Πόσο πιθανό είναι να αντλούμε πληροφορίες για την ποιότητα του αέρα από τα δέντρα που βρίσκονται στο κέντρο μιας μεγαλούπολης και να ρυθμίζεται ανάλογα η κυκλοφορία; Πόσο εφικτό είναι ο κλιματισμός μέσα σε ένα κτήριο να προσαρμόζεται αυτόματα με βάση τον αριθμό των ατόμων που βρίσκονται μέσα σε αυτό; Κι ακόμα πόσο απέχουμε από το να κυκλοφορούμε με αυτοκίνητα που θα κινούνται αυτόνομα περιορίζοντας τα τροχαία ατυχήματα;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν αποτελούν ευρήματα κάποιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας αλλά μερικές από τις εφαρμογές που ήδη δοκιμάζονται και μέσα σε λίγα χρόνια αναμένεται να βρουν ευρεία εφαρμογή σε πόλεις των προηγμένων τεχνολογικά και οικονομικά κοινωνιών.
Εφαρμογές που βασίζονται σε “έξυπνα” συστήματα και αποσκοπούν στην καλύτερη διαχείριση των υφιστάμενων φυσικών πόρων και τη δημιουργία πόλεων πιο φιλικών για τους ανθρώπους. Για τις εφαρμογές αυτές μίλησε στο κοινό ο Ελληνας ερευνητής στο Λονδίνο, Γιώργος Αχιλλιάς (digital anthropologist, Bentley, MIT), σε διάλεξη που έδωσε χθες στο Πολυτεχνείο Κρήτης στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών “Χώρος, Σχεδιασμός, και Δομημένο Περιβάλλον” της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών και την υποστήριξη του Εργαστηρίου Ψηφιακών Μέσων Σχεδιασμού. Ειδικότερα, ο κ. Αχιλλιάς στην ομιλία του με θέμα “Ψηφιακά Οικοσυστήματα: Εξυπνες Πόλεις και Ψηφιακή Ανθρωπολογία” αναφέρθηκε στις τελευταίες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την προσπάθεια δημιουργίας μοντέλων όπου σε πραγματικό χρόνο θα μπορούν να συγκεντρώνουν και να επεξεργάζονται μεγάλο αριθμό δεδομένων δίνοντας συγχρόνως τη δυνατότητα για άμεσες παρεμβάσεις και προσαρμογή στα πραγματικά δεδομένα και τις ανάγκες της στιγμής. «Για παράδειγμα στο Παρίσι συνέδεσαν ένα σύστημα με τα δέντρα στο κέντρο της πόλης και μπορούσαν να δουν σε πραγματικό χρόνο την ποιότητα του αέρα και με αλγορίθμους να ρυθμίζουν τη ροή των αυτοκινήτων στο κέντρο κάνοντας καλύτερη την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που περπατούν, δουλεύουν ή επισκέπτονται την πόλη. Αντίστοιχες εφαρμογές υπάρχουν και για κτήρια όπου αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε κτήρια τα οποία να “νοιάζονται”.
Δηλαδή να είναι έξυπνα, που σημαίνει να επεξεργάζονται γρήγορα τις πληροφορίες και να προσαρμόζονται στα δεδομένα του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα αν υπάρχει μεγάλος φόρτος ανθρώπινης παρουσίας σε ένα κτήριο να ρυθμίζεται ανάλογα ο κλιματισμός, ως ένα οικοσύστημα που αντανακλά και προσαρμόζεται άμεσα στις προσδοκίες των χρηστών του», τόνισε ο κ. Αχιλλιάς μιλώντας στα “Χ.Ν.”. Συνεχίζοντας επεσήμανε ότι το “κλειδί” για την ευρεία εφαρμογή “έξυπνων συστημάτων” στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις είναι οι εξελίξεις στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Εκτίμησε μάλιστα ότι μέσα στα επόμενα 3 με 5 χρόνια θα υπάρξει θεαματική πρόοδος.
«Αυτό που κάνουμε ουσιαστικά τώρα είναι να εγκαθιστούμε το νευρικό και το μυικό σύστημα στη θέση τους. Με το που θα κουμπώσουμε και το μυαλό που είναι οι μηχανές τεχνητής νοημοσύνης, όλο το σύστημα θα δουλεύει πολύ καλύτερα», σχολίασε καταλήγοντας.
