ο άνθρωπος ζει και δρα μέσα στο χρόνο αλλά έχει ανάγκη να βρει τον ιδιαίτερο σχολάζοντα εκείνο χρόνο για να σκέπτεται, να περιγράφει, να σχολιάζει, να καταγράφει και να συγκρατεί γενικότερα τα γεγονότα. Έχει ανάγκη δηλαδή από τη Φιλοσοφία, τη Λογοτεχνία και από την ίδια την Ιστορία.
Σημαντικός χρωματισμός του χρόνου γίνεται από τις θρησκείες, ιδιαίτερα τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (Χριστιανισμός, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός). Πολλοί βέβαια άνθρωποι είναι άθεοι.
Άλλος σημαντικός χρωματισμός του χρόνου είναι η Φιλοσοφία γενικότερα και ιδιαίτερα η αρχαία φιλοσοφία, οι αρχαίοι φιλόσοφοι, Έλληνες αλλά και ξένοι από χώρες στις οποίες ανέτειλε πρώτα ο ήλιος του πολιτισμού.
Οι σπουδαίοι φιλόσοφοι και άνθρωποι των γραμμάτων και της επιστήμης, ήταν οι πρόδρομοι των σημαντικών επαναστάσεων που εμφανίστηκαν με την πάροδο του χρόνου. Π.χ. Στη νεότερη εποχή, ο Ρουσώ, ο Μοντεσκιέ και ο Βολταίρος, ηγετικές μορφές του διαφωτισμού, είναι οι πρόδρομοι της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, ο Ρήγας ο Βελεστινλής και ο Αδαμάντιος Κοραής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ενώ ο Μαρξ και ο Ένγκελς αλλά και ο Τολστόϊ της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία. Ο Μαρξ βέβαια μας λέει και είναι χαραγμένο αυτό στο μνήμα του στο Λονδίνο ότι: «οι φιλόσοφοι έχουν μόνο ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Αυτό που μετράει είναι ο κόσμος ν’ αλλάξει».
Ο Χρόνος λοιπόν χρωματίζεται από την Ιστορία γενικότερα και ιδιαίτερα από τα σημαντικά αλλά και αμφίδρομα και αμφισβητήσιμα πλέον αποτελέσματα των Επαναστάσεων, οι οποίες προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Έτσι στη σημερινή εποχή του 21ου αιώνα, ο μεταχρόνος, η εποχή μας και οι μέρες μας στα μετεπαναστατικά και μοντέρνα χρόνια, χρωματίζονται ιδιαίτερα από έναν ιστορικό και πολύ μεγάλο διχασμό. Από τη μια μεριά έχουμε παγκόσμια ειρήνη χωρίς παγκόσμιο πόλεμο επί εβδομήντα τρία (73) χρόνια, ενώ τυπικά τουλάχιστον το πολίτευμα της Δημοκρατίας εξαπλώνεται στον πλανήτη μας. Η οικονομική ανάπτυξη μεγεθύνεται αλλά υπάρχει μεγάλη η επίδραση στο περιβάλλον και τα οφέλη δεν απλώνονται στις μεσαίες και λαϊκές τάξεις.
Υπάρχει επίσης η μεγάλη ελπίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατοχύρωσε μεν την πανευρωπαϊκή ειρήνη αλλά δυσκολεύεται να προχωρήσει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στην εμπέδωση της κοινωνικής και οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών.
Από την άλλη μεριά γίνονται συνέχεια τοπικοί πόλεμοι, ακόμη και γενοκτονίες, λόγω εμφυλίων πολέμων. Υπάρχουν τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες πολύ πέρα από τις διαφορές που οφείλονται στην αξιοκρατία, της προσφοράς.
Η απληστία των ανθρώπων, η δύναμη του χρήματος και των μονοπωλίων, η οικονομία γενικότερα φαίνεται να επικρατεί της πολιτικής.
Υπάρχουν ιδιώτες και επιχειρήσεις που διατηρούν λογαριασμούς σε χώρες που χαρακτηρίζονται από τον ΟΟΣΑ ως φορολογικοί παράδεισοι. Η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώνονται σε παγκόσμια κλίμακα και μειώνονται. Η φορολογία των πολύ πλουσίων μειώνεται στις ΗΠΑ του προέδρου Τραμπ.
Η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογική καινοτομία εμποδίζονται να ωφελήσουν όλο τον κόσμο. Οι πολύ πλούσιοι κρατούν τα οφέλη για τον εαυτό τους μας λέει ο νομπελίστας οικονομολόγος Angus Deaton. Το Ανώτατο Δικαστήριο στις ΗΠΑ απελευθερώνει πλέον τα τελευταία χρόνια τα ποσά ενίσχυσης των υποψηφίων, ενδυναμώνει δηλαδή τη διαπλοκή των πλουσίων με την πολιτική και έτσι θα εξυπηρετηθούν περισσότερο τα συμφέροντα των ανθρώπων του χρήματος. Η οικονομική ανάπτυξη και η αγορά δεν λύνουν αυτόματα τα μεγάλα προβλήματα.
Μεγιστοποιούνται οι οικονομικές ανισότητες στην εποχή μας. Ελάχιστες δεκάδες ανθρώπων έχουν το εισόδημα του μισού πληθυσμού της Γης. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Angus Deaton που προαναφέραμε υποστηρίζει ότι πρέπει η δύναμη του ανταγωνισμού να τεθεί στην υπηρεσία των μεσαίων και των εργατικών τάξεων. Αυτό βέβαια προϋποθέτει τη διεθνή συνεργασία και ισχυρή διακυβέρνηση.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνονται πάντοτε σεβαστά παρά τις διεθνείς συνθήκες, τους διεθνείς οργανισμούς, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα Διεθνή Δικαστήρια που τα υπερασπίζονται σθεναρά.
Η εποχή μας χρωματίζεται από μια χαλάρωση απέναντι στον κίνδυνο επανεμφάνισης των τεράτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με τα φοβερά εγκλήματα. Υπάρχουν επίσης ανάξιοι πολιτικοί ηγέτες στις ΗΠΑ, στην Ασία, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είναι οι ηγέτες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Αυστρίας, οι οποίοι με την πολιτική τους και τη ρητορική του μίσους δυναμιτίζουν τις ιδέες και τις αξίες της ειρήνης, της ενότητας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στην Αυστρία,  κάποιοι υποδέχθηκαν το πρώτο μωρό του 2018, που γεννήθηκε στη χώρα, αντί με τις καθιερωμένες ευχές, με κατάρες γιατί λέει η μητέρα του φωτογραφήθηκε με το μωρό φορώντας μαντήλα!! Ασφαλώς η Ευρώπη δεν έχει τη δυνατότητα να δεχθεί τους πάντες, κάθε πρόσφυγα και κάθε μετανάστη. Έφταιγε όμως το μωρό και το καταραστήκανε; Προκατάληψη και ρατσισμός είναι φαινόμενα και της δικής μας εποχής. Η ουσιαστική λύση των προβλημάτων πέρα από την ανθρώπινη αλληλεγγύη που είναι απαραίτητη, προϋποθέτει οικονομική βοήθεια της Ευρώπης και όλων των ανεπτυγμένων χωρών στις χώρες προέλευσης των μεταναστών για να μένουν οι άνθρωποι στις πατρίδες τους, καθώς και σοβαρή προσπάθεια ειρήνευσης στις εμπόλεμες χώρες από τις οποίες έρχονται οι πρόσφυγες.
Η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Αλληλεγγύη και η Δικαιοσύνη δεν είναι αξίες και αγαθά για πάντα δεδομένα μέσα στο χρόνο. Πάντοτε και πέρα από τις ανισότητες και τις μεγάλες οικονομικές κρίσεις, όπως καταδεικνύουν τα φαινόμενα εθνικολαϊκισμού στις ευημερούσες χώρες, Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Αυστρία υπάρχουν οι οπαδοί της τερατογένεσης, που παρά το ότι δεν έχουν οικονομικά προβλήματα, αρνούνται όλες αυτές τις αξίες της ανθρώπινης ζωής. Χρειάζονται λοιπόν συνεχή υπεράσπιση αυτές οι αξίες της ανθρώπινης ζωής. Χρειάζεται η συνεχής επαγρύπνηση της ανθρώπινης συνείδησης.
Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε το 2018 και η δύναμη του χρόνου γενικότερα να συντρίψουν την καινούργια προσπάθεια τερατογένεσης στην εποχή μας.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί να χρωματιστεί η σημερινή εποχή αλλά και τα μελλοντικά χρόνια, όπου θα ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, με τόσο μαύρα χρώματα. Στην ουσία όμως εμείς οι ίδιοι έχουμε την ευθύνη να κατοχυρώνουμε και να υπερασπίζουμε συνέχεια μέσα στο χρόνο τις αξίες του πολιτισμού μας.